Γράφει ο Βουλευτής του ΠαΣΟΚ Δημήτρης Σαλτούρος
Η φυσιολογική υποχώρηση – αλλά όχι εξαφάνιση – της πολιτικής, υπό το βάρος της αναγκαστικά στενής διαχείρισης και της δαμόκλειας σπάθης της άτακτης χρεωκοπίας, απογυμνώνει όσους δρούσαν και δρουν πρωτίστως για το προσωπικό τους όφελος, κρυμμένοι έως τώρα μέσα στα φουσκωμένα κι ορμητικά νερά των οραμάτων μας και του μεγαλειώδους πολιτικού ρεύματος που έβαλε τις βάσεις για την εδραίωση της δημοκρατίας, πέτυχε σημαντικές συλλογικές κατακτήσεις και έχτισε το κοινωνικό κράτος. Είναι αυτοί που πολύ εύκολα σήμερα «αποτάσσονται το σατανά» και βουτούν – άλλος με φιγούρες και άλλος αθόρυβα – στην πρώτη κολυμβήθρα που θα βρουν μπροστά τους, ελπίζοντας ότι θα τους προκύψει κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Ποιος είναι ο στόχος τους; Ποιο είναι το ελατήριο των ενεργειών τους; Είναι μήπως το δημόσιο συμφέρον; Είναι η πρόοδος της κοινωνίας; Είναι ο αγώνας υπέρ των ιδανικών και των αξιών που μέχρι σήμερα ευαγγελίζονταν; Όχι, όχι και όχι. Είναι η φυσική αντίδραση αυτού που ενδιαφέρεται πρώτα απ’ όλα για την προσωπική του βολή, για την εξυπηρέτηση των δικών του ατομικών συμφερόντων, μπροστά στα οποία κάθε αξία και κάθε ιδανικό αποδεικνύεται ένα ευκαιριακό περιτύλιγμα ή έστω μια ξεχασμένη αφετηρία.
Είναι αλήθεια βέβαια ότι το ρευστό σημερινό πολιτικό σκηνικό ευνοεί τους χαμαιλεοντισμούς, τους σαλτιμπαγκισμούς και την αυθεντία του τίποτα. Τα νερά είναι θολά και το ψάρεμα σε αυτά αποδεικνύεται δημοφιλές σπορ. «Πετυχημένοι γιάπηδες», «τεχνοκράτες», και κάθε είδους μαθητευόμενοι μάγοι ευαγγελίζονται το νέο, το διαφορετικό, το άσπιλο, το αμόλυντο. Ωραία λογάκια, μοντέρνα ρουχαλάκια, όλη η υποκουλτούρα της ψευτοκουλτούρας ή από την άλλη μεριά κουτσαβακισμοί και τραμπουκισμοί, «εθνοπροδότες» και «εθνοπατέρες», λαϊκισμός και υπερτροφοδότηση του θυμικού σε βάρος της ώριμης και ψύχραιμης σκέψης.
Τι λείπει από όλα αυτά; Μία πραγματική, πολιτική πρόταση. Όχι μια πολιτική πλατφόρμα. Δεν τρέφει κανείς τέτοιες αυταπάτες. Μια απλή, εφικτή και δημιουργική πολιτική πρόταση. Και ταυτόχρονα όμως άνθρωποι ικανοί να εμπνεύσουν, πρόθυμοι να δουλέψουν και παντελώς απρόθυμοι να συναλλαγούν με τα διαπλεκόμενα και διαχρονικά κέντρα ή παράκεντρα εξουσίας. Άνθρωποι που ανήκουν στην κοινωνία, που είναι ένα με αυτήν και όχι που θέλουν να ξεχωρίσουν από αυτήν, να την χειραγωγήσουν και να την εκμεταλλευτούν.
Σε μια εποχή λοιπόν που το ζητούμενο είναι το νέο, το πραγματικά νέο δεν μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό από τη ρήξη με τις κατεστημένες και ισχυρές δομές εξουσίας που ανεξάρτητα από τη θέση τους ως πλειοψηφία ή ως αντιπολίτευση, μετέχουν διαχρονικά και όσο γίνεται πιο βελούδινα στο μοίρασμα της πίττας, κραυγάζοντας σε κάθε προεκλογική περίοδο «προγράμματα», «ιδέες», «ανανέωση», «φρεσκάδα» κοκ, ως το απαραίτητο αλατοπίπερο στην άνοστη συνταγή της πραγματικής τους βούλησης.
ΠΡΟΣΟΧΗ λοιπόν στο παλιό που έρχεται με το μανδύα του «νέου». Δύναμη στο νέο που στέκεται και παλεύει με αξιοπρέπεια, πάνω στη θετική παρακαταθήκη της ιστορίας μας, των κόπων μας αλλά και τη δύναμη των οραμάτων μας.
Τέλος, επισημαίνω το αυτονόητο, ότι δηλαδή – πολύ περισσότερο τώρα – μέσα στις δυσκολίες και τη βαθιά κρίση, πρέπει να διατηρήσουμε στο ακέραιο την ανθρώπινη φύση μας, τα χαρακτηριστικά αυτά που ο πανανθρώπινος λαϊκός μας πολιτισμός έχει αναδείξει ως κυρίαρχα, από τα βάθη των αιώνων μέχρι και σήμερα. Δεν θα μετατραπούμε σε περιφερόμενες αγέλες λύκων ούτε βέβαια θα τις ενδυναμώσουμε μετατρέποντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τους εαυτούς μας σε πρόβατα.
Δημήτρης Σαλτούρος
Ξάνθη, Μάρτιος 2014.
