Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης αφηγείται την θεραπεία του εκ γενετής τυφλού στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή. Οι προφήτες της Π. Διαθήκης, περιγράφοντας το έργο του αναμενόμενου Μεσσία, αναφέρουν ανάμεσα στις διάφορες πτυχές του και την «ανάβλεψιν τυφλών». Αυτός λοιπόν που έχει την εξουσία να ξαναδίνει το φως στους τυφλούς δεν είναι άλλος από τον Μεσσία.
Η απόδοση όμως του φωτός στους τυφλούς, πέρα από την αποδεικτική σημασία της για τη μεσσιανική ιδιότητα του Χριστού, έχει και ένα άλλο βαθύτερο νόημα: Είναι σημάδι μίας νέας καταστάσεως πραγμάτων που εισβάλλει μέσα στον κόσμο του σκότους και της τυφλότητας. Ο Χριστός ανοίγει τα μάτια των ανθρώπων, για να μπορέσουν να διαπιστώσουν τη νέα ζωή που αυτός προσφέρει σαν δώρο στον κόσμο.
Η παρουσία του Χριστού ως Φωτός του κόσμου που διακηρύσσει η Εκκλησία δημιουργεί κρίση μέσα στον κόσμο. Βέβαια όχι με την έννοια της κατακρίσεως των ανθρώπων άλλα με την έννοια της υποχρεώσεως που δημιουργείται μέσα στον κάθε άνθρωπο να λάβει θέση έναντι αυτού του φωτός. Από τη στάση που παίρνει ο καθένας απέναντι στο φως κρίνεται ήδη και προδικάζεται το μέλλον του. Χρειάζεται τόλμη για να δει κανείς κατάματα το φως, να αντικρύσει τη γύμνια του χωρίς να την επενδύει με ψεύτικα και συμβατικά ρούχα, χρειάζεται θάρρος για να συνειδητοποιήσει δυσάρεστες πλευρές του εαυτού του που η ύπαρξή τους τον πληγώνει, να πει το όχι σε πολλές κακές επιθυμίες του που τον συνδέουν με προσωπική ωφέλεια στη ζωή και παράλληλα να πει το ναι στην πρόσκληση του Θεού. Και την τόλμη αυτή την προσφέρει το φως το ερχόμενο στον κόσμο δια του Ιησού Χριστού.
Το φως αυτό έρχεται σαν μία νέα δημιουργία και ανάπλαση του κόσμου. Είναι χαρακτηριστικό στη σημερινή διήγηση ότι ο Ιησούς πλάθει πηλό και επιχρείει τα κλειστά μάτια του τυφλού στέλνοντάς τον μετά να πλυθεί στη δεξαμενή του Σιλωάμ. Όπως ο Θεός, κατά την αρχική δημιουργία του κόσμου (σύμφωνα με την σχετική διήγηση της Π. Διαθήκης) πλάθει με χώμα τον άν-θρωπο, έτσι και ο Ιησούς με τον ίδιο τρόπο αναδημιουργεί το καταστραμμένο από τη φθορά της αμαρτίας πλάσμα. Και όπως ο Θεός προστάζει το «γεννηθήτω φως», έτσι και ο Υιός του Θεού με την ίδια δημιουργική δύναμη δίνει το φως στον τυφλό και ανοίγει τα μάτια των ανθρώπων να δουν την αλήθεια που αυτός αποκαλύπτει για να σώσει τον κόσμο.
Ο κάθε άνθρωπος κρίνεται από το αν θελήσει να αντικρύσει το φως η από το αν προτιμήσει το σκοτάδι, μέσα στο οποίο κρύβονται και σκεπάζονται τα σκοτεινά έργα του κόσμου.
