…και πλήττουν τη διαφάνεια με διατάξεις κατάργησης δημοσίευσης της προκήρυξης διαγωνισμών και προμηθειών…
Του Μάρκου Μουζάκη
Πώς λένε «μ’ ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια»;
Ε, φαίνεται πως η καλή, μνημονιακή μας κυβέρνηση κάθε φορά που (νομίζει ότι) βρίσκει ευκαιρία εφορμά και… όποιον πάρει ο χάρος!
Στη συγκεκριμένη περίπτωση που θα αναφέρουμε σήμερα, ο «χάρος» απειλεί δύο συστατικά της ίδιας της Δημοκρατίας, της λειτουργίας των θεσμών καθαρότητας και διαφάνειας, αφενός τον περιφερειακό-τοπικό Τύπο και αφετέρου την διαφάνεια που πρέπει να υπάρχει στους διαγωνισμούς του δημοσίου και των φορέων του δημοσίου για προμήθειες, έργα, συμβάσεις.
Γιατί άραγε; Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι.
Σε νομοσχέδιο για την αναθεώρηση του πλαισίου δημοσίων συμβάσεων που δημοσιοποίησε στις 23 Δεκέμβρη ο υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης, μεταξύ άλλων διατάξεων αίφνης (;) περιέλαβε και διάταξη με την οποία επέρχεται η πλήρης κατάργηση της υποχρεωτικής δημοσίευσης προκηρύξεων, διακηρύξεων, διαγωνισμών για έργα, προμήθειες όλων των φορέων του δημοσίου!
Τι είπατε;
Ναι, χωρίς να προκύπτει από πουθενά καμιά μνημονιακή υποχρέωση, ο αρμόδιος υπουργός καταργεί την υποχρεωτική δημοσίευση στον Τύπο και την περιορίζει στην «οικεία κρατική ιστοσελίδα»!
Δηλαδή… πιασ’ το αυγό και κούρευ’ το, που θα ‘λεγε κι ο Βύρων (όταν ήταν εκπρόσωπος της κυβέρνησης)!
Καθότι καλή μεν η δημοσίευση στην «οικεία κρατική ιστοσελίδα», μα πόση διαφάνεια διασφαλίζει;
Μιλάμε για την Ελλάδα του 2014, έτσι;
Ας πούμε, ένας μικροεργολάβος ή μικροπρομηθευτής στη Λακωνία, για παράδειγμα ή στην Πέλλα ή οπουδήποτε αλλού εν Ελλάδι, είναι σίγουρο ότι θα πάρει είδηση ένα διαγωνισμό, μια προμήθεια, από εκεί;
Ή μπας κι αυτό γίνεται ακριβώς για να παρακαμφθεί- επί της ουσίας- η διαφάνεια, να χτυπηθεί ο υγιής ανταγωνισμός και να μοιράζονται έργα και προμήθειες σε «ημετέρους» εν κρυπτώ; Και κυρίως στους «μεγάλους»;
Φυσικά και δεν καταλογίζω τέτοιες προθέσεις στον κ. Χατζηδάκη, μάλλον θύμα κακών συμβουλατόρων έπεσε…
Αλλά εδώ εκτός του ελλείμματος διαφάνειας, με μια τέτοια μεθόδευση προκύπτει και… ταχύ βήμα στο θάνατο του επαρχιακού, τοπικού Τύπου, αφού εκεί κυρίως δημοσιεύονται οι προκηρύξεις, διακηρύξεις διαγωνισμών για έργα και προμήθειες.
Πόσες άλλες αλήθεια δυνατότητες είσπραξης έστω λίγων χρημάτων έχουν οι κοντά 140 ημερήσιες και άλλες τόσες εβδομαδιαίες περιφερειακές και τοπικές εφημερίδες;
Γιατί μέσα στη μεγάλη κρίση θα πρέπει να αναγκαστούν να κλείσουν και μαζί να συμπαρασύρουν κάποιες χιλιάδες εργαζόμενους ή απασχολούμενους με την έκδοσή τους;
Θα πείτε, μα πρέπει να είναι κρατικοδίαιτος ο περιφερειακός και τοπικός Τύπος;
Όχι, αλλά παράλληλα με το χτύπημα της διαφάνειας (με την προαναφερθείσα ρύθμιση) γιατί θα πρέπει κάποιος (και εν προκειμένω ο υπουργός) να αγνοήσει την τραγική πραγματικότητα στην Ελλάδα των μνημονίων και να επιφέρει ένα ακόμα καίριο πλήγμα στον Τύπο, κυρίως τον περιφερειακό;
Ή μήπως κάποιοι αυτό θέλουν, για να κάνουν το χατίρι σε κρατικούς αξιωματούχους, κάποιους περιφερειάρχες ή δημάρχους ή μεγαλοεργολάβους και μεγαλοπρομηθευτές, οι οποίοι δεν θέλουν τον καθημερινό έλεγχο απ τους ενοχλητικούς δημοσιογράφους, για να κάνουν τους δουλίτσες τους μια χαρά στο παρασκήνιο;
Οι ενώσεις και δημοσιογράφων και εκδοτών περιφερειακού Τύπου αντέδρασαν.
Ο κ. Χατζηδάκης έχει υποσχεθεί να το «ξαναδεί».
Ο αρμόδιος για τα ΜΜΕ υφυπουργός Σ. Κεδίκογλου διαφωνεί.
Για αν δούμε, τι τελικά θα γίνει…
