ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ – ΑΝΤΟΧΕΣ – ΕΝΟΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
ΑΠΟ ΤΟΠΙΚΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΞΑΝΘΗΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ*: Διαχωρίζω τη θέση μου και καλώ συντρόφους και συναγωνιστές να ενταχθούν στη «ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ» (ΛΑΕ) που επεκτείνεται και στην Ξάνθη.
Ζητώ συγνώμη από τους συμπολίτες και συναδέλφους μου. Για τις ελπίδες που είχα εναποθέσει στον νέο πολιτικό ηγέτη της Αριστεράς, αφού πίστευε και πιστεύει ότι «δεν είναι λιγότερο αριστερός από τους άλλους συντρόφους μας», ότι θα κάνει τη διαφορά, θα λειτουργήσει ως ένας συνεπής και ειλικρινής λαϊκός πολιτικός και όχι ως ένα «λαϊκιστής πολιτικάντης» της αστικής τάξης. Διότι από δαύτους έχουμε χορτάσει σε αυτή τη χώρα και δε χρειάζεται να κατονομάσω κανέναν.
Ζητώ συγνώμη από τους Ξανθιώτες, διότι ήμουν από εκείνους που, επικεντρώνοντας στα θετικά γνωρίσματα ενός αναδυόμενου άφθαρτου στελέχους, δεν μπόρεσα εξαρχής να διακρίνω και τις σημαντικές αδυναμίες της πολιτικής του φυσιογνωμίας . Επιζήτησα από πολύ νωρίς από το κόμμα μου, με την ιδιότητα του υπεύθυνου από τη ΝΕ για τη λειτουργία του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ, να τον προσκαλέσει στην πόλη μας με άρθρα του τύπου «Η ΞΑΝΘΗ ΚΑΛΕΙ ΤΣΙΠΡΑ». Παράβλεψα την πολιτική απειρία του και την ασυνέπεια μεταξύ λόγων και έργων που μετεξελίχθηκε σύντομα σε έπαρση, πολύ πριν αρχίσουν να τον υποδέχονται στα σαλόνια και στα ιδιαίτερα της ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ.
Ζητώ συγνώμη από τους συμπολίτες και συναδέλφους μου. Για τις υπερβολές που λέγονταν κατά την προεκλογική περίοδο, ώστε ο λαός να αναδείξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα, δίνοντάς του τη δυνατότητα να σχηματίσει κυβέρνηση μαζί με την πατριωτική δεξιά. Παρά το ότι ο ίδιος αντιστάθηκα -και λοιδορήθηκα αναλόγως- όντας εξ αρχής πεπεισμένος, όπως και όλη η Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι σε πολλά σημεία του το Πρόγραμμα του κόμματος, ακόμη και οι εξαγγελίες του Προέδρου του στη ΔΕ Θεσσαλονίκης, δεν έβγαιναν στη βάση των ισχυόντων μνημονίων και των μέχρι τότε αποτελεσμάτων διαπραγμάτευσης από την κυβέρνηση της ΝΔ. Όταν δεν θίγονταν καμία από τις γενεσιουργές αιτίες των προβλημάτων και ήταν φανερό ότι η καπιταλιστική κρίση που έδερνε την Ελλάδα, δεν μπορούσε να θεραπευτεί, ούτε καν να απαλυνθεί, με τα υφεσιακά μέτρα που πρότεινε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι Ευρωπαίοι πάτρωνές μας. Όσοι, δηλαδή, υποσχόμενοι οικονομική «βοήθεια», παράλληλα την υποδαύλιζαν και επιδίωκαν την επίταση των επιπτώσεών της στη χώρα μας. Για τους γνωστούς λόγους μετατροπής της σε γερμανικό προτεκταράτο, σε νεοαποικία χρέους.
Το παράδοξο ήταν, ότι δεν υπήρχε καμιά αναγκαιότητα για τον ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ, να υπόσχεται και να παροχολογεί, αφού ακόμη και με ένα πολύ πιο πραγματιστικό και μετριοπαθέστερο πρόγραμμα, ήταν ήδη φανερό, ότι ο κόσμος θα ψήφιζε πλέον μαζικά ΣΥΡΙΖΑ.
Ζητώ ταπεινά συγνώμη από τους ψηφοφόρους της πόλης μας, επειδή το αναπάντεχα μεγαλειώδες ΟΧΙ του δημοψηφίσματος με το οποίο εφοδίασαν την κυβέρνησή μας και τον πρώτη φορά αριστερό πρωθυπουργό της, μετατράπηκε από την επόμενη ημέρα, σε ένα ταπεινωτικό και ανεξήγητο ΝΑΙ!
Κάποιοι από εμάς που παλεύουμε ακόμη να διατηρήσουμε τις μικροεπιχειρήσεις μας στον ιδιωτικό τομέα, οι ενεργοί επαγγελματοβιοτέχνες, ιδίως όσοι καταφέραμε κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής μας ενασχόλησης, να έχουμε αποταμιεύσει με σκληρή δουλειά κάποια χρήματα, και είμαστε μάλλον οι μόνοι που τα αφήσαμε στις ελληνικές τράπεζες, αφού είμαστε υποχρεωμένοι να ανακυκλώνουμε τις ανάγκες και δανειακές υποχρεώσεις μας, αισθανθήκαμε κάποια ανακούφιση μετά τη δήλωση του πρωθυπουργού, ότι κατάφερε και έκλεισε μια κάπως συμφέρουσα συμφωνία για την οποία τον πίεζαν οι διεθνείς «θεσμοί» και τα ελληνικά μνημονιακά κόμματα. Υπό το καθεστώς του, από κάθε άποψη, απαράδεκτου και εκβιαστικού για τον ελληνικό λαό Capital Control.
Μετά τις πρώτες αναλύσεις, όμως, διαπιστώσαμε ότι η κατάληξη των περιβόητων συνεχών συνομιλιών και συνεννοήσεων δεν ανταποκρίνονταν πλέον σε κανενός είδους αριστερή προσδοκία. Τι συνέβηκε και είδαμε έναν πραγματικά αξιολύπητο στην πορεία πρωθυπουργό να προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα; Ότι «δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική», πράγμα που μας το λένε κατά κόρον από την εποχή της περιβόητης Θάτσερ όλοι οι Έλληνες και ξένοι πρωθυπουργοί που αποδέχτηκαν μνημονιακά μέτρα λιτότητας για τους εργαζόμενους και ψήφισαν καταστρεπτικές -μόνο για τους εργαζόμενους και όχι για τους πάμπλουτους καρχαρίες – συμφωνίες; Θα περιορίσω την κριτική μου σε αυτή την πρώτη, μετά από ένα σχεδόν χρόνο απαγόρευσης δημόσιας έκφρασης γνώμης από τη ΝΕ Ξάνθης και τους βουλευτές της, πολιτική τοποθέτηση, στο εξής: Πώς μπορείς να έχεις «εναλλακτική λύση», εάν δε φροντίζεις να επεξεργαστείς μια άλλη πρόταση, όταν συνδιαλέγεσαι χωρίς κανένα «όπλο», όταν πας ανίσχυρος στον πόλεμο κατά αυτών που είναι αποφασισμένοι να μετατρέψουν τη χώρα μας σε ουσιαστικό «πειραματόζωο»;
Θα πει κανείς ότι, είναι εύκολο εκ των υστέρων να αποδείξεις, πως έγιναν λάθη. Άλλωστε το ομολόγησε ευθαρσώς και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Αλλά το να πας σε διαπραγματεύσεις, χωρίς να έχεις την αντιπρότασή σου, δεν το κάνει κανένας σώφρων υπερασπιστής και μιας απλής ακόμη επιχειρηματικής υπόθεσης. Παραιτείσαι έγκαιρα, όντας στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος όλου του κόσμου, και πας σε εκλογές εξηγώντας ότι δέχεσαι εκβιαστικές και επονείδιστες για το λαό σου πιέσεις. Και ότι ακόμη, είχες σοβαρές αυταπάτες (ασχέτως εάν πιάστηκες να πλέεις σε πελάγη άγνοιας, συνειδητά ή άθελα), για τον πραγματικό χαρακτήρα της αντιδημοκρατικής ΕΕ.
Συνεπώς ζητώ ειλικρινά συγνώμη από κάθε συμπολίτη και συνάδελφο που προσπάθησα να τον πείσω ότι ο σ. Τσίπρας δεν είναι ένας κοινός αστός πολιτικός που κάνει καριέρα στο προσοδοφόρο επάγγελμα του πολιτικού, στην περίοδο μάλιστα της κρίσης και των μνημονίων. Ότι είναι ένας ριζοσπάστης – επαναστάτης, με σύνεση και υπομονή, αλλά και με καρδιά λιονταριού που συστρατευμένος με τον πόθο του λαού μας για αποδοτική δουλειά και αποτελεσματική οικονομία, δεν θα τα βάλλει σε καμία περίπτωση κάτω. Για μένα και για κάθε, πιστεύω, καλόπιστο αναγνώστη, είναι ηλίου φαεινότερον ότι ο Πρωθυπουργός (αλλά και ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και ίσως και κάποιοι Υπουργοί) δεν είχαν και δεν ήθελαν να έχουν καμία άλλη αντιπρόταση αποδέσμευσης της Ελλάδας, από το πνιγηρό σφιχταγκάλιασμα της ΕΕ που το επιτείνει η εξάρτησή μας από το περιβόητο Ευρώ. Όχι ότι η επαναφορά ενός εθνικού νομίσματος θα αποτελούσε άμεση πανάκεια, εάν δεν γίνονταν προετοιμασμένα και έλλειπε η μαζική υποστήριξη των εργαζομένων της ελληνικής κοινωνίας. Αλλά επ’ αυτού δεν υπήρξε, δυστυχώς, ούτε και η παραμικρή νύξη και επεξεργασία. Παρά τις προειδοποιήσεις και τις συνεχείς εκκλήσεις της Αριστερής Πλατφόρμας, εντός των κομματικών οργάνων, όπως η ίδια η εκπρόσωπος τύπου του Μαξίμου Όλγα Γεροβασίλη διατυμπανίζει. Παρά την ύπαρξη και άλλων ριζοσπαστικών κομμάτων και κινημάτων με εναλλακτικά προγράμματα εθνικού νομίσματος (Σχέδιο Β΄ Αλαβάνου, ΕΠΑΜ Καζάκη, Σπίθα Μ. Θεοδωράκη κλπ). Τα περί μυστικού σχεδίου Βαρουφάκη, αποδείχτηκαν μη σοβαρά. Επαναστάσεις δεν κάνεις μέσα από ένα στενό κύκλο ειδημόνων, αν και χρειάζεται και η δική τους συμβολή…
Δε μπορώ να ζητήσω από τους συμπολίτες και τους συναδέλφους μου να συγχωρέσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον αρχηγό του για την αποτυχία μας στις διαπραγματεύσεις. Οι ευθύνες του νεοϊδρυθέντος κόμματος πρωθυπουργοκεντρικής λειτουργίας είναι πολύ μεγάλες. Ο πρώην σ. Τσίπρας θεώρησε ότι μπορεί να λειτουργήσει ως «Μεσσίας», γλυτώνοντας όμως τη «σταύρωση» και δεν άρπαξε τη μοναδική ευκαιρία να γίνει ένας παγκόσμια αποδεκτός επαναστάτης ηγέτης. Υποτίμησε και αναίρεσε την αγάπη, τη συμπάθεια και την εμπιστοσύνη που του έδειξε πρώτος ο Αλέκος Αλαβάνος, η πλειοψηφία των συντρόφων της τότε ΚΕ του ΣΥΝ και ένα μεγάλος μέρος του ελληνικού λαού. Λόγω εμφάνισης; Λόγω ηλικίας; Εξαιτίας της αστικής καταγωγής του που δεν είχε πρόβλημα να την παντρέψει με τον απλό τρόπο ζωής των γνήσιων τέκνων του αριστερού κινήματος; Για το θεαματικό άνοιγμά του στην κοινωνία και στους θεσμούς της, συμπεριλαμβανομένης της εκκλησίας; Μπορεί για όλα και για τίποτε από αυτά. Διότι το 4% είχε γίνει ήδη 16%, όταν στην ηγεσία του κόμματος των 10-11 συνιστωσών ήταν ακόμη ο Αλέκος Αλαβάνος. Θαρρώ ότι ο καταπονημένος και αγανακτισμένος Έλληνας ήταν έτοιμος να στρέψει αριστερά το βλέμμα του και να αποδεχτεί κάθε ηγέτη που θα του υποδείκνυε η ευρύτερη Αριστερά. Συμπεριλαμβανομένου και του ΚΚΕ. Που περιθωριοποιήθηκε, διότι φοβήθηκε την δημοκρατική προσέγγιση των άλλων αριστερών πολιτικών χώρων. Ενώ θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να αποτελέσει την πρώτη δύναμη μεταξύ ίσων. Να επιτελέσει στην πράξη την ηγετική του αποστολή. Να κινητοποιήσει σε μαζική κλίμακα τα πρωτοπόρα λαϊκά στρώματα, καταδεικνύοντας τον ηγετικό του ρόλο. Κρίμα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά.
Απομένει στο νέο πολιτικό Μέτωπο, τη «ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ», έχοντας το πλεονέκτημα της εμπειρίας που απόκτησε, συμμετέχοντας στην 7μηνη διακυβέρνηση της χώρας, να λειτουργήσει με ευρύτερη διορατικότητα, στη βάση επεξεργασιών και σε ισότιμη συνεννόηση με τα άλλα αριστερά κόμματα -μέσα και έξω από τη Βουλή- και προπαντός στη βάση δημοκρατικών κανόνων. Ώστε να κερδίσουν εκ νέου την εμπιστοσύνη του απογοητευμένου και παγωμένου κόσμου, οδηγώντας σύσσωμο τον ελληνικό λαό να αντισταθεί στη λαίλαπα του τρίτου μνημονίου. Του οποίου οι συνέπειες θα είναι κατά τα επόμενα χρόνια ακόμη πιο βλαβερές και καταστροφικές για τις εργαζόμενες τάξεις, ιδιαίτερα για τους εργατοϋπαλλήλους του ιδιωτικού και σε μεγάλο βαθμό και του δημόσιου τομέα, αλλά ίσως ακόμη περισσότερο για τους αυτοαπασχολούμενους και αυτοδημιούργητους του ιδιωτικού τομέα, τους νέους ανθρώπους και τους συνταξιούχους.
Δέον να εκληφθεί ως βέβαιο, ότι η αριστερά που θα επιχειρήσει να εφαρμόσει μνημόνια υπό την κηδεμονία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, δεν θα είναι πραγματική «Αριστερά» και τα πολιτικά της στελέχη γρήγορα θα χάσουν κάθε εμπιστοσύνη του κόσμου, θα απαξιωθούν όπως τους πρέπει.
Ζητώ, λοιπόν, συγνώμη από όλους. Από τους συμπολίτες μου που μάλλον παραπλάνησα για τις ικανότητες και τις διαθέσεις της ηγεσίας του κόμματος. Από τους συναδέλφους μου επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους που τους υποσχέθηκα ότι μόλις βγει ο ΣΥΡΙΖΑ θα εκλείψει ο άδικος κατατρεγμός τους, πρωτίστως όσον αφορά το ασφαλιστικό και την τραπεζική τους υπερχρέωση, ότι θα μπορέσουν απερίσπαστοι να ασχοληθούν αποδοτικά με το επάγγελμά τους. Για του ίδιους, τους εργαζόμενους που απασχολούν, για την ανάταση της παραγωγικής και γενικώς οικονομικής δραστηριότητας στη διαλυμένη χώρα μας. Από τους νέους ανθρώπους που τους διαβεβαίωσα ότι θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας με ουσιαστική προοπτική. Από του άνεργους και ξενιτεμένους που έχουν αναφαίρετο δικαίωμα στην εργασία εντός της πατρίδας τους. Από τους απόμαχους της εργασίας, τους βαρύτατα ασθενείς και τους αναξιοπαθούντες που θα έπρεπε να τελειώνουν τη ζωή τους με αξιοπρέπεια, στηριζόμενοι και στηρίζοντας τα παιδιά τους.
Υπόσχομαι προς όλους όσους προανέφερα, να συμβάλω με τις ταπεινές δυνάμεις μου, με την όποια πολιτική γνώση και εμπειρία που απέκτησα στο ριζοσπαστικό-επαναστατικό κίνημα των εργαζομένων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με την αγωνιστική και συνδικαλιστική δράση για τη συσπείρωση και από κοινού αντιμετώπιση των προβλημάτων με τους συναδέλφους μου στους κλάδους που ασχολούμαι επαγγελματικά (βιοτεχνία ανακύκλωσης πλαστικών και παραγωγής νέων προϊόντων, φροντίδα – αγωγή – εκπαίδευση παιδιών προσχολικής ηλικίας, αναπτυξιακές οικονομικοτεχνικές μελέτες και υλοποίησή τους , εμπόριο κ.ά).
Τέλος ζητώ συγνώμη από τους συντρόφους μου σε επίπεδο ΝΕ και Ο.Μ. Ξάνθης που δεν κατάφερα να τους κάνω να κατανοήσουν ότι ειδικά για ένα νεοσύστατο κόμμα, οι δημοκρατικές αρχές λειτουργίας των οργανώσεών του και η εφαρμογή του καταστατικού αποτελούν το Α και το Ω. Όχι μόνο για την προστασία της συνοχής τους, αλλά και για την ευόδωση των στόχων του κόμματος που δεν αποτελεί, βέβαια, αυτοσκοπό. Στις τελευταίες κομματικές συγκεντρώσεις των μελών, διαφάνηκε ότι επικρατεί μεγάλος προβληματισμός για τις απίστευτες αυτές εξελίξεις στην εφαρμογή της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι σχεδόν δηλώνουν, ότι αντιλαμβάνονται πως η μεταστροφή και μετάλλαξή του δεν τους αντιπροσωπεύει. Υποτιμά τη νοημοσύνη τους, δεν δικαιώνει τους αγώνες, την προσφορά και ίσως τις ταλαιπωρίες στις οποίες έχουν υποβάλλει τους ίδιους και τις οικογένειές τους κατά τα πριν την ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ χρόνια. Το κόμμα αυτό, έχοντας κάνει πλέον σημαία του την με κάθε θυσία παραμονή στην ΕΕ, η οποία έχει ήδη προ πολλού εξελιχτεί σε άντρο σύγκρουσης συμφερόντων της κυρίαρχης οικονομικής και πολιτικής ελίτ, δηλαδή της πλουτοκρατίας και της επιβολής των επιδιώξεων της ηγέτιδας γερμανικής οικονομίας στις άλλες εθνικές οικονομίες που υποφέρουν και καταστρέφονται μέσω του ενιαίου νομισματικού συστήματος, κατέληξε τελικά να ενταχθεί στις μνημονιακές δυνάμεις της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Ποταμιού κλπ με τις οποίες είναι υποχρεωμένο να συνεργαστεί και να συμπορευτεί.
Ένας –ένας πρώτα τα ιστορικά στελέχη του, διαχωρίζουν τη θέση τους, επικοινωνούν με τα στελέχη της ΛΑΕ και ετοιμάζονται να συστήσουν το τοπικό οργανωτικό σχήμα, ερχόμενα σε επαφή και με άλλα μέλη και στελέχη ριζοσπαστικών κομμάτων, όπως είναι η ΑΝΤΑΡΣΙΑ, η ΣΠΙΘΑ του Μ. Θεοδωράκη, το ΕΠΑΜ, η υπό επανίδρυση ΚΟΕ και οι άλλες μικρότερες αντιπολιτευτικές οργανώσεις και συσπειρώσεις, ιδιαίτερα στο χώρο της νεολαίας. Οι εξελίξεις τρέχουν, η κυρίαρχη προεδρική ομάδα προσπαθεί να πιάσει τον κόσμο μουδιασμένο στον ύπνο, οπότε προβλέπεται ότι την άλλη Πέμπτη, 27 του μηνός, θα γίνει η πρώτη μάζωξη των διαφωνούντων και προβληματισμένων μελών του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και των αγωνιστών των άλλων χώρων που έχουν ήδη δηλώσει ενδιαφέρον να συμπράξουν με τη ΛΑΕ. Όπως και πολλών άλλων προοδευτικών προσωπικοτήτων της αριστεράς που απογοητευμένες από τις αντιδημοκρατικές συμπεριφορές των αριβιστών και γιάπηδων της πολιτικής που εισχώρησαν τα τελευταία χρόνια στον ΣΥΡΙΖΑ, κράτησαν απόσταση από τα πολιτικά δρώμενα, ρίχνοντας το βάρος τους στην λογοτεχνική, θεατρική, επιμορφωτική και γενικότερα πολιτιστική έρευνα και ευαισθητοποίηση των συμπολιτών τους.
*Ο Αντώνης Κοσμίδης είναι ιστορικός αγωνιστής της Αριστεράς από την αντιδικτατορική περίοδο, με διττή επαγγελματική ιδιότητα του οικονομολόγου – εκπαιδευτικού: Επαγγελματοβιοτέχνης, εμπειρογνώμονας οικονομικοτεχνικών μελετών και παράλληλα Διαχειριστής ιδ. Παιδικών Σταθμών. Διετέλεσε σε διάφορες περιόδους μέλος της ΝΕ Ξάνθης ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ενώ έθεσε στο παρελθόν υποψηφιότητα ως Βουλευτής Ξάνθης, ως μέλος ΔΣ σε διάφορες δημοτικές, περιφερειακές και επιμελητηριακές εκλογές. Ως Πρόεδρος και Γεν. Γραμματέας του Σωματείου Ιδιωτικών Παιδικών Σταθμών ΑΜ-Θ & Λέσβου, πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Παιδικών Σταθμών (ΠΟΣΙΠΣ), όπου μέχρι πρόσφατα διετέλεσε μέλος του ΔΣ της. Η ψήφιση του 3ου μνημονίου τον βρίσκει στη θέση του μέλους του 21μελούς Δ.Σ. της ΡΙΣΚΕΒΕ (ΣΥΡΙΖΑ) από όπου φυσικά παραιτείται, του μέλους του ΔΣ της Ομοσπονδίας ΕΒΕ και του Επιμελητηρίου Ξάνθης, όπου υπόσχεται να εντείνει τις προσπάθειές του.
