Με μια συναρπαστική ποιητική πανδαισία στο Μονοπάτι της Ζωής το Δίκτυο Λόγου και Πράξης ολοκλήρωσε την παρουσία του στις Γιορτές Παλιάς Ξάνθης 2014, χθες Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου. Η βραδιά ξεκίνησε με εισήγηση του ιδρυτικού μέλους του Δικτύου και ποιητή Γιώργου Κωτούλα : «Αγαπητοί συνάνθρωποι,
Έχω την τιμή να είμαι εγώ αυτός που θα ανοίξει την αποψινή εκδήλωση η οποία είναι αφιερωμένη στην ποίηση.
Δεν θα ξοδέψω αλόγιστα τον χρόνο, αν και για την αποψινή τιμώμενη θεά μπορεί κανείς να μιλάει μερόνυχτα ολόκληρα. Από μία φίλη μου άκουσα μια ιστοριούλα. Ρώτησαν λέει ένα γέροντα κοντά εκατό χρονών τι είναι η ζωή. Η απάντηση του: Ζωή είναι μια βρύση. Από τον κρουνό της τρέχει δροσερό νερό. Το πίνεις και δεν ξεδιψάς ποτέ. Έτσι είναι και η ποίηση. Όσα ποιήματα κι αν διαβάσεις, όσα κι αν ακούσεις δεν πρόκειται να ξεδιψάσεις ποτέ.
Γιατί η ποίηση είναι η σκιά μας μα και η απεραντοσύνη. Το δροσερό αεράκι μα και ο αέρας που λυσσομανάει. Φορές τη βλέπεις μπλεγμένη μέσα στα πόδια του μυρμηγκιού, άλλοτε να είναι πλεγμένη με τη χαίτη του λιονταριού και πολλές φορές να πετάει με τα μάτια και τα φτερά του αετού.
Χορεύει μέσα στις νότες του Θεοδωράκη, του Χατζηδάκη, του Μουσαδέ, του Μουρβάτη του Κούκου, του Συμεωνίδη. Περπατάει στα μονοπάτια των αστεριών, μυρίζει τα αρώματα των λουλουδιών, γεύεται τους καρπούς των δέντρων. Την συναντάς σε μικρούς και μεγάλους βηματισμούς μα και στην ιλιγγιώδη ταχύτητα. Στα τρένα των γραμμών, στα εκτροχιασμένα βαγόνια, σε εκείνα που αργοπεθαίνουν στους σταθμούς.
Η ποίηση φωτογραφίζεται με την εγκυμονούσα κοπελιά, με τη γυναίκα του χωραφιού, με την γριούλα που κουβαλάει ένα δεμάτι ξύλα στη ράχη της, με τη γκλίτσα του τσομπάνη. Φωτογραφίζεται μαζί με τη φρεσκάδα που κρατάει ρακέτες στην ηλιόλουστη παραλία, με το παράπονο και την νοσταλγία του ανήμπορου που κρατάει στα χέρια του φραπέ.
Η ποίηση ξημεροβραδιάζεται σαν κορδέλα ανάμεσα στις πλεξούδες των Καρυάτιδων, στην ελπίδα επιστροφής οτιδήποτε ξενιτεμένου και σε εκείνη των ανασκαφών στην Αμφίπολη.
Δεν θα πεθάνει ποτέ όσο θα υπάρχουν αισθήματα και αισθήσεις, όσο θα εναλλάσσεται το σκοτάδι με το φως και όσο το νερό δεν αρνηθεί το ρόλο του. Δε θα πεθάνει όσο το κύμα της θάλασσας θα αφήνει στις αμμουδιές μπουκάλια σφραγισμένα με ένα μήνυμα μέσα τους.
Απόψε εδώ, μύστες και θεατές θα νιώσουμε την αύρα της θεάς. Θα την ταξιδέψουμε και θα μας ταξιδέψει με την ελπίδα της προσμονής των σπασμένων νερών μιας γέννας. Ευχαριστώ!».
Στη συνέχεια ανακοινώθηκε από το συντονιστή του Δικτύου και της εκδήλωσης Θανάση Μουσόπουλο ότι κατά το επόμενο διάστημα ως το τέλος του έτους θα τιμηθεί ο βορειοθρακιώτης ποιητής Κώστας Βάρναλης που φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια από το θάνατό του – η Δ. Κατάκη διάβασε το ποίημα του Κ. Βάρναλη «Η μάνα του Χριστού». Στα σχολεία εκτός από το Βάρναλη θα οργανωθούν γιορταστικές εεκδηλώσεις για τη γυναικεία δημιουργικότητα στη Θράκη.
Στο κύριο μέρος της εκδήλωσης ποιητές και ποιήτριες διάβασαν ποιήματά τους : Φ. Βορίδου, Στ. Αρσενίου, Γ. Στεφανίδης, Μαρία Ράλλη Υδραίου, Ελ. Ψαραλίδου, Ελένη Δημητριάδου Εφραιμίδου, Ζ. Χάιτα, Β. Γιαπουντζαλή, Αλ. Χρηστακίδου, Κων. Ταβουλτσίδης, Δ. Κατάκη, Τ. Συμεωνίδης, Αν Κούλογλου, Γ. Κωτούλας, Χρ. Ανατολίτη και Θαν. Μουσόπουλος. Η βραδιά έκλεισε με τον Μπάμπη Κούκο που τραγούδησε και έπαιξε με την κιθάρα του τραγούδια που έγραψε πάνω σε στίχους ξανθιωτών ποιητών.
Τα ιδρυτικά μέλη του Δικτύου Θ. Μουσόπουλος, Γ. Κωτούλας και Μ. Σπανίδης κλείνοντας την εκδήλωση ευχαρίστησαν το κοινό και όλους/όλες όσοι/όσες συνδράμουν στο έργο του Δικτύου και υποσχέθηκαν συνέχιση και ένταση του έργου του κατά το αμέσως προσεχές διάστημα.
