Η απεργία της 27 Νοέμβρη πρέπει να πάρει μαζικά, πανεργατικά χαρακτηριστικά. Όχι για να «στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση», όπως θα μας πουν οι ξεπουλημένες ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Αυτοί (κυβέρνηση και τρόικα) δεν καταλαβαίνουν από μηνύματα. Ούτε για να δώσουμε «πόντους» στη «νέα κυβέρνηση σωτηρίας» του ΣΥΡΙΖΑ, ή να ισχυροποιήσουμε κάποιον κομματικό μηχανισμό. Η απεργία της 27 Νοέμβρη πρέπει να πάρει μαζικά, αγωνιστικά χαρακτηριστικά για να γίνει εργαλείο πάλης στα χέρια των εργαζομένων.
Κανείς δεν πιστεύει τις ψεύτικες ελπίδες που σπέρνει η κυβέρνηση, για δήθεν επάνοδο σε μια αξιοπρεπή ζωή. Πώς να τις πιστέψει άλλωστε, όταν διαψεύδονται άμεσα και κατηγορηματικά απ’ αυτούς που έχουν γίνει οι πραγματικοί κυβερνήτες της χώρας μας. Από την Τρόικα, δηλαδή τους υπαλλήλους της ΕΕ και των ΗΠΑ, που είναι και οι πραγματικοί αφέντες αυτού του τόπου. Πώς να τις πιστέψει, όταν βλέπει πέντε (τουλάχιστον) χρόνια να καταρρακώνονται η δουλειά, το μεροκάματο, η σύνταξη, η περίθαλψη, η εκπαίδευση και τα δημοκρατικά δικαιώματα, κάτω από την βάρβαρη επίθεση που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο και ο ιμπεριαλισμός ενάντια στον «εχθρό» λαό.
Ποιος μπορεί να έχει αυταπάτες ότι οι ιμπεριαλιστές θα χαλιναγωγήσουν την ακατάσχετη τάση τους να αρμέγουν συνεχώς και μέχρι πλήρους καταστροφής το φυσικό και κοινωνικό μας πλούτο; Ή ότι το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο θα σταματήσει να ικανοποιεί την ακόρεστη δίψα του για μεγαλύτερα κέρδη μέσα από την συνεχή εξαθλίωση και την υποταγή της εργατικής τάξης, όλου του λαού και της νεολαίας;
Συχνά-πυκνά φωνάζουμε στους δρόμους: «ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ». Αυτή είναι η μόνη αλήθεια.
Όμως δεν πρόκειται να τους σταματήσουμε με εθιμοτυπικές απεργίες ανά εξάμηνο, με σωματεία αδρανή ή εργοδοτικά και με τη γραμμή της ηττοπάθειας, της συνδιαλλαγής και της ανάθεσης. Δεν πρόκειται να τους σταματήσουμε μέσα από εκλογικές διαδικασίες και την ανάδειξη μια κυβέρνησης που υποτίθεται ότι θα διαπραγματευτεί πιο «αποφασιστικά» με τα γεράκια της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Γιατί πολύ απλά, πέρα από την συνεχή δεξιά μετατόπιση του –επίδοξου διαχειριστή του συστήματος- ΣΥΡΙΖΑ, το κεφάλαιο και ο ιμπεριαλισμός δεν «καταλαβαίνουν» από διαπραγμάτευση. Αυτό που καταλαβαίνουν, είναι μόνο «η οργή και η γροθιά του λαού». Που θα σηκώσει το ανάστημά του (τόχει ήδη κάνει το ’10-’11) και θα ενώσει και θα ισχυροποιήσει τις αντιστάσεις του σε έναν παρατεταμένο και ανειρήνευτο αγώνα. Που θα φτιάξει τα δικά του εργαλεία πάλης, τις επιτροπές αγώνα, τα ταξικά σωματεία, τον πρωτοβάθμιο συντονισμό, τις μετωπικές συνεργασίες, τις δικές του πολιτικές οργανώσεις.
Κι αυτά τα εργαλεία φτιάχνονται «στο δρόμο», μέσα στον αγώνα, εκεί όπου ξεχωρίζουν οι εχθροί από τους πραγματικούς φίλους, εκεί όπου γεννιούνται και σφυρηλατούνται οι συνειδήσεις, εκεί όπου αναδεικνύεται η δύναμη του λαού.
Γι αυτό είναι ανάγκη η απεργία της 27 Νοέμβρη να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων, ένα σκαλοπάτι για ν’ «ανεβούμε λίγο ψηλότερα», συστατικό στοιχείο μιας παρατεταμένης αντιπαράθεσης με το σύστημα, την καπιταλιστική βαρβαρότητα και την ιμπεριαλιστική εξάρτηση.
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΛΑΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΣΕΙΣ
