Συναδέλφισσες, συνάδελφοι. Με αφορμή το άνοιγμα των καταστημάτων για 5 επιπλέον Κυριακές το χρόνο (πέρα των 7 που έχουν θεσμοθετηθεί έως τώρα), καταδικάζουμε την απόφαση που πήρε ο Αντιπεριφερειάρχης Ξάνθης με την σύμφωνη γνώμη της ΟΕΒΕ και την ανοχή του Εμπορικού Συλλόγου Ξάνθης, σε κοινή σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στις 18 Δεκέμβρη.
Αυτή τη φορά «οραματίζονται» την τουριστική ανάπτυξη στην Ξάνθη την περίοδο των Γιορτών Παλαιάς Ξάνθης, στις αρχές Σεπτέμβρη, όπου θέλουν να λειτουργήσουν τα καταστήματα 2 Κυριακές, την περίοδο του καρναβαλιού 1 Κυριακή, καθώς και άλλες 2 που οι συντοπίτες μας μουσουλμάνοι γιορτάζουν το Μπαϊράμ.
Ερωτήματα μας προκαλεί ότι στην σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε δεν καλέστηκε εκπρόσωπος των εργαζομένων του σωματείου μας, και η όλη «ιστορία» εξελίχθηκε στο «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει». Οι μέχρι τώρα προσπάθειες να συναντηθεί το ΔΣ της Ένωσής μας με τον Αντιπεριφερειάρχη Ξάνθης δεν έχουν εκπληρωθεί.
Μιλάνε για ακόμη μία φορά για αύξηση στον τζίρο των καταστημάτων, νέων θέσεων εργασίας, για τόνωση της αγοράς κ.α. όταν η μέχρι τώρα εμπειρία έχει δήξει από την εφαρμογή του μέτρου της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές, ωφελημένοι βγήκαν τα μεγάλα πολυκαταστήματα και SUPER MARKETS, ενώ οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικτοί έμποροι φορτώθηκαν επιπλέον «χρέη» και οι εργαζόμενοι, περισσότερες ώρες δουλειάς και μεγαλύτερη εκμετάλλευση.
Να τονίσουμε ότι ο καθορισμός μιας κανονικής εργάσιμης μέρας είναι το αποτέλεσμα πάλης ανάμεσα στον κεφαλαιοκράτη και τον εργάτη που βάσταξε πολλούς αιώνες. Η αργία της Κυριακής καθιερώθηκε το 1914. Από τότε ως σήμερα έχουν αναπτυχθεί αγώνες για την τήρηση του 8ωρου και για το δικαίωμα του εργαζόμενου στην Κυριακάτικη αργία και μέχρι σήμερα είναι σε διαρκή αμφισβήτηση από τις δυνάμεις του κεφαλαίου.
Σήμερα οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι σε όλο τον κόσμο καλούν την εργατική τάξη να κάνει ¨θυσίες¨ για να εξασφαλιστεί η ¨ανταγωνιστικότητα της εθνικής οικονομίας¨ , πρόκειται βέβαια για την εξασφάλιση του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους μέσω της μείωσης του μεροκάματου.
Όσο περισσότερο υποκύπτουμε οι εργαζόμενοι, τόσο περισσότερες ¨θυσίες¨ θα μας καλούν να κάνουμε.
Η κατάργηση της Κυριακής αργίας οδηγεί χιλιάδες εργαζόμενους στην εξαθλίωση, με άμεσες επιπτώσεις στην υγεία των εργαζομένων, στην οικογενειακή, προσωπική, κοινωνική ζωή, στο δικαίωμα για ελεύθερο χρόνο και ξεκούραση.
► Δεν έχει αυξήσει το εισόδημα των εργαζομένων, αντίθετα είναι χιλιάδες οι απλήρωτοι εμποροϋπάλληλοι, όσοι έχουν δουλέψει, έχουν ατέλειωτες απλήρωτες υπερωρίες και ρεπό.
► Δεν έχουν δημιουργηθεί νέες θέσεις εργασίας, οι άνεργοι στον κλάδο μας είναι χιλιάδες, χιλιάδες επίσης είναι και οι εργαζόμενοι με μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, ωρομίσθιο, 5μηνα, προγράμματα ΕΣΠΑ. Ήδη η «ανάπτυξη» που επικαλούνται ιδίως σε περιόδους όπως των Γιορτών, «έφερε» απολύσεις στην αλυσίδα SUPER MARKETS «ΜΑΣΟΥΤΗΣ» στα καταστήματα της Ξάνθης. Η απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων είχε ως αποτέλεσμα την μετατροπή του εργαζόμενου σε ¨απασχολήσιμο¨ δηλ. την ¨απελευθέρωση¨ της εργασιακής σχέσης. Ο κλάδος του εμπορίου είναι ο δεύτερος κλάδος μετά τις κατασκευές, σε απώλειες θέσεων εργασίας.
► Δε τόνωσε την ¨αγοραστική δύναμη¨, δεν εξυπηρέτησε τους ¨καταναλωτές¨ που είμαστε εμείς οι υποαπασχολούμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, που έχουμε υποστεί τη φοροληστεία, τα χαράτσια, τη δραματική μείωση του εισοδήματος μας.
► Η κατάργηση της Κυριακής αργίας έστρωσε το δρόμο και για τις «Λευκές νύχτες» που υποχρεώνονται οι εμποροϋπάλληλοι να δουλεύουν μέχρι τα χαράματα.
► Η κατάργηση της Κυριακής αργίας είναι η εφαρμογή της οδηγίας της Ε.Ε. για την εργάσιμη εβδομάδα των 7 ημερών και των 68 ωρών.
Η πάλη των εργαζομένων με αίτημα Κυριακή υποχρεωτική αργία για όλα τα καταστήματα για όλο το χρόνο είναι αναπόσπαστα δεμένη με τον καθημερινό μας αγώνα για ένα δίκαιο μεροκάματο για μια δίκαιη εργάσιμη ημέρα¨. Καλούμε τους εμποροϋπάλληλους να συσπειρωθούν στο σωματείο μας, σε κοινή συμμαχία με τους μικρούς επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους, ώστε οι «καλοθελητές» των οδηγιών της κυβέρνησης, της ΕΕ και του κεφαλαίου να βρουν τοίχος αντίστασης στις εφαρμογές των αντεργατικών νόμων τους.
