Συναδέλφισσες & Συνάδελφοι, στην επαγγελματική μας ζωή που είναι και η ουσιαστική κοινωνική μας ζωή, κάποιες φορές θα πρέπει να λάβουμε στην κρίσιμη στιγμή αποφάσεις που εκ των υστέρων θα αποδειχτεί, ότι ήταν καθοριστικές όχι μόνο για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας, αλλά όλης της κοινωνίας.
Δεν έχει σημασία εάν οι στρατηγοί, που αυτή τη στιγμή κρατούν τα ηνία του δικτύου των οργανώσεών μας, δεν ανήκουν ενδεχομένως στη δική μας παράταξη. Μας καλούν σε υπεράσπιση των δικών μας δίκιων, σε μια αγωνιστική κινητοποίηση που θα πρέπει να γράψει ιστορία.
Ακόμη κι αν σε ατομικό επίπεδο καταφέραμε και επιβιώσαμε ως εδώ, ακόμη κι αν εμείς είμαστε οι τυχεροί που αισθανόμαστε ότι αντέχουμε ακόμη, η αφιέρωση μιας ημέρας για την υπεράσπιση των συναδέλφων μας και ενδεχομένως στην κυριολεξία των αδελφών και των παιδιών μας που οδηγούνται στη μελλοντική καταστροφή και στην απόλυτη οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση, αποτελεί ύψιστη υποχρέωση και καθήκον μας.
Ας ενώσουμε αυτή τη φορά τις δυνάμεις μας κι ας συμμετάσχουμε ατομικά ή ομαδικά και πάντως όλοι σαν μια οικογένεια στην πιο απλή μορφή διαμαρτυρίας απέναντι σε εκείνους που απεργάζονται την απόλυτη συρρίκνωση των κλάδων μας, τον αποκλεισμό μας από την παραγωγική σφαίρα της οικονομίας. Απέναντι σε όσους είτε είναι ξένοι, είτε ισχυρίζονται πως ακόμη είναι Έλληνες, οδηγούν τις ΜμΕ και τους Επαγγελματοβιοτέχνες και Εμπόρους της χώρας μας σε απελπιστική κατάσταση. Με εγκληματικές κυβερνητικές αποφάσεις και ενέργειες που έχουν ένα και μόνο σκοπό. Να κάμψουν την ανυπότακτη θέλησή μας για δημιουργία και προκοπή, να μας καταστήσουν όλους οφειλέτες και ανήμπορους να εργαστούμε και να παράγουμε, όχι μόνο για εμάς, αλλά γι’ αυτή τη χώρα και γι’ αυτούς που μας κυβερνούνε.
Είναι πλέον ολοφάνερο για τον καθένα μας, ότι σκοπεύουν να καταστρέψουν και να εξαλείψουν τα 2/3 των ΜμΕ (από 900.000 να αφήσουν μόνο 300.000 ΕΒΕ). Να καταχραστούν όσα έχουν δημιουργήσει σε υλική και άυλη αξία οι άνθρωποι που αυτοαπασχολούνται και αυτοσυντηρούνται. Να αφαιμάξουν και την τελευταία ρανίδα του αίματος πολλών από εμάς, να μας οδηγήσουν σε πράξεις απελπισίας και αυτοκαταστροφής. Ας μη τους αφήσουμε.
Από κάθε πόλη της ηπειρωτικής Ελλάδας, μηδεμιάς εξαιρουμένης, θα πρέπει να ξεκινήσει τη Δευτέρα στις 31 Μαρτίου τα χαράματα ένα τουλάχιστον λεωφορείο γεμάτο, ώστε να βρεθούμε οργανωμένα και μαζικά χιλιάδες συνάδελφοι στην Αθήνα, στη γνωστή Πλατεία Κλαυθμώνος.
Όπου συγκεντρώνονταν οι απολυμένοι μετά από κάθε κυβερνητική αλλαγή υπάλληλοι και κλαίγανε τη μοίρα τους. Μέχρι που καλά κάνανε και συνεννοήθηκαν να σταματήσει αυτός ο εμπαιγμός τους. Εμείς δε θα πάμε να κλάψουμε και να παρακαλέσουμε. Αρκετά πια! Οργανωμένοι με τα πλακάτ, τα πανό και ό,τι άλλο σκεφτούμε σε ατομική και συλλογική βάση, ως Σωματεία, Σύλλογοι ή Κλάδος, να αποτελέσουμε ένα ενιαίο σώμα, ένα στρατό, μια σαρωτική δύναμη. Που θα δώσει τη δυνατότητα στους εκπροσώπους του ανώτατου συλλογικού μας οργάνου, να σταθούν με το απαραίτητο κύρος απέναντι στους ιθύνοντες που αποφάσισαν λίγο λίγο να μας εξαθλιώσουν και να μας καταστήσουν ανθρώπους χωρίς καμία δύναμη. Χωρίς θέληση και υπόληψη. Ώστε μέσα στο 2014 να μας αποτελειώσουν ως οντότητες.
Με ποιο σκοπό; Για ποιο λόγο; Από τη στιγμή που θα μείνουμε ελάχιστοι και με δεδομένο ότι δεν πρόκειται στο ορατό μέλλον, με αυτή την πολιτική που ακολουθούν η τρόικα και οι υποτακτικοί τους, να δημιουργηθούν νέες επιχειρήσεις στη χώρα και να πληθύνουν οι εργατοϋπάλληλοι, από ποιόν θα σιτίζονται πλέον; Ποιος θα παράγει την απαιτούμενη για την καλοπέραση και τη συνέχιση του πλουτισμού τους υπεραξία; Τι πραγματικά επιδιώκουν;
Είναι ηλίου φαεινότερο! Να μας καταστήσουν πειραματόζωο για την επέκταση των σχεδίων τους σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Ας μην αφήσουμε να μας εξευτελίσουν άλλο σαν εργαζόμενους και σα λαό. Όχι στα λουκέτα, όχι στις αυτοκτονίες. Ας τους δώσουμε την απάντηση που τους αξίζει, κατ αρχήν με μια μεγαλειώδη κινητοποίηση. Αν όχι τώρα, πότε;
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Αντώνης Κοσμίδης
αντιπρόσωπος
της Ομοσπονδίας ΕΒΕ Ξάνθης στη ΓΣΕΒΕΕ
