Γράφει ο Γιώργος ΚολλάροςΓεννήθηκε στην Αθήνα καταγόμενος από το Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας. Είναι γιος του Κωνσταντίνου Λ. και της Αντιγόνης Κ., αδελφής του ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας. Απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών. Ο ανταγωνισμός αναπτύχθηκε από τα πρώτα χρόνια στο κολΛέγιο. Όλα τα άλλα παιδάκια θαμπώνονταν με την αγαπημένη φράση του μικρού Μιχάλη: «Εμένα ο θείος μου είναι πρωθυπουργός!».
Όλα, εκτός από τον μικρό Αντώνη. Εκείνος χαμογελούσε πλάγια και απαντούσε «ναι, αλλά εμένα ο παππούς μου έχει ιδρύσει το Κολλέγιο!». Ήταν αναγκασμένος να αντιμετωπίζει επί 11 συναπτά έτη το υπερατού του Αντώνη, που ευτύχησε να γεννηθεί στην οικογένεια Δελτα-Μπενάκη. Και όπως όλοι γνωρίζουν, τα παιδικά τραύματα σπανίως επουλώνονται.
Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών- μεταπτυχιακές σπουδές στη Νομική Σχολή στο Παρίσι. Ο νεαρός ήταν εκεί για σπουδές (ακόμη και τώρα αν του φωνάξετε «Michel!» θα γυρίσει…), μέχρι που μετακόμισε στη Μορμορανσί, για να συντροφεύει τον αδελφό της μητρός του.
Πρωταγωνίστησε στην ίδρυση της ΟΝΝΕΔ. Απέκτησε την άδεια του Δικηγόρου το 1976. Από το 1977 ως το 1980 εργάστηκε ως ειδικός συνεργάτης επί θεμάτων επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων του θείου του, τότε πρωθυπουργού. Το 1980 ο θείος του εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας τον ακολούθησε ως Διευθυντής του Ιδιαίτερου Γραφείου του, όπου παραμένει μέχρι το 1985.
Το 1985 εξελέγη Βουλευτής στη Β Περιφέρεια Αθηνών και έκτοτε επανεκλέγεται συνεχώς μέχρι και τις εκλογές του 2007. Διετέλεσε μέλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης (Πολιτική Επιτροπή και Επιτροπή Κανονισμού) και της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (Οικονομική Επιτροπή – Επιτροπή Μετανάστευσης). Επίσης, χρημάτισε Υφυπουργός Εμπορίου της Κυβέρνησης Μητσοτάκη από το Δεκέμβριο του 1992 για 10 μήνες (ως την πτώση της).
Εν πάση περιπτώσει, αν οι σπουδές στη Γαλλία τού άφησαν αυτό το «u» στην προφορά που συμπληρώνει ιδανικά την όλη παρουσία του, η ύπαρξη του Καραμανλή τού άφησε πολλά περισσότερα, αλλά όχι αυτό που ο ίδιος θα ήθελε. Γιατί ήταν το άτυχο από τα δύο ανίψια: ως γιος της αδελφής Αντιγόνης και όχι του αδελφού Αλέκου, κληρονόμησε την καραμανλική μύτη, τις καραμανλικές χειρονομίες, αλλά όχι το όνομα «Καραμανλής». Κι έτσι αναγκαστικά βίωσε την αποφράδα ημέρα που από «ανιψιός» έγινε «ξάδελφος»: το 1996, ενώ εργαζόταν στο επιτελείο του Γ. Σουφλιά, ήταν από τους τελευταίους που έμαθαν πως ο ξάδελφος Κώστας βάζει υποψηφιότητα για ηγέτης της παράταξης.
Τον Μάιο του 1997 τοποθετείται Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού και Προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας. Επί σειρά ετών ήταν μέλος της Κοινοβουλευτικής Αντιπροσωπείας της Δυτικο-Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης. Από τον Μάρτιο του 2004 μέχρι και το Σεπτέμβριο του 2007 διετέλεσε Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών. Μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2007 του ανατέθηκε η θέση του Υπουργού Πολιτισμού, την οποία διατήρησε μέχρι και τον ανασχηματισμό της 7 ης Ιανουαρίου του 2009.
Στις 3 Σεπτεμβρίου ανακοίνωσε την απόφασή του να μην είναι υποψήφιος στις εκλογές της 4 ης Οκτωβρίου χαρακτηρίζοντας ως «ιστορικό λάθος για τη χώρα και ατόπημα για την παράταξη» την προκήρυξη πρόωρων εκλογών.
Έχει συγγράψει τρία βιβλία πολιτικού περιεχομένου: 1. «Για Μια Ριζοσπαστική Ανανέωση», 2. «Για Ένα Νέο Ήθος» και 3. «Για Μια Δημιουργική Ανατροπή».
Απάντηση: ο Μιχάλης Λιάπης
