Στην ολομέλεια της Βουλής μίλησε ο Ξανθιώτης Βουλευτής του ΠαΣΟΚ Δημήτρης Σαλτούρος κατά τη συζήτηση της πρότασης του Πρωθυπουργού για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση. Ακολουθεί η ομιλία του με την διευκρίνιση ότι η ψήφος εμπιστοσύνης δόθηκε τελικά στον πρωθυπουργό με 155 ναι και 131 κατά
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Θα αρχίσω την τοποθέτησή μου αναφερόμενος σε δύο αποστροφές του εισηγητή της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του κ. Δραγασάκη, οι οποίες με ξένισαν πολύ. Προφανώς η εδραιωμένη πλέον συνειδητή επιλογή της αξιωματικής αντιπολίτευσης να επενδύει πολιτικά, απευθυνόμενη στο θυμικό και όχι στη λογική, οδηγεί μοιραία σε ατοπήματα.
Μίλησε λοιπόν ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ για κρίση αντιπροσώπευσης. Απονομιμοποίησε ευθέως όλους εμάς, όλους τους αντιπροσώπους του Ελληνικού Λαού – και τους τριακόσιους – λέγοντας ότι ο μόνος αρμόδιος να δώσει σήμερα ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση είναι ο λαός, μέσω εκλογών. Ευτυχώς ή δυστυχώς κύριοι συνάδελφοι, ο τρόπος λειτουργίας του πολιτεύματος καθορίζεται από το Σύνταγμα και τους Νόμους. Μπορεί ορισμένοι να επηρεάζονται από το σύνθημα «η αντιπολίτευση γίνεται στους δρόμους». Ναι, γίνεται, στο βαθμό που το Σύνταγμα το επιτρέπει. Αλλά αν η αντιπολίτευση μπορεί να γίνεται και εκεί, η άσκηση της εξουσίας γίνεται υποχρεωτικά μέσω του Κοινοβουλίου, με τους κανόνες που το Σύνταγμα ορίζει και για την καθιέρωση των οποίων ο Ελληνικός Λαός έχει χύσει αίμα.
Σαφώς λοιπόν και νομιμοποιούμαστε να δώσουμε ή να μη δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση. Και είναι μια ευκαιρία για όλους, αφουγκραζόμενοι την κοινωνία, επανεξετάζοντας τα δεδομένα, κάνοντας κριτική και αυτοκριτική, να επανακαθορίσουμε αν θέλουμε τη στάση μας απέναντι στην Κυβέρνηση και να αναλάβουμε την πολιτική ευθύνη της μίας ή της άλλης επιλογής, με τον πλέον επίσημο, εμφατικό και πανηγυρικό τρόπο και μάλιστα πριν από μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για τη χώρα. Δεν μπορείτε λοιπόν να λέτε ότι δεν έχουμε νομιμοποίηση. Δεν είναι δυνατόν να απαξιώνετε με αυτόν τον τρόπο το Κοινοβούλιο. Δεν είναι δυνατόν να συντάσσεστε με τις κραυγές περί μαντριών, προβάτων και άλλων τετράποδων οι οποίες ακούγονται ακόμη και μέσα σε αυτήν την αίθουσα. Δεν είναι δυνατόν η αξιωματική αντιπολίτευση να ταυτίζεται με φωνές γραφικών, αστοιχείωτων και ωμά λαϊκιστών αλλά σίγουρα επικίνδυνων ανθρώπων οι οποίοι υπηρετούν συστηματικά το διχασμό και την αποσταθεροποίηση είτε για να βγάλουν τα απωθημένα τους είτε για να γίνονται λεζάντα στα κανάλια, είτε – πολύ χειρότερα – υποσκάπτοντας συνειδητά τη δημοκρατική ομαλότητα και την κοινωνική συνοχή.
Είπε όμως και κάτι άλλο ο κύριος Δραγασάκης. Δεν μπορείτε – είπε – να αποσταθεροποιήσετε τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να αποσταθεροποιήσετε τη χώρα. Αυτό είναι το πρόβλημά σας. Είστε παγιδευμένοι. Όταν μιλάτε ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η δύναμη την οποία επιλέγει ο λαός, τότε υπονομεύετε εσείς τη σταθερότητα της χώρας.
Εδώ πράγματι κανείς σηκώνει τα χέρια ψηλά. Εδώ αρχίζει και χάνεται η μπάλα. Δεν είναι το λογικό κενό της δήλωσης αυτής, η παντελώς αυθαίρετη και λανθασμένη δηλαδή εκτίμηση ότι ο λαός επιλέγει σήμερα το ΣΥΡΙΖΑ, που μου δημιουργεί την έκπληξη. Ούτε η πλήρης απαξίωση μιας, καθόλου τυχαίας, Συνταγματικής πρόβλεψης για τετραετή θητεία. Ούτε καν η αντίθεσή της ακόμη και με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Διότι οι ευρωεκλογές λειτουργούν σαφώς ως ασφαλής έκφραση διαμαρτυρίας και καμία σχέση δεν έχουν με τις βουλευτικές εκλογές, ιδίως σε περιόδους κρίσιμες όπως η σημερινή. Με τα δεδομένα αυτά λοιπόν, η εκλογική επίδοση του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές θα πρέπει να τον προβληματίζει και όχι να τον χαροποιεί.
Από την άλλη μεριά όμως, είναι σαφές κυρίες και κύριοι συνάδελφοι ότι δεν πρόκειται απλά για αμετροέπεια. Δεν πρόκειται για μια γραφική δήλωση. Δεν πρόκειται για μια ψευδαίσθηση μεγαλείου. Πρόκειται για τη βάση πάνω στην οποία προφανώς θα κινηθεί η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ αν ποτέ κληθεί να μπει στη φωτιά της άσκησης κυβερνητικών καθηκόντων. Στην περίπτωση λοιπόν αυτή, στην περίπτωση που αναγκαστικά θα πρέπει να πάρει πίσω όλες τις υποσχέσεις που αφειδώς σήμερα μοιράζει, ξέρουμε ήδη το λόγο. Ξέρουμε ποιος θα φταίει. Θα φταίει όποιος μιλάει ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός θα είναι που θα αποσταθεροποιεί τη χώρα και δεν θα αφήνει το ΣΥΡΡΙΖΑ να τηρήσει το πρόγραμμά του. Εδώ την αποσταθεροποιούμε σήμερα που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιπολίτευση. Σκεφτείτε πόσο θα την αποσταθεροποιήσουμε αν γίνει και Κυβέρνηση. Η δήλωση αυτή όμως αποτελεί και μία ομολογία. Ότι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ όντως αποσταθεροποιείται. Και αποσταθεροποιείται γιατί όσο θα καταλαγιάζει η σκόνη, όσο ο ελληνικός λαός θα συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο ότι ο επώδυνος δρόμος που διαβαίνει είναι ο μόνος δρόμος που δεν οδηγεί στην απόλυτη καταστροφή, τόσο το σαθρό υπόβαθρο της προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ θα υποχωρεί. Διότι όταν έχεις στηρίξει όλη την πολιτική σου σε μονομερείς ενέργειες, σε ένα άρθρο και άλλα τέτοια ωραία παραμύθια, η στροφή 180 μοιρών δεν είναι τόσο εύκολη. Ωστόσο από εμάς είναι καλοδεχούμενη. Αρκεί να συνοδευτεί από την εξής δέσμευση. Όχι ψέματα στον ελληνικό λαό.
Λοιπόν ας μιλήσουμε ξεκάθαρα. Όταν το ΠΑΣΟΚ έκανε έκκληση για Κυβέρνηση Εθνικής Ανάγκης και καλούσε το ΣΥΡΙΖΑ να μετέχει σε αυτήν, τι κάνατε κύριοι συνάδελφοι; Όταν η χώρα ήταν αντιμέτωπη με την απόλυτη καταστροφή, όταν όσοι είχαν έβγαζαν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό και όσοι δεν είχαν αγόραζαν σωρηδόν μακαρόνια και γάλατα εβαπορέ, τι κάνατε κύριοι συνάδελφοι; Κιοτέψατε. Αυτό κάνατε. Αν κατά τη γνώμη σας η Κυβέρνηση έσερνε τη χώρα στην καταστροφή, εσείς τι κάνατε για αυτό; Τι απαντάτε στους ψηφοφόρους σας για αυτό; Γιατί δεν μπήκατε στη φωτιά; Δεν είναι ότι δεν μπορούσατε. Δεν σας απέκλεισε κανείς. Το αντίθετο μάλιστα. Σας καλέσαμε. Και όχι μόνο μια φορά. Προτιμήσατε όμως την προσωπική, μικροκομματική, μίζερη ασφάλεια της αντιπολίτευσης. Και όχι μόνο αυτό. Υπονομεύατε διαρκώς την προσπάθεια και προσπαθούσατε να αποσταθεροποιήσετε τη χώρα. Ακούσια θα πω εγώ. Είμαι καλοπροαίρετος. Από απλή αντιπολιτευτική διαστροφή. Το κάνατε όμως. Όταν η χώρα προσπαθούσε να ανακτήσει την αξιοπιστία της στο διεθνές στερέωμα εσείς σκίζατε μνημόνια, καταργούσατε νόμους, διαγράφατε μονομερώς χρέη και αποδυναμώνατε τη διαπραγματευτική δύναμη της χώρας.
Κι όμως, η χώρα προχώρησε. Δεν κατέρρευσε. Στάθηκε πάλι στα πόδια της. Με ποιο τίμημα, θα πει κανείς. Με το μικρότερο δυνατό για την κοινωνία, θα του απαντήσω. Ας μην έχουμε κοντή μνήμη. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τη στιγμή που μπροστά μας ορθώνονταν η απειλή της καταστροφής. Ας μην ξεχνάμε τις ώρες της απόλυτης αβεβαιότητας. Τις ώρες που κανείς δε μιλούσε ούτε καν για φως στο τούνελ. Ας μην ξεχνάμε. Είναι προφανές λοιπόν και επιβεβαιώνεται κάθε μέρα ότι ο δρόμος που διαλέξαμε δεν ήταν ο καλύτερος. Ήταν ο μόνος. Και τον βαδίσαμε με κόπο, με θυσίες αλλά και με πίστη. Τουλάχιστον κάποιοι, τον βαδίσαμε με πραγματική πίστη. Γι αυτό και αντέξαμε ένα βάρος ασήκωτο. Γι αυτό και μείναμε όρθιοι στις επάλξεις. Σε συνθήκες πρωτόγνωρες για όλους και κάτω από αφόρητη, πραγματικά αφόρητη ψυχολογική πίεση. Και να ξέρει ο Ελληνικός Λαός ότι το μεγαλύτερο εφόδιο σε αυτήν την πορεία, ήταν το ότι ούτε μια στιγμή δεν είπαμε ψέματα. Ούτε μια στιγμή δεν πουλήσαμε φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Βρισκόμαστε λοιπόν σήμερα σε ένα κομβικό και πάλι σημείο. Έχουμε μπροστά μας μια σημαντική διαπραγμάτευση. Σε κάθε περίπτωση, κλείνει ένα επώδυνο και δύσκολο κεφάλαιο, μία περίοδος που θα λάβει ξεχωριστή θέση στη νεότερη ελληνική ιστορία.
Σε αυτήν την ιστορική λοιπόν στιγμή, σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή, η Κυβέρνηση ζητά από εμάς, από όλους εμάς, να την οπλίσουμε όσο καλύτερα γίνεται. Αυτή η ετερόκλητη, όχι τέλεια, με αρκετά λάθη, με περισσότερες ακόμη εσωτερικές διαφορές, πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα Κυβέρνηση, ζητά από εμάς να τη θωρακίσουμε ώστε να εκπροσωπήσει με μεγαλύτερη ακόμη δύναμη τη χώρα. Στην παρούσα συγκυρία, με βάση το εθνικό συμφέρον, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι, θα έδινα ψήφο εμπιστοσύνης. Δεν περιμένω βέβαια κάτι παρόμοιο από την αντιπολίτευση. Αυτή θα αρκεστεί στη δική μας ψήφο. Και λέω θα αρκεστεί γιατί όλοι ξέρουν ότι κατά βάθος θέλετε και οι ίδιοι την Κυβέρνηση αυτή, τουλάχιστον μέχρι τον Μάρτιο οπότε και θα έχει περάσει και αυτή η καυτή πατάτα. Να ξέρετε όμως σε κάθε περίπτωση ότι παρά το γεγονός ότι η κοινωνία γοητεύεται ενίοτε από τις όμορφες υποσχέσεις, τελικά έχει την ωριμότητα να επιλέγει τις πραγματικές λύσεις.
Σας ευχαριστώ.
