20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974. ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Σάββατο στις 5 το πρωί της 20ης Ιουλίου του 1974 άρχισε η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Εφαρμόσθηκε το Σχέδιο «Αττίλας Ι» (από το όνομα του βασιλιά των Ούννων), κατά το οποίο τα Tουρκικά πολεμικά πλοία αποβίβασαν στρατιωτικές δυνάμεις στην ακτή «Πέντε Μίλι» της Κερύνειας, με ταυτόχρονο βομβαρδισμό του αεροδρομίου της Λευκωσίας, του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ και άλλων εγκαταστάσεων από πολεμικά αεροσκάφη και ρίψη αλεξιπτωτιστών στον Τουρκικό θύλακα Λευκωσίας-Κερύνειας.
Παρά την αναποφασιστικότητα και την απραξία των πολιτικών ηγεσιών Ελλάδος και Κύπρου, οι Αξιωματικοί και Οπλίτες της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ πολέμησαν με απαράμιλλη ανδρεία, εντελώς ακάλυπτοι από πλευράς αεροπορικής υποστηρίξεως και κάτω από άνισες, σε όλους τους τομείς, συνθήκες.
Τον «Αττίλα Ι» ακολούθησε ο «Αττίλας ΙΙ» στις 14 Αυγούστου στις 4.30 το πρωί (παρά της αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ περί κατάπαυσης του πυρός) μέχρι τις 17 Αυγούστου με αποτέλεσμα να καταληφθεί το 36,3% του Κυπριακού εδάφους, να πέσουν στα πεδία των μαχών 2.000 νεκροί (Ελληνοκύπριοι και Ελλαδίτες) και να αγνοούνται ακόμη 1619.
Έγραφα σε άλλο άρθρο μου ότι η Κυπριακή τραγωδία ενηλικιώθηκε (1974-2005=31 χρόνια), τα πνεύματα των νεκρών ηρώων μας δεν βρίσκουν ανάπαυση και πλανώνται γύρω μας και οι αγνοούμενοι μας φτύνουν για το χαμένο αίμα των νεκρών, τις κραυγές των βιασμένων γυναικών, την αδιαφορία για τους γονείς-τις συζύγους-τα παιδιά τους.
Οι πολύπλευρες οδυνηρές πτυχές της Κυπριακής τραγωδίας του 1974 έχουν δημιουργήσει βαθιές πληγές, αλλά και ενοχές σε πολλά επίπεδα (πολιτικά, στρατιωτικά, κοινωνικά) της Ελλαδικής και Κυπριακής ζωής.
Οι 1619 αγνοούμενοι (Ελληνοκύπριοι και Ελλαδίτες) αποτελούν για τον «πεπολιτισμένο» κόσμο του 21ου αιώνα ντροπή, αίσχος, έγκλημα για την υποκριτική Διεθνή Κοινότητα που δεν τόλμησε ΠΟΤΕ να ζητήσει εξηγήσεις από τους Μογγόλους εισβολείς της Ανατολής.
Οι 5.000 οικογένειες Ελλήνων-Κυπρίων βιώνουν την καθημερινή αγωνία αν ζει ή όχι ο δικός τους άνθρωπος και σ’ αυτό το βασανιστικό ερώτημά τους δεν έχουν καμία απάντηση από «επίσημα χείλη».
Το περιβόητο Σχέδιο του Ανάν δεν «περπάτησε», οι΄΄περιβόητες΄΄ τηλεφωνικές επικοινωνίες Σημίτη-Μπους-Ανάν-Κληρίδη-Τάσου Παπαδόπουλου-Ντενκτάς έμεινε στην ιστορία ως ΄΄έπεα πτερόντα’’, οι συνομιλίες ΘΑ επαναληφθούν, η «εφεύρεση» για κατάργηση της πράσινης γραμμής έπιασε τόπο και άρχισαν τα «γκίτ-γκέλ». Όποιος διάβασε στον ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ το σχετικό άρθρο του Κύπριου καθηγητού Διεθνούς Πολιτικής Χριστόδουλου Γιαλλουρίδη, θα έβγαλε τα συμπεράσματά του για τα οικονομικά οφέλη των Τουρκοκυπρίων με την «εμπορευματοποίηση» του έρωτα των προσφύγων Κυπρίων να επισκεφθούν ως ΄΄τουρίστες΄΄, στην κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο, τις εστίες τους.
Δεν ξέρω αν το πρωϊ της 20ης Ιουλίου οι Κύπριοι αδελφοί μας θα ξυπνήσουν με το ανατριχιαστικό ουρλιαχτό των σειρήνων που θυμίζουν την ημέρα αυτή.
Ίσως φέτος να μην ηχήσουν οι σειρήνες, για να μη διαταραχθεί το ΄΄φιλικό΄΄ κλίμα στις σχέσεις μας με τους απογόνους των Μογγόλων, όπως έγινε στο παρελθόν με τα ΄΄ζεϊμπέκικα΄΄ του ΥΠΕΞ. Τον πόνο και την ΄΄πίκρα του Κυπριακού΄΄ δεν μπορούν να τον νιώσουν τα παχύδερμα, οι ΄΄βολεμένοι΄΄, οι ΄΄διεθνιστές΄΄. Το ζουν μόνο όσοι πολέμησαν, όσοι τραυματίστηκαν, όσοι έχασαν αγαπημένα πρόσωπα και την πατρογονική τους εστία.
Οι «ρεαλιστές» (Real Politik) αντιμετωπίζουν ψυχρά τα πράγματα σαν αλγεβρικό άθροισμα θετικών και αρνητικών παραμέτρων, ξεχνώντας βέβαια ότι σε μερικές περιπτώσεις το άθροισμα αυτό είναι ΜΗΔΕΝ.
Κάπου γύρω μας κυκλοφορούν μερικοί από τους ΄΄νεκροθάφτες΄΄ του Κυπριακού , όμως κάποτε θα δώσουν λόγο των πράξεών τους, επειδή «Έστι δίκης οφθαλμός, ός τα πάνθ’ ορά΄΄.
Αντγος ε.α.
Νικόλαος Φωτιάδης
Επίτιμος Υδκτής Δ΄ΣΣ
