Ομολογώ φίλε Ξανθιώτη πως έκανα λάθος. Δεν είναι ο λαός αποχαυνωμένος και δεν αντιδρά στα νέα μέτρα και τις περικοπές. Δεν είναι οι πολιτικοί μας ανίκανοι. Συμβαίνει κάτι πιο σοβαρό. Δεν υπάρχει τίποτε, τίποτε απολύτως γύρο μας που να μην είναι ξεφτίλα.
Γύρο σας δείτε, εδώ στην Ξάνθη όπου κάθε «σκύλος» μπαίνει και αλέθει και τρώει και γ@μάει και βουτάει και ξεφεύγει ατιμώρητος. Χαρίζει χιλιάδες ευρώ στους δυνατούς και επιβάλει μικρό πρόστιμο στους αδύνατους για παραδειγματισμό.
Οπότε που να βρει ο απλός πολίτης (το κομμάτι εκείνο που δεν τα έφαγαν μαζί, δηλαδή οι μ@λάκες πλην τίμιοι), τη δύναμη να αντισταθεί όταν δεν έχει κάπου να πιαστεί. Σε κάτι που να μην βρωμάει. Να έχει ένα ελάχιστο ίχνος αξιοπρέπειας, ειλικρίνειας, εντιμότητας. Ψάχνει αλλά δεν βρίσκει ένα κερατά, ένα κόμμα, ένα κίνημα, μια ομαδούλα έστω που να μην είναι τίγκα πνιγμένη στη… διαφθορά, στις αρπαχτές, στη κουτάλα, σε ύποπτα παιχνίδια, σε απώτερους ύπουλους σκοπούς, στην πελατειακή εξυπηρέτηση κλπ. Είναι ελάχιστοι ποια όσοι έχουν απομείνει.
Εδώ λοιπόν σ αυτήν την πόλη δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ ΟΡΘΙΟ. Συνειδητοποιώντας αυτό, τότε όλα δένουν σαν μια αλυσίδα. Το ξεπούλημα, το κλέψιμο, η υποταγή, οι λαθρομετανάστες, η φοροδιαφυγή των μεγάλων και η μελλοντική πλήρης κατάρρευση αυτού του τόπου δένουν τέλεια.
Φτύνεις κάτω είναι τα πόδια σου. Φτύνεις πάνω είναι το κεφάλι σου. Όσο πιο βαθειά σκάβεις τόσο βρίσκεις ακαθαρσίες, των μέχρι χθες ευυπόληπτων πολιτών της Ξάνθης. Με τους πολιτικούς που μπλέξαμε όσο και να περιγράψει κανείς τη λέξη ξεφτίλα ψάχνοντας σε ένα καλό λεξικό, δεν πρόκειται να δώσει μια εξήγηση που να ανταποκρίνεται στην ουσία, όσο αν απλά πει Ελλάδα της μεταπολίτευσης.
Και να φανταστεί κάποιος ότι από αυτή την «μούργα» θα κλιθούμε στο τέλος όλοι μας να εκλέξουμε τον νέο μας δήμαρχο για αυτήν την πόλη… (κρίμα…).
