Σκέτος ιός EMBOLA. Έψαχνα στις 3 το πρωΐ να πάρω υπογλώσσια. Ανέβασα πίεση 22, σφυγμούς πάνω απο 140, ούτε μουσταλευριές, ούτε κουρκούτια, ούτε μαμαλίγκες μπορούσαν να με συνεφέρουν.
Είδα στην αρχή ενα υπερσύγχρονο ταξιδιωτικό λεοφωρείο μήκους 13.50 μ. με 62 ταξιδιώτες να εισέρχεται στην κεντρική μας πλατεία, αυτή που ήταν όνειρο του Ναβουχοδονώσορα, όπως και οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας.
Έμειναν με το όνειρο. Την απολαμβάνουμε εμείς.
Γι αυτό, ενα απο τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, μετατέθηκε 3.000 χρόνια, κάτι που οι αρχαιολόγοι όπως και οι εμπνευστές της κεντρικής μας πλατείας παραλείπουν συστηματικά να αναφέρουν.
Το λεοφωρείο σταμάτησε μπροστά στη Λέσχη Αξιωματικών, αποβιβάζοντας τους ταξιδιώτες, οι οποίοι βρέθηκαν μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη.
Τους περίμεναν σφηνάκια με φυσικό χυμό ρόδι, απο ρόδια που έστιβαν με μια πρέσσα υπάλληλοι του Δήμου, εκείνη την ώρα.
Κάποια κυρία καλοντυμένη, υπάλληλος του Δήμου και αυτή, είχε τα σφηνάκια πάνω σε ασημένιο δίσκο.
Παρόντες ακόμα ο αντιδήμαρχος πολιτισμού όπως και ο Δήμαρχος, με αναμνηστικά για τον οδηγό, τον ταξιδιωτικό πράκτορα, την αρχηγό της αποστολής.
– Είστε ανυπέρβλητοι, έλεγαν οι επιβάτες, τρίβοντας τα μάτια τους.
– Μόνο στην Κρήτη, μου έτυχε κάτι αντίστοιχο, ακούστηκε να λέει ο οδηγός του λεοφωρείου.
– Είναι γιατί δεν βρεθήκατε ξανά στην Ξάνθη, αντέτεινε ο Δήμαρχος. Εμείς ανέκαθεν, έτσι υποδεχόμαστε τους επισκέπτες. Αν μάλιστα είναι στις προθέσεις σας να επισκεφθείτε την παλιά μας πόλη με τα αρχοντικά, η κυρία που σας πρόσφερε τα σφηνάκια για το καλωσόρισμα, θα σας συνοδεύσει, θα σας πει και κάποια πράγματα κατατοπιστικά για όσα θα δείτε.
Σεισμός 6 βαθμών της κλίμακας Ναβουχοδονώσορα σημειώθηκε εκείνη την ώρα, προκαλόντας πανικό.
Οι δείκτες στο ψηλό μας το ρολόϊ μετατοπίστηκαν κατά τέσσερις ώρες.
Τα περιστέρια της πλατείας, μεταμορφώθηκαν σε κάργες.
Το σκυλί στην πόρτα μας, έγινε τσακάλι, όπως θάλεγε ο Νίκος Γκάτσος.
Για λίγο όλα αυτά. Σύντομα επανήλθε η ηρεμία.
Οι ταξιδιώτες συνοδευόμενοι απο την κυρία με τα σφηνάκια πήραν το δρόμο για το μουσείο ( τρόπος του λέγειν ) Μάνου Χατζηδάκη και την παλιά πόλη.
Η πρέσσα συνέχισε να στίβει τα ρόδια.
Οι αιρετοί μας άρχοντες ετοιμάστηκαν για τα επόμενα ταξιδιωτικά λεοφωρεία.
Κάπου εκεί, με έπιασε λόξυγκας, σε βαθμό πνιγμού.
Με την κακκία σου θα μείνεις, είπα στον εαυτό μου. Θα έχεις πάντα εφιάλτες γιατί πάντα ήσουν, είσαι και θα είσαι κακκοπροαίρετος.
Στέλιος Αρσενίου
