Κάποτε πρέπει να μάθουμε οι Ξανθιώτες να οργανώνουμε τη ζωή μας, τις σκέψεις μας, τα θέλω μας, τα πρέπει μας, να μάθουμε πρώτα απ όλα να βλέπουμε σε τι συμφωνούμε και μετά να πιάσουμε τις αντιθέσεις μας και όσα μας χωρίζουν σε αυτήν την πόλη. Πρέπει να μάθουμε πρώτα να συνταιριάζουμε και μετά να διαιρούμε ή να αφαιρούμε. Κάποια στιγμή σε αυτή τη ζωή πρέπει να δίνουμε το χέρι και να μην το τραβάμε και μάλιστα θυμωμένα. Πρέπει να μάθουμε να χαιρόμαστε για τις επιτυχίες του διπλανού μας και να μην λυπόμαστε επειδή εμείς δεν είμαστε στη θέση του. Και στο τέλος πρέπει να μάθουμε να σφίγγουμε το χέρι το διπλανού, είτε στις αποτυχίες και στεναχώριες του, είτε στις επιτυχίες και τις χαρές του. (Αφιερωμένο στο σινάφι μας…).
