Επιστολή από τις Ομάδες Κοινωνικής Δράσης «ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ»Πανικός στο Κυβερνητικό επιτελείο. Πρέπει να βρεθούν 11,5 δις ευρώ από μειώσεις στις Κρατικές δαπάνες. Η τρόικα ζητά 150-200 χιλιάδες απολύσεις, από τον συνολικό στενό και ευρύτερο Δημόσιο τομέα.
Μια πρόταση που κάθε σώφρων οικονομολόγος αντιλαμβάνεται και προτείνει. Η τεράστια ζημιά. Το τεράστιο Δημόσιο χρέος των 360 δις, δεν γεννήθηκε εν μία νυκτί. Ενάμισι εκατομμύριο δημόσιοι υπάλληλοι, που διορίστηκαν σαν δικά μας παιδιά, από τους πολιτικούς μας (Δεξιούς, Πασόκους, Αριστερούς κλπ.) εδώ και τριάντα χρόνια, ήταν η βασική αιτία αλλά και η κύρια διαδρομή όδευσης των δανεικών, που έπαιρνε το Ελληνικό Κράτος και τα έριχνε στο καιάδα της κατανάλωσης.
Δανεικά δις κάθε χρόνο, κατ’ ευθείαν στους παχυλούς μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και των ΔΕΚΟ. Από εκεί κατ’ ευθείαν στο τεράστιο λιανεμπόριο που εισήγαγε τα πάντα από όλον τον κόσμο. Οι Έλληνες ζούσαμε σαν βασιλιάδες καταναλώνοντας αγαθά και υπηρεσίες που άλλοι λαοί παρήγαγαν.
Οι ταβέρνες γεμάτες, τα τραπέζια γεμάτα. Τα μισά φαγητά έπρεπε να τα αφήνεις στο τραπέζι. Ήταν θέμα σαβουάρ-βίβρ.
Η κατανάλωση στα ύψη και η παραγωγή στο μηδέν ήταν η συνταγή, που πρώτος ο Ανδρέας εισήγαγε στην ψωροκώσταινα και ακολούθησαν όλοι σχεδόν πλην Μητσοτάκη.
Η πολλή δουλειά στην Γερμανία, το σλόγκαν των νεοελλήνων.
Χτυπάμε την ανεργία και διορίζουμε όλα τα Ελληνόπουλα στο δημόσιο .Αυτή ήταν η φιλοσοφία όλων των πολιτικών, που εγκλημάτησαν πάνω σε μία παλαιότερα εργαζόμενη, αξιοπρεπή και περήφανη Ελλάδα Ελλήνων των πατεράδων και παππούδων μας.
Εμείς πάλι κάναμε όλα τα παιδιά μας “Επιστήμονες” έτοιμους να διαπρέψουν σαν Δημόσιοι υπάλληλοι.
Σήμερα ύστερα από το έγκλημα των τριάντα χρόνων και ενώ είμαστε στο χείλος της χρεοκοπίας, οι πολιτικοί μας με περίσσιο θράσος, υποκρισία αλλά και ακραίο λαϊκισμό τραβάνε κόκκινες γραμμές.
Καμία απόλυση στο δημόσιο φωνάζουν και δυστυχώς οι περισσότεροι Έλληνες τους χειροκροτούν.
Κανείς δεν τους αποπαίρνει. Πού είναι ο ιδιωτικός τομέας, τα επιμελητήρια, οι ομοσπονδίες και η ΓΣΕΕ που εκφράζουν όλους τους ανθρώπους της παραγωγής; Όση έμεινε από αυτή.
Δεχόμαστε αγόγγυστα να χάνονται ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, αρκεί να μην φύγει ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος;
Ένας Εθνικός παραλογισμός. Οι εξαθλιωμένοι του ιδιωτικού τομέα, οι άνεργοι, οι κατεστραμμένοι μαγαζάτορες, οι μικροβιοτέχνες, οι εργάτες και οι υπάλληλοι των 400 και 500 ευρώ καλούνται να υπερφορολογούνται για να συντηρούν έναν τεράστιο, αχρείαστο και διεφθαρμένο δημόσιο τομέα. Μισθοδοτούμενοι άεργοι παντού!
Έναν Δημόσιο τομέα εχθρικό στην επιχειρηματικότητα.
Συνέλληνες ξυπνήστε!
Παραγωγή θέλει αυτός ο τόπος όχι Δημοσίους υπαλλήλους. Σήμερα εισάγουμε ακόμη και ντομάτες και αγγούρια.
Καιρός να βρούμε κάτι να παράγουμε, και μπορούμε πάρα πολλά, μέσα στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και στον παγκόσμιο καταμερισμό της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών.
Αρκεί να πάρουμε απόφαση πριν είναι πολύ αργά.
Η ευθύνη δε βαραίνει μόνο τους πολιτικούς μας, αλλά όλους μας που σωπαίνουμε, όταν και σήμερα ο λαϊκισμός είναι το σπορ των πολιτικών, των ΜΜΕ και των εργατοπατέρων.
Έλληνες Γρηγορείτε!
Για τις Ομάδες Κοινωνικής Δράσης υπεύθυνοι θέματος
Τίνας Δήμος, Παρχαρίδης Βασίλης, Κομνηνός Γεώργιος
