Ήταν μιαν Άνοιξη, του 2015, όταν η ΑΓΓΕΛΟΦΥΛΑΚΤΟΣ ΞΑΝΘΗ, έκδοση της Ιεράς Μητροπόλεως Ξάνθης με συγγραφέα το Δημήτρη Μαυρίδη απο το 2007, πάσχιζε να ταυτίσει τη συχνότητα των κάθε μορφής μυνημάτων που εκπέμπει, με την ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΤΟ ΡΙΟ ΝΤΕ ΤΖΑΝΕΙΡΟ. Βάλσαμο στις ματωμένες απο τα μνημόνια πληγές, μιας πατρίδας που τρόμαζε καθημερινά το χάροντα στα μαρμαρένια αλώνια.
Η μητροπολιτική Ελλάδα, πολύ περισσότερο οι Έλληνες του μείζονος ελληνισμού στην Αστόρια, τη Νέα Υόρκη, τη Μελβούρνη, το Τορόντο, το Γιοχάνεσμπουρκ, το Μόναχο, τη Στοκχόλμη, το Λονδίνο, το Παρίσι, τα Εμιράτα, την Αλεξάνδρεια,τη Σαμαρκάνδη, τους Καλάς, τους Κρήτες της Συρίας…… απανταχού της Γης, χαιρέτισαν με θέρμη την πολιτιστική εκστρατεία του Επιμελητηρίου της Ξάνθης, να την καταστήσει παγκόσμια γνωστή, με πλείστα όσα αγαθά, υπηρεσίες, Ιστορία είναι προικισμένη.
Ω…ΓΛΥΚΥ ΜΟΥ ΕΑΡ….
«Αυτός ο λαός, ο μικρός ο μεγάλος» κατά πως τον όρισε, ερμήνευσε, διετύπωσε ο ποιητής της Ρωμιοσύνης Γιάννης Ρίτσος έβγαλε μπροστά τις ανεξάντλητες αρετές του, αυτές που τον έχουν σταθερά πρώτο στην ελλαδική επικράτεια δεκαετίες τώρα. Η Ξάνθη των εθελοντών, η Ξάνθη των αιμοδοτών, η Ξάνθη των πρωταθλητών, η Ξάνθη με τις εφτά ημερίσιες εφημερίδες, τις τέσσερις εβδομαδιαίες,τα τρια τηλεοπτικά δίκτυα, τους σαράντα ραδιοφωνικούς σταθμούς, τις υπερδιπλάσιες ηλεκτρονικές παρουσίες είναι παντού. Η Ξάνθη των γεύσεων και των απολαύσεων, σταθμός της γαστρονομίας απο το 1922 και εντεύθεν.
Ω.. ΓΛΥΚΥ ΜΟΥ ΕΑΡ…
«Πόλη μου σαν το ρόδο» την αποκάλεσε η ποιήτρια Ελένη Ευφραιμίδου.
Η πόλη που μόνο μέσα απο τις εκδόσεις Σπανίδη καταγράφει πάνω απο διακόσιους συγγραφείς, ποιητές, λόγιους.
Η πόλη του Δικτύου Λόγου και Πράξης. Της συμμετοχικής δημοκρατίας.
Η πόλη των παγκόσμιας ακτινοβολίας καθηγητών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου.
Η πόλη των φοιτητών, μαθητών με τις ατέλειωτες διακρίσεις σε λογής- λογής διαγωνισμούς. Πάνε κι έρχονται τα μετάλλια, οι εύφημες μνείες, οι έπαινοι, τα εγκωμιαστικά σχόλια.
Η πόλη των εκπαιδευτικών όλων των βαμίδων να πολιορκούν σταθερά τις πρώτες θέσεις πανελλήνια.
Ω.. ΓΛΥΚΥ ΜΟΥ ΕΑΡ…
Βιότοποι μοναδικοί. Μοναστήρια, εκκλησίες, μουσουλμανικά τεμένη – μνημεία σε βάθος εκατονταετιών. Άνθρωποι πρόθυμοι να σε πάρουν απο το χέρι, να σε ξεναγήσουν, να σου πούνε τα πάντα.
«Οι μεγάλοι βρίσκονται δίπλα μας» ισχυρίζεται ο πολυγραφότατος ποιητής και συγγραφέας Θανάσης Μουσόπουλος. Να πάμε λίγο παραπέρα; Στον αδειάσειστο Πέτρο Γεωργαντζή, που έκανε την Ακαδημία Αθηνών μόνιμα στραμμένη στην περιοχή μέσα απο τη ζωή και το έργο του;
Ω…ΓΛΥΚΥ ΜΟΥ ΕΑΡ…
Ζητώ συγγνώμη ταπεινά από τους πρωταγωνιστές που παρέλειψα. Μέσα σ αυτούς οι βιοπαλαιστές, οι εργάτες, το πολύβουο μελίσσι στις καθημερινές κοπιαστικές στράτες του αγώνα. Όλοι μαζί, να γίνει το όνειρο, φέτα ψωμί. «Να φας κι εσυ, κυρ- Παντελή» κατά το λαϊκό άσμα.
Στην Άνοιξη αυτή, του 2015 που η ΑΓΓΕΛΟΦΥΛΑΚΤΟΣ ΞΑΝΘΗ πέρασε το Γιβραλτάρ, να πάει να βρει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού την ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΤΟ ΡΙΟ ΝΤΕ ΤΖΑΝΕΙΡΟ, δεν περισσεύει κανένας. Έχουν όλοι θέση και λόγο.
Στέλιος Αρσενίου
