Μπορεί εμείς οι υπόλοιποι να κρυώνουμε, οι τσιγγάνες όμως… όχι! Έτσι, εκεί απέναντι από τα γραφεία της Δημοτικής Αστυνομίας, μία είχε αράξει επί ώρες προχθές το απόγευμα με τα μικρά της και ζητούσε ελεημοσύνη απ τους περαστικούς… «Δώστε μου δέκα λεπτά, να πάρω ψωμί», έλεγε. Και έκανε τον κόσμο να μουρμουρίζει διάφορα, βλέποντας τα παιδιά της ξυπόλυτα (!!!) να πουλάνε χαρτομάντιλα στο φανάρι. Μείων δυο έδειχνε το θερμόμετρο του αυτοκινήτου μου. Και τα παιδιά ήταν ξυπόλυτα στο πεζοδρόμιο. Ποιος να ενδιαφερθεί όμως γι αυτά τα καημένα; Κανείς αρμόδιος… (Δήμαρχε μήπως; Αντιπεριφερειάρχη εσύ; Κανείς;).
