Ε ρε τι πάθαμε με τον Σαμαρά… Μέτρα ακούμε, αλλά μέτρα δεν βλέπουμε.
Τα μαγειρεύουν, τα ανακατεύουν, κόβουν και ράβουν στα χαρτιά, μετά «πλακώνονται», αρχίζουν οι μικρότεροι συνέταιροι (Βαγγέλης, Φώτης) τα νάζια, καλέ γιατί δεν τα λέτε και σε μας, θα σας τα πούμε, θα σας τα πούμε, αλλά να ενημερώσουμε πρώτα τον κ. Πολ (Τόμσεν) να μας πει κι αυτός τη γνώμη του… και μετά…
Τα παιδία εξακολουθεί να παίζει. Και κάτι κορώνες του Αντωνάκη του πρωθυπουργού ΜΑΣ περί αποφασιστικότητας και ψήφισης των μέτρων ως τις 14 Σεπτεμβρίου, αποδεικνύονται για άλλη μια φορά «να χαμε να λέγαμε».
Πολύς κόσμος, που παρά το επώδυνο του πράγματος είχε αναθαρρήσει πως επιτέλους ήλθε μια Κυβέρνηση αποφασισμένη να τελειώνουμε αρχίζει και απογοητεύεται με τις παλινωδίες.
Αν δεν γίνουν άμεσα παρεμβάσεις ουσίας, αν η μεσαία τάξη (ή τελοσπάντων ό, τι έχει απομείνει από αυτή), δεν πάρει λίγο… τα πάνω της (κατά το κοινώς λεγόμενο!), τότε τίποτε θετικό δεν μπορεί να συμβεί ούτε για την Ξάνθη ούτε για ολόκληρη την Ελλάδα.
Οι αλήθειες, τις περισσότερες φορές, κρύβονται στα απλά πράγματα. Και στις ημέρες μας, απλό πράγμα είναι να ανοίξουν θέσεις εργασίας και, ει δυνατόν, να μειωθεί λιγάκι το κόστος ζωής, ώστε κάποιος που παίρνει 700 ή 800 ευρώ, να ζει λίγο πιο άνετα. Να μην φοβάται να πάει τη ζωή του παρακάτω. Να μην «τρέμει» ο συνταξιούχος, να δώσει ένα χαρτζιλίκι στα εγγόνια του.
Όμως, τα απλά πράγματα είναι και τα πιο περίπλοκα! Και δυστυχώς, ζούμε στην εποχή του παραλογισμού και της τρέλας…
