Κατίδης: “Φοβόμουν μην γίνω πρότυπο για τους ναζιστές”
Ο 20χρονος μεσοεπιθετικός της Νοβάρα πλέον, μίλησε σε εκπομπή του “Mega” για το περιστατικό που τάραξε τα νερά στο ελληνικό ποδόσφαιρο τη φετινή σεζόν. “Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουν με μία μπάλα στο χωριό μου. Δεν έχω κυκλοφορήσει πολύ στο χωριό, γιατί δεν θέλω να το συζητάω. Με σταματούσαν παιδιά στο δρόμο και μου έλεγαν ‘μπράβο μάγκα, καλά τους έκανες’. Προσπαθούσα να τους εξηγήσω ότι δεν ήμουν μάγκας, αλλά βλάκας γιατί έκανα κάτι που δεν πίστευα”, δήλωσε αρχικά και στη συνέχεια άρχισε τη διήγηση. “Βάζω το πόδι μου και η μπάλα καταλήγει στα δίχτυα. Πολύ ωραία στιγμή. Μέχρι και τον πανηγυρισμό ήταν όλα τέλεια. Πίστευα ότι γίνομαι ο θεός της ομάδας, με 20.000 κόσμο να πανηγυρίζει μαζί μου. Σηκώνω το χέρι μου και φωνάζω ‘εγέρθητω’, διότι θεώρησα ότι ο κόσμος έπρεπε να σηκωθεί και να προσκυνήσει. Το λέω ανοιχτά. Να πανηγυρίσει μαζί μου. Όταν έφτασα στο σπίτι, ντρεπόμουν να ανοίξω την πόρτα. Η μάνα μου ήταν σε τραγική κατάσταση. Προσπάθησα να την κάνω να γελάσει, αλλά δεν τα κατάφερα. Της είπα ‘είδες για ποιον λόγο δεν θέλω να έρχεσαι στο γήπεδο;” “Για μένα δεν είχε κανένα ιστορικό περιεχόμενο. Είχα δει το βίντεο από συνέντευξη Τύπου της Χρυσής Αυγής, όπου ένας εκπρόσωπός της μπαίνει μέσα και φωνάζει ‘εγέρθητω’ και απαιτεί από τον κόσμο να σηκωθεί όρθιος. Από εκεί αντέγραψα τον χαιρετισμό. Δεν είναι καθόλου υπέρ μου αυτό. Εκείνη την εποχή κάποιοι σατίριζαν το συγκεκριμένο βίντεο και από εκεί το πήρα”. “Δεν υπήρχε περίπτωση να εμπλακώ με τέτοιες ομάδες. Δεν θα υπάρξει άνθρωπος που θα το πει αυτό. Είμαι πολύ μακριά από αυτές τις ιδέες πολιτικά. Πιστεύω ότι δεν έχουν να κάνουν κάτι με μένα τέτοιες ιδέες. Κατάγομαι από προσφυγική οικογένεια. Δεν είμαι ναζιστής. Ποτέ στον κύκλο μου δεν θα υπάρξουν τέτοιοι άνθρωποι. Εξάλλου, εάν ήμουν, θα υποστήριζα τη γνώμη μου, ότι ‘αυτό είμαι και δεν σας πέφτει λόγος στο κάτω κάτω’. Μου ζητούσα να βγούμε φωτογραφία και τους ρωτούσα από αντίδραση ‘γιατί, είσαι ναζιστής;’ Φοβόμουν μην με είχαν πρότυπο”. “Πρόσφατα είχε στην τηλεόραση την αγαπημένη ταινία μου, το ‘American History X’. Δεν μπορώ να συγκριθώ με τον πρωταγωνιστή, διότι εκείνος ήξερε, είχε κάνει την επιλογή, ακολούθησε τον δρόμο του και αργότερα άλλαξε. Νομίζω ότι δεν ανήκω σε αυτόν τον δρόμο, καθώς δεν ήξερα”. “Πληγώθηκε η ΑΕΚ, η οποία είναι μία οικογένεια προσφύγω κι εγώ της έφερα άσχημα μνήμες στο μυαλό. Δεν γυρίζει ο χρόνος πίσω, αλλά υπήρξε στιγμή που ευχήθηκα να μην είχα βάλει ποτέ εκείνο το γκολ. Έχω κάνει τατουάζ και την ημερομηνία. Έχω γράψει από πάνω ‘το λάθος’, που δεν θα ξεχάσω ποτέ”. Μιλώντας για την άγνοια που είχε περί της σημασίας του εν λόγω χαιρετισμού, είπε: “Το σχολείο το σταμάτησα στη δευτέρα γυμνασίου. Τελείωσα το λύκειο εικονικά. Υπήρχαν ημέρες που έκαναν μόνο προσευχή στο σχολείο και μετά πήγαινα στην προπόνηση. Το άθλημα είναι τέτοιο που δεν μπορείς να ακολουθήσεις και τους 2 δρόμους. Αναγκάστηκα να πάω από την πρώτη λυκείου σε νυχτερινό σχολείο στη Θεσσαλονίκη, όπου δεν είχα πατήσει ποτέ. Δεν είχα γνωρίσει τους καθηγητές. Ξέρω μόνο ότι έχω ένα απολυτήριο”. Τέλος, έκλεισε με το εξής μήνυμα: “Η άγνοια μερικές φορές μπορεί να είναι και καταστροφική και η κοινωνία δεν συγχωρεί ούτε τους 20χρονους”
