Αν και οι δύο διεκδίκησαν και πήραν το χρίσμα της Νέας Δημοκρατίας στις προηγούμενες εκλογές, ο πρώτος για την περιφέρεια ΑΜΘ και ο δεύτερος για τον δήμο Τοπείρου, εκτιμώ ότι στην παρούσα φάση ελάχιστες είναι οι πιθανότητες να ξανά είναι οι δύο πολιτικοί άνδρες επιλογή της Νέας Δημοκρατίας. Και οι δύο δεν μπόρεσαν ούτε να αποδώσουν στην αντιπολίτευση αλλά ούτε και να κερδίσουν κάποιο κομμάτι του κόσμου που δεν τους ψήφισε στις προηγούμενες εκλογές. Ο Παυλίδης πραγματικά δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τους ρυθμούς του Γιαννακίδη που ήταν κάθε μέρα και σε διαφορετικό νομό, γι αυτό και τον ακούγαμε συχνά πυκνά να λέει και την φράση «εμείς έχουμε και δουλειές να κάνουμε για να ζήσουμε την οικογένεια μας» πράγμα που φυσικά είναι λογικό αλλά δεν αρμόζει σε έναν αρχηγό αντιπολίτευσης που θέλει να εκλεγεί και να διοικήσει μια ολόκληρη περιφέρεια με 700-800 χιλιάδες ανθρώπους. Ο δε Μίχογλου πραγματικά ήταν ανύπαρκτος στα θέματα του δήμου και περιορίστηκε να κάνει «θόρυβο με τον τενεκέ», και να εμπλακεί σε διαδικασίες δικαστηρίων όπου αντιδικεί με τον Χατζηευαγγέλου. Έχασε δηλαδή την ουσία της πολιτικής και μετέφερε την αντιπαράθεση στα δικαστήρια. (Οι πολίτες όμως του Τοπείρου περιμένανε δημιουργική αντιπολίτευση όχι επίθεση στον Χατζηευαγγέλου… δεν κερδίζει τίποτε ο απλός πολίτης από τα δικαστήρια του Μίχογλου!!!).