Γράφει η Μαρίνα Κατσικίδου Ψυχολόγος ΑΠΘ- Ψυχοθεραπεύτρια Gestal
[email protected]
Κάποια στιγμή στη ζωή μας όλοι φτάνουμε σε έναν απολογισμό. Ποιο νόημα έχει η ζωή ή τι είναι αυτό που η αξία του παραμένει ακλόνητη. Θα μπορούσαν να υπάρχουν πολλές απόψεις, οι περισσότεροι όμως θα απαντούσαν πως μια ακλόνητη αξία είναι η Οικογένεια..
Σκεφτείτε μια ευρύτερη οικογένεια σας.. γονείς, αδέλφια, σύζυγος, παιδιά ή και εγγόνια. Ένα γενεαλογικό δέντρο που το κοινό τους σημείο είναι οι ρίζες.. οι δεσμοί αίματος. Σκεφτείτε τις δυσκολίες ή τα μικρά καθημερινά προβλήματα που θα μπορούσατε να αναζητήσετε μια στήριξή, συμπαράσταση, γνώμη ή απλά να μοιραστείτε τη χαρά ή τη λύπη, η πρώτη σκέψη είναι.. μέσα από δικούς σας ανθρώπους ή την οικογένεια.
Ποια η ουσία του θεσμού της οικογένειας? Ο Οίκος της Γενιάς σας.. Μέσα από μια οικογένεια προερχόμαστε και μέσα από μια οικογένεια θα πάρουνε εφόδια και τα παιδιά μας. Είναι η πρώτη βάση που μπορούνε να κάνουνε τα πρώτα τους βήματα στη ζωή, ό πρώτος κόσμος που μέσα από αυτόν γνωρίζουνε όλα αυτά που θα είναι χρήσιμα για την επαφή με το περιβάλλουν. Τα πρώτα ερεθίσματα, απορίες, ανακαλύψεις ή και ματαιώσεις, ο πρώτος μικρόκοσμος. Ένα παιδί νιώθει τη χαρά της ύπαρξης του εφόσον νιώθει αγάπη και αποδοχή από τους γονείς του, νιώθει επιθυμητό. Κατόπιν εφόσον νιώθει ασφάλεια θα εξερευνεί και θα ανακαλύπτει τον κόσμο έξω και έτσι εξελίσσεται. Αν πάλι δεν υπάρχει αυτή η υγιής βάση της οικογένειας, τι γίνεται? Μεγαλώνοντας και κάνοντας τη δική του οικογένεια θα προσπαθήσει να αναπληρώσει με αυτή τα κενά φροντίδας της πατρικής του οικογένειας, μέσα του όμως πάντα θα υπάρχει το “πληγωμένο παιδί”, που θα θέλει μια βαθειά δουλειά για να αναρρώσει..
Πως μπορούμε να κρατήσουμε τις ισορροπίες σε μια οικογένεια? Πως συμβιώνουν σε μια οικογένεια πολλά μέλη έχοντας βασική αρμονία στις σχέσεις? Πως μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας μια υγιή βάση?
Η αρχή είναι μια συνειδητή επιθυμία της δημιουργίας μιας οικογένειας. Μια υπεύθυνη στάση που θα είναι κανείς σε θέση να αναλάβει “το βάρος” των οικογενειακών υποχρεώσεων. Επίσης μια οικογένεια μπορεί να μη αποτελείται μόνο από γονείς και παιδιά (πυρηνική οικογένεια) αλλά και να συμπεριλαμβάνει και τους παππούδες. Αυτή είναι η λεγόμενη παραδοσιακή οικογένεια. Σίγουρα εδώ εφόσον δεν υπάρχει άλλη λύση, αυτό που θα διατηρεί μια αρμονία στη συμβίωση είναι η συνοχή. Ένας υγιής συμβιβασμός με κανόνες, αποδοχή των ορίων, δικαιωμάτων αλλά και υποχρεώσεων. Ακούγεται δύσκολο? Σκεφτείτε τότε πως ζούσανε οι γονείς μας και οι γονείς τους και σίγουρα δεν είχαν μόνο αναγκαστική συμβίωση αλλά και χαρά! Η σημερινή εποχή του θεσμού της οικογένειας εμπεριέχει άλλους κανόνες. Δηλαδή έχει πρότυπο μιας πυρηνικής οικογένειας (γονείς και παιδιά μόνο), αυτό μπορεί να είναι το πιο “φυσιολογικό” αλλά έχει και πολλές παγίδες από τον τρόπο της λειτουργίας του. Άλλοι ρυθμοί ζωής, άλλες αξίες ή και μπορεί να υπάρχει μια διαστρέβλωση ποιες είναι οι υγιείς σχέσεις σε μια οικογένεια. Έτσι αντί για όρια μπορεί να υπάρχει η ελευθερία της αναρχίας, αντί φροντίδα ή παρουσία των γονιών το κενό αναπληρώνουν οι νταντάδες, αντί για βάσεις ουσιαστικές που πρέπει να πάρει ένα παιδί υπάρχουνε μόνο υλικές ανταμοιβές. Αναρωτηθείτε αυτά θα θέλατε εσείς όταν ήσασταν παιδιά? Σίγουρα η ευτυχία σε μια οικογένεια θέλει πολύ περισσότερα..
Αυτά και άλλα πολλά θα αναπτυχθούν με πιο αναλυτικό τρόπο στη διάλεξη μας με τη συνάδελφο Σοφία Μεσσάρη που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου στις 8μμ στο Σπίτι Πολιτισμού της ΦΕΞ, με θέμα: “Οικογένεια: Ταξιδεύοντας στο χρόνο”.
Ελάτε να ανοίξουμε μαζί αυτό το σημαντικό θέμα, όχι μόνο να ακούσετε αλλά και να μας δώσετε ιδέες και παραδείγματα από τη ζωή της δικής σας οικογενειας.
