Πριν λίγες μέρες φίλε Ξανθιώτη άκουγα τις προγραμματικές δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα του νέου πρωθυπουργού μας και κάτι ήθελα να γράψω αλλά σκέφτηκα όμως να το κάνω αργότερα. Να η ώρα λοιπόν μιας και είμαστε λίγο πριν την συμφωνία ή την ολική κατάρρευση. Ο Αλέξης λοιπόν ο Πρωθυπουργός μας πέτυχε με εκείνη την ομιλία του να συνεγείρει τα πλήθη, να δώσει μια νότα αισιοδοξίας και ελπίδας και μια χαρά, βρε παιδί μου, πως τελειώνουν οι περιπέτειες του κόσμου και της χώρας. Ναι, όλα αυτά ήταν καλά, όπως ότι θα επαναφέρει τον κατώτατο μισθό, έστω και σε βάθος διετίας, θα στηρίξει τους αδύναμους με δωρεάν ηλεκτρικό, συσσίτια και στέγη, θα αυξήσει το φορολογικό όριο, θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ (παρεμπιπτόντος πλήρωσα χθες την προ τελευταία δόση στίζοντας τον Σύριζα…), θα πατάξει το λαθρεμπόριο και τη φοροδιαφυγή και άλλα τέτοια ωραία που όλοι θέλουμε να ακούσουμε και οι άλλοι οι «άχρηστοι» δεν τα κάμνανε!!! Σε ένα ερώτημα επιμένει να μην απαντά όμως ο Αλέξης, δηλαδή στο πού θα βρει τα λεφτά για να ικανοποιήσει αυτές τις παροχές που είναι πράγματι πολύ σημαντικές. Κατά τα άλλα και μετά τα χθεσινά με την μη συμφωνία του Βαρουφάκη με τους Εταίρους μας στην ΕΕ νομίζω ότι ακόμη και αν βλέπουμε ότι θα πάμε στα βράχια θα πρέπει όλοι να σταθούν στο πλευρό του πρωθυπουργού τώρα και να αφήσουμε την κριτική μας για λίγο αργότερα. Η Ελλάδα πρέπει να σταθεί στα πόδια της και να βρει το δρόμο της και αυτό θα γίνει μόνο αν οι πολίτες της νοιώθουν ότι μπορεί να τα καταφέρουν. (Βέβαια αν η ομάδα του Τσίπρα και του Βαρουφάκη δεν καταφέρει να μας βγάλει από το αδιέξοδο και μας πάει στα βράχια και σε νέες περιπέτειες χειρότερες από τους προηγούμενους τότε όλοι θα δικαιούνται να ομιλούν… και ίσος όχι μόνο να ομιλούν!).
