Αγορητής στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων ήταν ο Δημήτρης Σαλτούρος πριν λίγες ημέρες. Ακολουθεί η εισήγησή του για το νομοσχέδιο «Ίδρυση και οργάνωση Συμβουλίου Εθνικής Πολιτικής για την Παιδεία και άλλες διατάξεις».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριοι Υπουργοί, συζητείται σήμερα το σχέδιο νόμου με τίτλο «Ίδρυση και οργάνωση Συμβουλίου Εθνικής Πολιτικής για την Παιδεία και άλλες διατάξεις». Παρά το γεγονός ότι τυγχάνω ειδικός αγορητής επί του νομοσχεδίου αυτού εκτάκτως και χωρίς να έχω λάβει μέρος στις σχετικές συνεδριάσεις της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων, έχω πλήρη γνώση της ουσιαστικής, κατά τη γνώμη μου, συζήτησης, που έλαβε χώρα τόσο επί του σχεδίου νόμου όσο και επί των τροπολογιών. Πρόκειται για μια συζήτηση η οποία ανέδειξε τις πτυχές των εισαγόμενων ρυθμίσεων, τις οποίες και κρίνουμε ως θετικές.
Πιο συγκεκριμένα, κατ’ αρχάς, όσον αφορά αυτό που ο τίτλος του νομοσχεδίου περιγράφει, δηλαδή την ίδρυση και οργάνωση του Συμβουλίου Εθνικής Πολιτικής για την Παιδεία, ενός συμβουλίου το οποίο θα αποτελείται από τους διατελέσαντες Υπουργούς Παιδείας, πρόκειται ασφαλώς για ένα ενδιαφέρον εγχείρημα, για ένα θεσμό, ο οποίος θα μπορούσε κάτω από προϋποθέσεις να συντελέσει ουσιαστικά στην εμπέδωση της συνέχειας στην εκπαιδευτική πολιτική. Ευχόμαστε να αποδώσει.
Δεν πρέπει όμως να μας διαφεύγει ότι η διαμόρφωση μιας πολιτικής για την παιδεία με χαρακτηριστικά τη συνέπεια, τη συνέχεια, τη συγκεκριμένη στόχευση και την αποτελεσματική σχεδίαση και εφαρμογή δεν μπορεί παρά να είναι αποτέλεσμα μιας ευρύτερης κοινωνικής συναίνεσης, μιας ευρύτερης κοινωνικής συστράτευσης, σύμφωνα πάντα με τη βαριά πολιτιστική και ευρύτερα πνευματική κληρονομιά μας, με τη βασική επιταγή για ουσιαστική μόρφωση του ελληνικού λαού και με ένα συγκεκριμένο σταθερό και αποτελεσματικό παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας μας. Γιατί η παιδεία είναι ο καθαρότερος και διόλου παραμορφωτικός καθρέφτης της κοινωνίας, ενώ ταυτόχρονα είναι και ο βασικότερος διαμορφωτής της.
Η διαμόρφωση λοιπόν της πολιτικής για την παιδεία είναι και πρέπει να είναι υπόθεση, πρωτίστως, κοινωνικοποιημένη και δευτερευόντως κοινωνημένη. Υπ’ αυτό το πρίσμα, λοιπόν, αποτελεί πάγιο και παλλαϊκό αίτημα, πέρα από συνταγματική επιταγή, η διασφάλιση ουσιαστικής μόρφωσης και εκπαίδευσης σε κάθε πολίτη, ανεξαρτήτως κοινωνικής ή άλλης θέσης, της γεωγραφικής ασφαλώς συμπεριλαμβανομένης.
Ως εκ τούτου, το άρθρο 5 του υπό συζήτηση σχεδίου νόμου, το οποίο θεσπίζει την αυξημένη μοριοδότηση υπηρετούντων σε παραμεθόριες και απομακρυσμένες περιοχές εκπαιδευτικών αποτελεί μία ρύθμιση, η οποία πιστεύουμε ότι και σωστή είναι, αλλά και ότι θα αποδώσει. Πολύ περισσότερο, όταν η πρόβλεψη αυτή αφορά την πραγματική υπηρεσία, την πραγματική προσφορά του εκπαιδευτικού στους κατοίκους των περιοχών αυτών.
Όσον αφορά το άρθρο 6, θα μου επιτρέψετε να κάνω ειδική μνεία όσον αφορά στην περιφέρεια στην οποία ζω και εκλέγομαι. Θα θυμάστε ορισμένοι τη συζήτηση, η οποία είχε λάβει χώρα σε αυτήν την Αίθουσα κατά την ψήφιση του νόμου 4115/2013. Πρόκειται για ένα νομοθέτημα το οποίο επεδίωκε την πραγματική αναβάθμιση του επιπέδου διδασκαλίας του Κορανίου στους Έλληνες μουσουλμανοπαίδες της Θράκης, διότι η παράδοση, η κάθε παράδοση, δεν μπορεί να αποτελεί τροχοπέδη της εξέλιξης. Σε αυτήν την περίπτωση είναι καταδικασμένη να σβήσει. Αντιθέτως, καθήκον της Πολιτείας είναι να τη διατηρήσει ζωντανή.
Εγώ λοιπόν ο ίδιος είχα εκφράσει τις επιφυλάξεις μου, όχι σε σχέση με το τι επεδίωκε ο ν. 4115/2013, αλλά σε σχέση με το αν θα κατάφερνε να επιτύχει, αν θα κατάφερνε να πείσει. Στο σύντομο διάστημα της εφαρμογής του μπορώ να πω ότι πείθει. Η μουσουλμανική μειονότητα, ξεπερνώντας την όποια δικαιολογημένη δυσπιστία που πάντοτε γεννά το νέο, αντιλαμβάνεται ότι μόνο να κερδίσει μπορεί από την αναβάθμιση του επιπέδου των διδασκόντων.
Σε αυτά τα πλαίσια το άρθρο 6 του υπό συζήτηση νομοσχεδίου επιχειρεί να ενισχύσει ακόμη περισσότερο τη στελέχωση και εύρυθμη λειτουργία των μουσουλμανικών ιεροσπουδαστηρίων της Θράκης, αλλά και τη διδασκαλία των μαθημάτων θρησκευτικής, μουσουλμανικής εξειδίκευσης και του Κορανίου εντός των δομών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και παράλληλα, φυσικά, με αυτήν.
Στο σχετικό οπλοστάσιο, λοιπόν, προσθέτει και τους αποφοίτους της Ειδικής Παραγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης, υπό την προϋπόθεση ότι έχουν εμπειρία διδασκαλίας του Κορανίου. Τέλος, με τη δυνατότητα παράτασης των συμβάσεων των ιεροδιδασκάλων, δίνεται λύση στο πρόβλημα της όποιας καθυστέρησης στο διορισμό ιεροδιδασκάλων τη νέα χρονιά.
Σχετικά με την υπ’ αριθμόν 1751/198 υπουργική τροπολογία περί ρύθμισης θεμάτων διαγραφών φοιτητών, θα ήθελα να αναφέρω τα εξής: Το σχετικό ισχύον νομοθετικό πλαίσιο δημιουργήθηκε το έτος 2011 και μάλιστα με ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Μια κι όμως αναζωπυρώθηκε η σχετική κουβέντα, θα ήθελα να πω ότι η σωστή και δίκαιη διευθέτηση του ζητήματος είναι αυτή που επιτυγχάνει το σαφή διαχωρισμό αυτών που για κάποιο σοβαρό λόγο καθυστερούν να λάβουν το πτυχίο τους, από αυτούς που δεν σκοπεύουν να το πράξουν. Το αν τα σχετικά χρονικά περιθώρια επιτυγχάνουν αυτήν τη διευθέτηση ή όχι κρίνεται ανά πάσα στιγμή και ανάλογα με τις ευρύτερα επικρατούσες συνθήκες. Οπωσδήποτε κάθε σχετική συζήτηση είναι καλοδεχούμενη.
Ο δε νόμος δίνει το δικαίωμα στα ίδια τα εκπαιδευτικά ιδρύματα να εξειδικεύσουν διά των οργανισμών τους ειδικές περιπτώσεις που χρήζουν διαφορετικής αντιμετώπισης. Η υπό συζήτηση τροπολογία, όμως, είναι προφανές ότι δεν εισάγει καμία επιβαρυντική διάταξη για τους φοιτητές. Αντιθέτως, προσπαθεί να κινηθεί ακριβώς στο πνεύμα της ως άνω δίκαιης διευθέτησης, δίνοντας παράταση χρόνου σε όσους πράγματι μπορούν και θέλουν να τελειώσουν επιτυχώς τις σπουδές τους και θα ήταν άδικο να μην το καταφέρουν, ενώ είναι πολύ κοντά σε αυτό.
Η υπ’ αριθμόν 1774/202 τροπολογία ρυθμίζει μία σειρά από ζητήματα της εκπαίδευσης, όπως τα πολύ σημαντικά θέματα της πιστοποίησης και κατοχύρωσης επαγγελματικών δικαιωμάτων, θέματα συγκρότησης υπηρεσιακών συμβουλίων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ζητήματα λειτουργίας των επαγγελματικών σχολών και επαγγελματικών λυκείων, ειδικά μάλιστα μετά την γνωστή κατάργηση ειδικοτήτων. Επίσης, προβλέπει την έκδοση υπουργικής απόφασης, με την οποία θα καθορίζονται οι όροι, οι διαδικασίες, οι προϋποθέσεις και κάθε άλλο σχετικό και συναφές θέμα για την εξομοίωση των αποφοίτων της Ειδικής Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης προς τους πτυχιούχους των παιδαγωγικών τμημάτων δημοτικής εκπαίδευσης των ΑΕΙ.
Τέλος, είμαστε σύμφωνοι και με την υπ’ αριθμόν 1776/203 τροπολογία, πέρα από το τρίτο άρθρο, το οποίο καθιστά ισότιμους τους τίτλους σπουδών των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων των διεθνών οργανισμών, στους οποίους μετέχει η χώρα μας, με τους ελληνικούς. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα δύο πρώτα άρθρα είναι δείγματα μίας προσπάθειας ευέλικτης προσαρμογής στα νέα δεδομένα.
Πιο συγκεκριμένα, το άρθρο 2 προβλέπει τη χρησιμοποίηση πόρων προγράμματος δημοσίων επενδύσεων στο Υπουργείο, ύψους συνολικά 43 εκατομμυρίων ευρώ για την πληρωμή των αναπληρωτών και ωρομισθίων εκπαιδευτικών. Ειδικά, όμως, η ρύθμιση του άρθρου 1 -η μείωση, δηλαδή, του ποσοστού που αποδίδουν στα ΑΕΙ οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι από την άσκηση ελεύθερου επαγγέλματος ή άλλου έργου και η δυνατότητα ρύθμισης συμψηφισμού των οφειλών αυτών- υπενθυμίζει αλλά και επιβεβαιώνει ότι σε πολλές περιπτώσεις η είσπραξη λίγων είναι πιο αποτελεσματική από την αναζήτηση πολλών.
Τέλος, ζητώντας και ελπίζοντας να τύχω της προσοχής του αξιότιμου κυρίου Υπουργού, υπάρχει το άρθρο 8, στο οποίο ευχερώς και προδήλως επισημαίνεται κάτι, το οποίο χρήζει διευκρίνισης από τον κύριο Υπουργό. Αναφέρεται, δηλαδή, ότι για το σχολικό έτος 2014-2015 μπορούν να προσλαμβάνονται αναπληρωτές εκπαιδευτικοί στη γενική εκπαίδευση ως ποσοστό κλπ. Στην τελευταία σειρά, όμως, αναφέρεται ότι η παρούσα παράγραφος ισχύει από την 1η Μαΐου 2015. Εδώ, θεωρούμε ότι θα πρέπει να υπάρξει μία εξήγηση για το πώς αυτό δεν είναι αντιφατικό ή εν πάση περιπτώσει δεν έχει λογική, αλλά φαντάζομαι ότι ο κύριος Υπουργός θα μας εξηγήσει με ευχέρεια και αυτήν την επισήμανση.
Σε κάθε περίπτωση -και πριν σας ευχαριστήσω για την υπομονή σας- να πω ότι τα θέματα των ΑΜΕΑ χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής και το πώς μεταχειριζόμαστε ζητήματα, τα οποία εντάσσονται στο συνολικό πλαίσιο του εκπαιδευτικού μας συστήματος και των αναγκών του λαού μας. Από την άλλη, άνθρωποι που έτυχαν της δυσμένειας της μοίρας, της ίδιας της ζωής και έπεσαν πάνω σε ξέρα, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζονται με γνώμονα αριθμούς και ποσοστά και στα πλαίσια ελεημοσύνης.
Κλείνοντας με αυτό, εύχομαι για την πρόνοια και τη σχετική μέριμνα από τον αξιότιμο κύριο Υπουργό.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ
Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ομολογώ ότι δεν μπορώ να επικαλεστώ ότι η ευαισθητοποίηση σε ό,τι αφορά τους κόλπους των εκπαιδευτικών ΑΜΕΑ ανήκει σε εμένα ή σε κάποιους από εμάς. Θεωρώ ότι όλοι μας είμαστε ευαίσθητοι με αυτό το θέμα.
Τονίζω ξανά, λοιπόν, τους δικούς μου προβληματισμούς -και πολλών άλλων- για τη σκοπιμότητα του άρθρου 8. Τι ακριβώς είναι αυτό που υπηρετείται; Τι το ωφέλιμο παιδευτικά είναι αυτό που υπηρετείται με αυτό το άρθρο; Είναι η μείωση του ποσοστού στο 5% που εξυπηρετεί κάτι;
Εμείς αυτό που λέμε, κύριε Υπουργέ, είναι ότι μελετώντας την υπ’ αριθμόν 128005/8-8-2014 υπουργική απόφαση, η οποία ρυθμίζει τα θέματα πρόσληψης αναπληρωτών και ωρομισθίων εκπαιδευτικών στις δομές της ειδικής αγωγής, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι έχουμε την κατάργηση του επονομαζόμενου «Πίνακα Α», του πίνακα δηλαδή στον οποίο εντάσσονται οι εκπαιδευτικοί με χρόνιες αναπηρίες από 67% και πάνω δηλαδή, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν βιώσει έναν αιφνιδιασμό, εκφράζουν εντονότατους προβληματισμούς, αισθάνονται αιφνιδιασμένοι. Τονίζουμε ξανά την ανάγκη να ακούσουμε ποια είναι επιτέλους αυτή η σκοπιμότητα που υπηρετείται με αυτή τη διάταξη.
Ευχαριστώ.
