Μετά την ψυχρολουσία που υποστήκαμε ως Έλληνες από την αναγγελία του δημοψηφίσματος, είδαμε με καλή διάθεση τη δημιουργία κυβέρνησης υπό τον κ. Λουκά Παπαδήμο και μάλιστα δημιουργήσαμε σαν λαός αισιόδοξος, προσδοκίες ότι κάτι καλό θα μπορούσε να ξεκινήσει για τον τόπο. Απαλλαχτήκαμε από τον Γιώργο Παπανδρέου που τον κρίνουμε μάλιστα και ως το χειρότερο πρωθυπουργό που πέρασε από τη χώρα και νομίσαμε ότι η νέα κυβέρνηση, αν και πολυπληθής, θα άλλαζε ρυθμούς και θα δούλευε προς τη σωστή κατεύθυνση, που δεν ήταν άλλη από την αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Μέσα σε ένα μήνα διαψεύσθηκαν όλες οι προσδοκίες μας… Η κυβέρνηση δεν ήταν αποτέλεσμα προγραμματικής συμφωνίας των κομμάτων που συμμετέχουν σ αυτή. Αντιθέτως, υπάρχουν σοβαρές αποκλίσεις στις θέσεις τους. Έτσι ο ένας, ο τεχνοκράτης, ήταν αδύνατο να δαμάσει τις διαφορετικές αντιλήψεις! Από την πρώτη ώρα φάνηκε ότι θα υπονόμευαν το έργο του, όχι γιατί δεν ήθελαν να πετύχει, αλλά με αυτούς τους ρυθμούς ήξεραν να δουλεύουν. Ιδιαίτερα τώρα που έγιναν περισσότεροι (47 ζωή να χουνε) άντε να συνεννοηθούν μεταξύ τους μέσα στο ίδιο υπουργείο, πόσο μάλλον να πάρουν και αποφάσεις για υποθέσεις συνυπευθυνότητας δύο ή τριών υπουργείων! Αφού δεν μπόρεσε ο κ. Παπαδήμος να φτιάξει απ την αρχή ένα μικρό σχήμα της δικής του επιλογής αυτό σήμαινε ότι έδειξε αδυναμία πριν ακόμη ξεκινήσει. (Γι αυτό μας έχει πάρει η μπάλα από κάτω και δεν πρόκριτε να σηκωθούμε ούτε το 2012 που ξεκινά αύριο!).
