Με την αποβιομηχάνιση της χώρας οι περισσότεροι στράφηκαν στην παροχή υπηρεσιώνΣτις περιόδους οικονομικής ύφεσης, και όχι κρίσης όπως αρέσκονται να την λένε, εμφανίζονται διάφορες επιχειρηματικές τάσεις οι οποίες πληρώνονται ακριβά στο τέλος…Ύφεση (σαν πολιτική επιλογή) είναι να μην έχεις χρήματα και τα ράφια να είναι γεμάτα από τα αποθέματα της παραγωγής. Κρίση είναι να έχεις μία τσέπη γεμάτη χρήματα και τα ράφια να είναι άδεια από προϊόντα. Δυστυχώς με την τεχνητή αποβιομηχάνιση της χώρας στράφηκαν όλο και περισσότεροι στην παροχή υπηρεσιών.
Η μισή Ελλάδα τηλεφωνεί στην υπόλοιπη μισή για να της πωλήσει κάποια υπηρεσία! Την ανικανότητα παραγωγής κέρδους από νέες ιδέες και προϊόντα την βάπτισαν μερίδια αγοράς. Απολύουν τους από κάτω για να διατηρηθούν οι από πάνω με μερίδια αγοράς και όχι με ανάπτυξη πραγματική. Όμως για να αγοράσει κάποιος υπηρεσίες πρέπει κάποιος άλλος να φέρνει λεφτά από άλλες χώρες (το λένε εξαγωγές). Αυτός που έδινε τα δανεικά της διατήρησης του τομέα των υπηρεσιών- γενικότερα- έκλεισε την στρόφιγγα και αναγκάζονται όλο και περισσότεροι να στραφούν σε αυτά που λέγονται «επαγγέλματα της κρίσης».
Κάτι τέτοιο έγινε και με τα Φ/Β που κατάντησαν «καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς» και εκτός αυτού τους φορολογεί με έκτακτη εισφορά ενώ είναι απλήρωτοι (από ότι διαβάζω στις διαμαρτυρίες τους) επί του πραγματικού τζίρου αφού μοναδικός πελάτης ήταν η Δ.Ε.Η. Ελντοράντο το είχαν δει πολλοί και έστρεψαν πολλούς αγρότες της Ξάνθης στο να πιστέψουν ότι θα «λιάζονταν» έχοντας εισόδημα από αυτά. Τώρα λίγο πολύ είδαμε τι έχουν πάθει όλοι που πίστεψαν στα Φ/Β. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει τώρα με τα καυσόξυλα.
Τους αφήνουν να ανοίγουν επιχειρήσεις πώλησης καυσόξυλων και μετά μέσα από τα Μ.Μ.Ε. της Αθήνας άρχισαν να προειδοποιούν για τούς κινδύνους από την καύση τους. Αυτή είναι μια άλλη φούσκα που θα κάνει «ταμείο» όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου. Σιγά και μην δεν τους χρεώσει τούς ρύπους φορολογώντας τους στο τέλος της χειμερινής περιόδου. Οι καταναλωτές από την άλλη θα καταλάβουν ότι το κόστος περιβαντολλογικό- αγορά σομπών- ξύλων- κουβάλα- κόψε- αποθήκευσε- βάψε το σπίτι θα κοστίσει πολλαπλάσια στο τέλος.
Σε μοντέλο πετρελαϊκής παγκόσμιας οικονομίας αυτά είναι μικροανοχές στο επίπεδο της προσωρινής διεξόδου. Η μάχη του καφέ άρχισε με το σκεπτικό ότι θα «εισπράττω» 3ευρώ ανακατεύοντας νερό καφέ και ζάχαρη και τώρα γίνεται η «μάχη του Δράμαλη» στο ποιός θα σου πουλήσει τυρόπιτα με δώρο τον καφέ !Ξέχωρα πού από ασφαλισμένοι στο Ι.Κ.Α. έγιναν ασφαλισμένοι σε επαγγελματικό ταμείο και φορολογικά επιχειρηματίες από εργαζόμενοι. Το άλλο πού συζητείται για μη υποχρέωση έκδοσης αποδείξεων για τζίρο μικρότερο από 10.000 ευρώ μην ωθεί σε περίεργες σκέψεις. Το μόνο που με βάζει εμένα σε σκέψη είναι πως θα εισπράττει κάποιος Φ.Π.Α. που θα έχει πληρώσει όταν δεν έχει δυνατότητα να τον μετακυλήσει στον πελάτη.
Πολύς λόγος γίνεται για επιστροφή στην Ανάπτυξη. Απλό ερώτημα: Αφού η Ανάπτυξη μάς έφερε σε αυτό το σημείο γιατί πρέπει να επιστρέψουμε σε αυτή σαν μοντέλο ευημερίας; (Ξάνθη 11 Ιανουαρίου 2013 ένας αναγνώστης…).
