Τοποθέτηση της Νομαρχιακής του Σύριζα Ξάνθης
Η ολοκλήρωση της συζήτησης στη Βουλή για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση έφερε εκ νέου στο προσκήνιο τα στρατηγικά αδιέξοδα της σημερινής συγκυβέρνησης, την προθυμία της να συνεχίσει με κάθε κόστος τις ίδιες αδιέξοδες πολιτικές, χωρίς καμία διάθεση διαπραγμάτευσης, δεδομένων των ισχυρισμών τους περί βιωσιμότητας του χρέους και ανάκαμψης της οικονομίας, καθώς επίσης και τη δυσχερή θέση στην οποία βρίσκονται ο Α. Σαμαράς και ο Β. Βενιζέλος, η αμφισβήτηση των οποίων εντείνεται ακόμη περισσότερο στο εσωτερικό των κομμάτων και των κοινοβουλευτικών τους ομάδων.
Η απουσία του πρωθυπουργού από την έναρξη της συζήτησης και η επανεμφάνιση του στο τέλος της διαδικασίας, επιλέγοντας για ακόμη μια φορά τη στρατηγική του στείρου μονόλογου, αποφεύγοντας εκ νέου την πολιτική σύγκρουση και αντιπαράθεση στο κοινοβούλιο, μαρτυρά ένα φοβισμένο πρωθυπουργό και μια αδύναμη κυβέρνηση, που αδυνατούν να εκφράσουν σε όλα τα επίπεδα τα συμφέροντα, της σκληρά πληττόμενης κοινωνίας.
Η κυβέρνηση, ιδιαίτερα μετά από την παρουσίαση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ, έχει επιστρατεύσει τα μοναδικά εργαλεία, που της έχουν απομείνει. Ακατάσχετη κινδυνολογία και καταστροφολογία, συστηματική διαστρέβλωση, κάλπικες υποσχέσεις και υστερικές φωνές απόγνωσης χαρακτηρίζουν την κυβερνητική προπαγάνδα, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια του παλαιού δικομματισμού να εμφανιστεί ως εγγυήτρια αντιμνημονιακή δύναμη, που θα βγάλει τη χώρα από το τέλμα. Η ομιλία του πρωθυπουργού αποτύπωσε αφενός τα αδιέξοδα των μνημονιακών πολιτικών και αφετέρου επισφράγισε τον ακροδεξιό κατήφορο της συγκυβέρνησης.
Οι 155 ψήφοι εμπιστοσύνης αποτελούν το τελευταίο φιλί ζωής των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την υπάρχουσα κοινοβουλευτική σύνθεση απομακρύνθηκε δια παντός, αλλά πάραυτα η κοινωνικά απονομιμοποιημένη κυβέρνηση επέλεξε να παραμείνει γαντζωμένη στην εξουσία, εγκλωβίζοντας τη χώρα σε μια παρατεταμένη άτυπη προεκλογική περίοδο.
Στην Ελλάδα των Α. Σαμαρά και Β. Βενιζέλου το 23,1% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας, το 20% των πλουσιότερων Ελλήνων έχει 6,6 φορές υψηλότερο εισόδημα από το 20% των φτωχότερων συμπολιτών, η ανεργία έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και η λιτότητα συνεχίζεται και για το 2015 μέσω μιας πρόσθετης φορολογικής επιβάρυνσης 1.735 εκατ. ευρώ, ακρωτηριασμού του κράτους από βασικές του λειτουργίες με περικοπή 672 εκατ. ευρώ των πρωτογενών δαπανών και ψαλιδίσματος κατά 400 εκατ. ευρώ των δημοσίων επενδύσεων (σύνολο 2.807 εκατ. Ευρώ).
Η μεγάλη κοινωνική αλλαγή και η μεγάλη ανατροπή είναι αναπόφευκτες. Το παλιό θα φύγει και το καινούριο θα έρθει και κανείς δεν θα καταφέρει, ό,τι κι αν σκαρφιστεί, να το σταματήσει.
