Γυναίκες, εργαζόμενες, άνεργες, νέες. Γνωρίζετε από πρώτο χέρι ότι, παρά τις κυβερνητικές θριαμβολογίες, παρά την προσπάθεια να μας πείσουν ότι “τα χειρότερα πέρασαν”, τα πράγματα γίνονται κάθε μέρα όλο και πιο δύσκολα. Τα βάρβαρα μέτρα που πάρθηκαν είναι όλα εδώ, σχεδιάζονται κι άλλα. Ο μισθός δε φτάνει πια για να βγει ο μήνας, ενώ ετοιμάζουν και νέα μισθολόγια, δηλαδή νέες μειώσεις στους μισθούς. Η φοροεπιδρομή συνεχίζεται, τα χαράτσια παραμένουν, το μόνο που αλλάζει είναι το όνομά τους. Πολλές από εμάς οδηγήθηκαν στη διαθεσιμότητα και στην απόλυση, ενώ προωθούνται 6.5 χιλιάδες νέες απολύσεις στο Δημόσιο. Η ανεργία θερίζει!
Βρισκόμαστε μπροστά στην έναρξη μιας καινούριας σχολικής χρονιάς. Θέλουμε να ευχηθούμε από καρδιάς κουράγιο και καλή δύναμη στο δύσκολο έργο που έχουν μπροστά τους γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές. Στόχος του σχολείου οφείλει να είναι η μόρφωση των παιδιών μας και η διαμόρφωσή τους σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες, που θα μπορέσουν στη συνέχεια να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής και να διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Για να πραγματοποιηθεί αυτό το ταξίδι υπάρχει μια προϋπόθεση. Είναι υποχρέωση του κράτους να παρέχει στα παιδιά μας δημόσια και δωρεάν παιδεία (άρθρο 16 του Συντάγματος). Απαιτείται να υπάρχουν:
Γενναία κρατική χρηματοδότηση (15% του κρατικού προϋπολογισμού), ώστε να μην αναπτύσσεται καμία εμπορική δραστηριότητα στα δημόσια σχολεία, να μπορούν να λειτουργούν ενιαία και να μη γίνουν παραμάγαζα σε ιδιώτες και χορηγούς. Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εμβολιασμοί για όλα τα παιδιά. Να εξασφαλιστεί δωρεάν γεύμα στο σχολείο με ευθύνη του Κράτους και της Τοπικής Διοίκησης.
Επιμορφωμένο εκπαιδευτικό προσωπικό και επιπλέον βοηθητικό προσωπικό (καθαρίστριες, τραπεζοκόμους, σχολικούς τροχονόμους, σχολικούς φύλακες, νοσηλευτές), όλους με μόνιμη και σταθερή εργασία, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Οι χιλιάδες συνταξιοδοτήσεις και οι μηδενικοί ουσιαστικά διορισμοί δημιουργούν μια εκρηκτική κατάσταση στα σχολεία. Αντί για μαζικούς διορισμούς, ώστε να καλυφθούν εδώ και τώρα όλα τα κενά με μόνιμους εκπαιδευτικούς, το Υπουργείο εξαγγέλλει 19,5 χιλιάδες προσλήψεις αναπληρωτών, μέσω ΕΣΠΑ, χωρίς να λύνεται ουσιαστικά το πρόβλημα. Κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ένωση γενικεύουν τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, σε βάρος της μόνιμης, σταθερής δουλειάς.
Τμήματα με μικρό αριθμό μαθητών (15 μαθητές ανά τάξη για νήπιο, α΄ και β΄ δημοτικού, 20 μαθητές για τις άλλες τάξεις), ώστε να γίνεται καλύτερα η εκπαιδευτική διαδικασία και οι μαθητές να μπορούν να αφομοιώνουν τη γνώση.
Βιβλία καλογραμμένα, κατανοητά, σύμφωνα με την ηλικιακή ανάπτυξη του μαθητή, στηριγμένα στα βασικά στοιχεία της γνώσης και της επιστήμης.
Δωρεάν και ασφαλή μεταφορά όλων των μαθητών, χωρίς χιλιομετρικές δεσμεύσεις. Να μην εφαρμοστεί η νέα ΚΥΑ 24001 για τις μεταφορές, η οποία θέτοντας εξωφρενικά χιλιομετρικά όρια και όρους κόβει εκατοντάδες δρομολόγια σ’ όλη τη χώρα.
Σχολικά κτίρια που θα παρέχουν ασφάλεια στα παιδιά μας, όπου θα τηρούνται οι όροι υγιεινούς διαβίωσης για τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς, πλήρως εξοπλισμένα με υλικοτεχνική υποδομή (βιβλιοθήκες, εργαστήρια, αίθουσες διδασκαλίας, γραφεία, βοηθητικούς χώρους, χώρους για τα ολοήμερα τμήματα για φαγητό κ.ά.)
Ενιαία αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση υψηλού επιπέδου, με βάση τις κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας, για όλα τα παιδιά. Καμία επιχειρηματική δράση στην Παιδεία.
Ας δούμε κατά πόσο ισχύουν τα αυτονόητα, με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.
Τα σχολικά κτίρια είναι αφημένα στο έλεος της υποχρηματοδότησης, χρεωμένα στις ΔΕΚΟ, χωρίς υλικοτεχνική υποδομή, χωρίς σχολικούς φύλακες, με συμβασιούχες καθαρίστριες, που πληρώνονται κάθε τρεις μήνες, με 400 ευρώ, με σχολικούς τροχονόμους ανασφάλιστους. Με αύλειους χώρους παγίδες για τα παιδιά μας, τουαλέτες τρισάθλιες, χωρίς καμία συντήρηση από την πλευρά των περισσοτέρων δήμων, που έχουν και την ευθύνη για τη συντήρηση και τη λειτουργία των κτιρίων.
Το Υπουργείο Παιδείας εδώ και τρεις μήνες μας παρουσιάζει τα κενά ως ζήτημα διαχείρισης, που η ίδια τους η πολιτική δημιούργησε, γεννά και αναπαράγει, προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για να αποτρέψει την οργή και την αγανάκτηση των γονιών, παρουσιάζοντας μας ως άθλο την κάλυψη των κενών, αν καταφέρει και τα καλύψει, ενώ ταυτόχρονα μας προετοιμάζει για την επόμενη σχολική χρονιά που θα είναι χειρότερη.
Τα κενά των εκπαιδευτικών καλύπτονται με αναπληρωτές, μέσω ΕΣΠΑ, με παράλληλες δεύτερες αναθέσεις μαθημάτων, με μετακινήσεις δασκάλων από τα ολοήμερα δημοτικά στα πρωινά τμήματα και με τη δημιουργία τμημάτων 25 και 27 μαθητών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη μόρφωση των παιδιών μας. Το καλοκαίρι, μόνο στην Αττική καταργήθηκαν επιπλέον 86 σχολεία, ενώ 9 πήραν παράταση για του χρόνου.
Κάθε μέρα μας πιπιλίζουν το μυαλό ότι με 15 ευρώ το μήνα, τα παιδιά μας μπορούν να χρησιμοποιούν όλα τα ΜΜΜ, την ώρα που χιλιάδες γονείς είναι άνεργοι, απλήρωτοι, κακοπληρωμένοι, καταχρεωμένοι στην εφορία και με δυσκολία μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους τα προς το ζην.
Η “τράπεζα θεμάτων”, που φέτος γενικεύεται, το Νέο Λύκειο, ήρθε να εντείνει τις ταξικές διαφορές, να υποβαθμίσει την ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία, το μορφωτικό ρόλο του Λυκείου, να οδηγήσει σε οικονομικό όλεθρο τους γονείς, να τιμωρήσει τους νέους (το νέο σύστημα έφερε ήδη αύξηση των εγγραφών της Α΄ λυκείου στα φροντιστήρια κατά 15% “μποναμά” για την παραπαιδεία μέσα στην κρίση). Θέλουν ένα “νέο” σχολείο, που σπρώχνει τον μαθητή στην κατάρτιση και στην πρόωρη εργασία, που διαμορφώνει τον αυριανό φτηνό κι ευέλικτο εργαζόμενο, σύμφωνα με τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων.
Μέσα σε αυτό το κλίμα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Βασικό ερώτημα για μας είναι: Ποιος αξιολογεί; Ποιον αξιολογεί; με Ποιο στόχο; για Ποιο σκοπό αξιολογεί; Τι θέλει να πετύχει με αυτήν την αξιολόγηση; Η αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας δεν έχει να κάνει με την αγωνία του γονιού το δημόσιο σχολείο να μορφώνει καλύτερα τα παιδιά του, να είναι πραγματικά δωρεάν για όλους, να έχει όλους τους εκπαιδευτικούς από την αρχή της χρονιάς, να υπάρχουν ασφαλή κτίρια, να έχει ενιαίο πρόγραμμα, ενιαία δομή, να ανταποκρίνεται στις πραγματικές μας ανάγκες και όχι σε αυτές που κατά καιρούς προβάλλει το σύστημα. Το σχολείο που ονειρευόμαστε δεν έχει καμία σχέση με το σάπιο Νέο Αυτόνομο, Αποκεντρωμένο σχολείο. (Αυτό)αξιολόγηση της σχολικής μονάδας σημαίνει: φταίνε όλοι, εκτός της κυρίαρχης πολιτικής. Σημαίνει ανταγωνισμός μεταξύ σχολείων, κατηγοριοποίηση και κλείσιμο.
Ένα είναι σίγουρο: Είτε με καπιταλιστική κρίση, είτε με καπιταλιστική ανάπτυξη ο λαός θα είναι πάντα στη γωνία, θα ματώνει για τα κέρδη τους.
Μπροστά στο στόχο τους να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των μονοπωλίων τσακίζουν τις ζωές μας. Μπροστά στο στόχο τους να βγουν από την κρίση χωρίς χασούρα ή και με αυξημένα τα κέρδη τους, οι επιχειρηματικοί όμιλοι ισοπεδώνουν τα πάντα.
Δε θα σταματήσουν αν δεν ορθώσουμε ένα τεράστιο λαϊκό τείχος αντίστασης και ανατροπής.
Αν δεν ανατρέψουμε κυβέρνηση-αντιλαϊκή πολιτική και γενικότερα αν δεν ανατρέψουμε την εξουσία-δικτατορία των μονοπωλίων και της Ε.Ε. Το σίγουρο είναι ένα: Όσο θα εφαρμόζεται η πολιτική του ευρωμονόδρομου και του κεφαλαίου, τα προβλήματά μας θα γίνονται ακόμα πιο εκρηκτικά, η ζωή μας θα χειροτερεύει. Μη περιμένεις φιλολαϊκή λύση και προοπτική, με εναλλαγές κυβερνήσεων στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ. Γύρισε την πλάτη σε παλιούς και νέους κυβερνητικούς “σωτήρες”.
Λύση και προοπτική υπάρχει!
Οι εργαζόμενες και εργαζόμενοι στην εκπαίδευση και παντού να υψώσουν το ανάστημά τους, με ενωμένο, ταξικό- ανυποχώρητο αγώνα, απαιτώντας εδώ και τώρα να δοθούν λύσεις στα λαϊκά προβλήματα.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ να αλλάξουμε τα πράγματα.
Προϋπόθεση για να λυθούν τα προβλήματά μας είναι
μια άλλη πολιτική προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης.
