Απώλεια για τον τόπο
Απόσπασμα έκτακτου Διοικητικού Συμβουλίου της Φιλοπορόοδης Ένωσης Ξάνθης.
Σήμερα Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014, ο Θωμάς Εξάρχου έφυγε από τη ζωή.
Ο Θωμάς Εξάρχου ήταν μέλος του Δ.Σ. της Φιλοπρόοδης Ένωσης Ξάνθης (Φ.Ε.Ξ.) και πρόεδρος για επτά χρόνια, από τα πιο παραγωγικά χρόνια της Φ.Ε.Ξ.
Το όνομά του συνδέθηκε με την ίδρυση του Λαογραφικού Μουσείου, την ίδρυση της Κινηματογραφικής Λέσχης, την αγορά του αρχοντικού των κληρονόμων Δ. Κιουμουτζόγλου για λογαριασμό της Φ.Ε.Ξ. και με τόσες άλλες σπουδαίες δράσεις.
Σε έκτακτο διοικητικό συμβούλιο σήμερα, Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014 και ώρα 19.30 στο Λαογραφικό Μουσείο, η ΦΕΞ αποφάσισε το Ιστορικό Αρχείο Ξάνθης που διαχειρίζεται το Λαογραφικό & Ιστορικό Μουσείο Ξάνθης να μετονομαστεί σε Ιστορικό Αρχείο Ξάνθης «Θωμάς Εξάρχου».
Το Δ.Σ. της Φ.Ε.Ξ.
Ψηλαφώντας τη μορφή της μνήμης. Οι άνθρωποι διαμορφώνουν τους χώρους μνήμης
Ο Αρίοστος ο ήρωας του Γ. Ρίτσου, συναντά στην Ξάνθη τον δικό μας Θωμά Εξάρχου και γίνεται άριστος αφηγητής της ξανθιώτικης μνήμης. Μέσα από τις σελίδες των βιβλίων και των μνημονεύσεων του Θ. Εξάρχου οι ιστορίες ζωντανεύουν. Το μουσείο γίνετε οικία, οικείο όπως και όλα τα σπίτια, οι δρόμοι, οι πλατείες…
Μας ξεναγεί στους χώρους της μνήμης, σαν σε μια μικρή εξομολόγηση, «για πράγματα που με το πέρασμα του χρόνου μαλακώνουν, γλυκαίνουν…
Ο Θωμάς Εξάρχου γεννήθηκε το 1921 στο χωριό Ποντικάτες των Ιωαννίνων. Έρχεται στην Ξάνθη το 1927, τελειώνει την Α’ τάξη του Δημοτικού και επιστρέφει στο χωριό του. Ξανάρχεται στην Ξάνθη το 1934 και από τότε διαμένει μόνιμα. Φοιτά στο γυμνάσιο της Ξάνθης (1934-1940). Μετά την αποφοίτηση του από το γυμνάσιο εργάζεται ως υπάλληλος στο Εμπορικό Επιμελητήριο και στη διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής εργάζεται αρχικά σαν καπνεργάτης και αργότερα χειρώναξ εργάτης υπαίθρου. Από τα αρχεία του Πρωτοδικείου Ξάνθης προκύπτει ότι τουλάχιστον 2143 Έλληνες της Ξάνθης μεταφέρθηκαν στην κατοχή ως όμηροι από τους Βούλγαρους σε καταναγκαστικά έργα στη Βουλγαρία. Μέσα σε αυτούς ήταν και ο Θωμάς Εξάρχου. Δημοτικός υπάλληλος το 1946 και στη συνέχεια με την επέκταση του Ι.Κ.Α στην Ξάνθη, το 1949, διορίζεται στο Ι.Κ.Α. ύστερα από διαγωνισμό. Υπηρέτησε στο στρατό επι 40 μήνες ως έφεδρος ανθυπολοχαγός πυροβολικού. Μετέχει στο Δ.Σ. της Φιλοπρόοδης Ένωσης Ξάνθης (Φ.Ε.Ξ.) ως μέλος ή ως πρόεδρος του Δ.Σ. για επτά χρόνια σε μια γόνιμη περίοδο της Φ.Ε.Ξ. που σημαδεύτηκε από την ίδρυση του Λαογραφικού Μουσείου, την ίδρυση της Κινηματογραφικής Λέσχης και την αγορά του αρχοντικού των κληρονόμων Δ. Κιουμουτζόγλου για λογαριασμό της Φ.Ε.Ξ. Μεσολαβεί μια απουσία έξι χρόνων από την Ξάνθη λόγω μετάθεσης στη Θεσσαλονίκη, επανέρχεται το 1981 και το 1982 εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος. Το 1983 διορίζεται άμισθος πρόεδρος του Δ.Σ. του Γενικού Νοσοκομείου Ξάνθης. Την τελευταία δεκαετία μετέχει στα Δ.Σ. Κέντρων που ασχολούνται με την προστασία των ηλικιωμένων. (ΚΑΠΗ, Γηροκομείο). Έχει συγγράψει αριθμό άρθρων και αυτοτελών βιβλίων που εκδόθηκαν από το περιοδικό “Φοροτεχνική και Θρακική προσέγγιση” και βιβλίων που εκδόθηκαν από το Πολιτιστικό Αναπτυξιακό Κέντρο Θράκης και την Αδελφότητα Ηπειρωτών Ν. Ξάνθης. Για την προσφορά του στα γράμματα και την ιστορία του Νομού Ξάνθης, τιμήθηκε από τη νομαρχία Ξάνθης με το βραβείο “Στέφανος Ιωαννίδης”. Ήταν έγγαμος και έχει δύο κόρες και τρία εγγόνια.
