Γράφει ο Μητροπολίτης Ξάνθης Παντελεήμων
Για την αγάπη του Θεού κάνει λόγο η σημερινή Ευαγγελική περικοπή με το λιτότερο, αλλά συνταρακτικότερο τρόπο, την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Πάνω στον Σταυρό γράφηκε ανεξίτηλα η μυστική εικόνα της αγάπης του Θεού. Πρόκειται για ένα μέγεθος αγάπης απροσμέτρητο, για ένα δώρο ανυπέρβλητο, για ένα γεγονός που οι συνέπειες του απλώθηκαν σε ασύλληπτες διαστάσεις στο σύμπαν. «Διότι τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί, όποιος πιστεύει εις αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνιο».
Κατά καιρούς οι άνθρωποι παρουσιάζουν ένα Θεό Πατέρα αυστηρό, απαιτητικό, όλο «νόμους» κι απαγορεύσεις, που χρειάσθηκε να εξευμενισθεί με τη σταυρική θυσία του Χριστού για να συγχωρήσει την ανθρωπότητα. Αλλά αυτού του είδους οι νομικίστικες «διευκρινήσεις» δεν συμφωνούν με το πρόσωπο του Θεού που μας το αποκάλυψε ο Χριστός. Ο Θεός είναι αγάπη, κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, γεμάτος ευσπλαχνία και υπομονή. Η αγάπη του Πατρός γίνεται αδιάκοπο γεγονός μέσα στην Ιστορία με την μοναδική προσφορά του Υιού, με την συνεχή ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, που μεταγγίζει την θεία χάρη σε κάθε ανθρώπινο πρόσωπο.
Αυτή η αγάπη του Θεού δεν περιορίζεται σ’ ένα λαό, σ’ ένα τόπο. Απλώνεται χωρίς περιορισμούς στον κόσμο, σ’ όλη την κτίση. Αγκαλιάζει ό,τι υπάρχει, δίνοντας ότι έχει. Το υπέροχο αλλά ευθυνοφόρο προνόμιο της ελευθερίας προσφέρει στην ανθρώπινη ύπαρξη δύο δυνατότητες: την απώλεια και την ζωή. Σκοπός του Θεού είναι να χαρίσει στο πλάσμα του ζωή, και μάλιστα την αιώνια.
Στην πρόσκληση για «αιώνιο ζωή», τίθεται μόνο ένας όρος: «ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν…», η πίστη στον Χριστό. Αυτό σημαίνει κάτι πολύ βαθύτερο από την αόριστη «πίστη σε μια ανωτέρα δύναμη», που επικαλούνται κατά καιρούς μερικοί. Σημαίνει ακράδαντη βεβαιότητα ότι ο Ιησούς μας είπε την απόλυτη αλήθεια σχετικά με το μυστήριο του Θεού. Ότι ο Θεός δεν είναι ένα αφηρημένο αόριστο «Υπέρτατο Ον», αλλά ο Κύριος της κτίσεως και της ιστορίας, ο οποίος ενεργεί με ανυπέρβλητη γνώση και σοφία μέσα στο σύμπαν. Αλλά το «πας πιστεύων εις αυτόν» δεν περιορίζεται σε μια διανοητική κατάφαση, εκφράζεται με βουλητική προθυμία να ακολουθήσουμε με εμπιστοσύνη το πρότυπο ζωής που Εκείνος ορίζει. Δεν πρόκειται για μια μηχανική επανάληψη ενός αρχαίου «πιστεύω», αλλά για κάτι ολοζώντανο, σημερινό, για έναν τρόπο ζωής.
