Με την ευκαιρία των Ελευθερίων 2013, ύστερα από ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ξάνθη, μετά από σχετική εισήγηση του Δημάρχου Ξάνθης και της αρμόδιας προς τούτο επιτροπής, επιδόθηκε στο πρόσωπό μου το Χρυσό Μετάλλιο της Ξάνθης- η ανώτατη τιμή της Πόλης. Άφησα να περάσουν κάποιες μέρες για να κατασταλάξει μέσα μου το νόημα αυτής της ύψιστης τιμής. Κατά την ημέρα της επίδοσης ευχαριστώντας, είπα τα εξής:
«Κύριε Δήμαρχε Ξάνθης, Κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι, αγαπητή Δήμητρα, αγαπητή Μαρία και αγαπητέ Χρήστο, είμαι χαρούμενος, συγκινημένος, περήφανος για την πόλη μου και τους ανθρώπους της. Από μικρός έμαθα (από γονείς, δασκάλους και φίλους) να εργάζομαι και να συνεργάζομαι. Τα ταλέντα που μας δίνει ο θεός και η φύση τα αξιοποιούμε, αν θέλουμε και όταν θέλουμε.
Καθώς μεγάλωσα, έμαθα ότι δεν έχει σημασία ο τίτλος αλλά το περιεχόμενο της ιδεολογίας και οι πράξεις μας- μπορεί να πιστεύουμε μεγάλα λόγια, αλλά να μην είμαστε άξιοι- και οι πράξεις μας αυτές στο δρόμο της αγάπης, της δικαιοσύνης και του σεβασμού του άλλου και του διαφορετικού.
Έχω νιώσει βαθιά ότι αν προσφέρεις δέκα στους άλλους, εισπράττεις εκατό. Λίγο είναι αυτό;»
Η σύντροφός μου Δήμητρα Κατάκη, στη συνέχεια παίρνοντας το λόγο είπε: «Είμαστε πολύ περήφανοι και εγώ και όλη μου η οικογένεια και παλεύομε όλοι μαζί για ένα καλύτερο αύριο, όπου το μόνο πράγμα που θα έχει αξία θα είναι ο άνθρωπος με Α κεφαλαίο». Τώρα, προσθέτω ότι από όλες ανεξαιρέτως τις πολλές τιμές που μου έχουν αποδοθεί δύο εξέχουν : η τιμή αυτή του Δήμου, της πατρίδας μου της Ξάνθης, και η αγάπη και αρωγή της οικογένειάς μου. Μη με ρωτάτε- και τα δύο είναι απαραίτητα.
Ευχαριστώ θερμά Θανάσης Μουσόπουλος!!!
