Κομματάρχης Τρικούπη: Ξέρεις ποιος είμαι εγώ!
Μπαϊρακτάρης: Είσαι φίλος παλιανθρώπων! Και τις άρπαξε…
Γράφει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Τάσος Κ. Κοντογιαννίδης
[email protected]
Η ανάμιξη των πολιτικών στα καθήκοντα των αστυνομικών έχει μακρά προϊστορία. Από τότε που δημιουργήθηκε η Αστυνομία, τα πρώτα χρόνια του Οθωνα, οι παρεμβάσεις των πολιτικών, των κομματαρχών και των δημάρχων, στο έργο της δημοτικής αστυνομίας, της στρατιωτικής του Μπαϊρακτάρη και μετά στη Χωροφυλακή και την Αστυνομία Πόλεων, ήταν συχνές και πολλές φορές ωμές. Θεωρούσαν τα όργανα της τάξεως, όταν το κόμμα τους βρισκόταν στην εξουσία, απλούς υπηρέτες και έπρεπε να κάνουν αυτό που θέλουν κι εκείνο που εξυπηρετεί το κομματικό συμφέρον.
Ένα ανοιξιάτικο πρωινό του 1895, Ο αστυνομικός διευθυντής Αθηνών Δημήτριος Μπαϊρακτάρης, δέχτηκε μία ασυνήθιστη επίσκεψη στο γραφείο του ( στην Παπαρηγοπούλου στην πλατεία Κλαυθμώνος). Ήταν ο αττικάρχης, πολιτικός φίλος του κυβερνητικού κόμματος, του πρωθυπουργού Χαριλάου Τρικούπη. Μπήκε στο γραφείο αναιδέστατα με υπεροπτικό ύφος και ζήτησε επιτακτικότατα από τον Μπαϊρακτάρη να αποφυλακίσει αμέσως τους ταραξίες, τα άνεργα εκείνα κομματικά παράσιτα που είχε συλλάβει την προηγούμενη νύχτα.
Οι ταραχοποιοί και ήρωες θλιβερών επεισοδίων, ήταν κομματικοί φίλοι του αττικάρχη που επέμενε να αφεθούν αμέσως ελεύθεροι, ανατρέποντας τις εξυγιαντικές ενέργειες του Μπαϊρακτάρη, στην περιοχή των Εξαρχείων, που υπέφερε από τα κουτσαβάκια και τους νταήδες.
«Δεν μπορεί να γίνει αυτό που ζητάς. Δεν μπορώ να τους αφήσω ελεύθερους. Αύριο θα ξανακάνουν τα ίδια…» είπε ο Μπαϊρακτάρης.
«Δεν μ’ ενδιαφέρει! Εγώ είμαι του κόμματος και αυτοί οι άνθρωποι είναι φίλοι του κόμματος… Είμαστε στην εξουσία και γι αυτό πρέπει να αφεθούν αμέσως ελεύθεροι…» Απάντησε με ιταμό ύφος ο κομματάρχης.
«Για μένα αυτή τη στιγμή δεν είσθε παρά ένας φίλος δύο παλιανθρώπων ! » Είπε αυστηρά ο Μπαϊρακτάρης.
« Αυτή την συμπεριφορά σου δεν μπορώ να την ανεχτώ. Ξέρετε ποιος είμαι Εγώ; Θα σου δείξω !…» είπε ο Αττικάρχης, υψώνοντας μάλιστα απειλητικά και το δάκτυλό του.
Ο Μπαϊρακτάρης που άρχισε να χάνει εκείνη την παροιμιώδη ψυχραιμία του από την ανάγωγη συμπεριφορά του κομματάρχη, τον έπιασε από το γιακά, τον τράβηξε προς την εξώπορτα του γραφείου του, του έδωσε δύο ηχηρά χαστούκια και μία κλωτσιά στα οπίσθια, και τον πέταξε κυριολεκτικά έξω στο δρόμο !
Κάθισε για λίγο μετά στο γραφείο του, και μόλις ηρέμησε πήρε μία κόλλα αναφοράς κι έγραψε την παραίτηση του. Στη συνέχεια μετέβη στο γραφείο του πρωθυπουργού Τρικούπη και του υπέβαλε την παραίτησή του.
Ο πρωθυπουργός που είχε πληροφορηθεί νωρίτερα από τον ίδιο τον κομματάρχη το επεισόδιο στα γραφεία της Αστυνομικής διεύθυνσης, στην πλατεία Κλαυθμώνος, παρέλαβε την αίτηση παραιτήσεως. Και χωρίς να την διαβάσει, την έσχισε.
« Γνωρίζω τι έχει συμβεί» του είπε ο Τρικούπης. Εγώ σε διόρισα στη θέση αυτή και σε διατάζω να παραμείνεις στη θέση σου και να συνεχίσεις να εκπληρώνεις όπως πάντα, καθ’ όν τρόπο νομίζεις ορθό, το καθήκον σου προς την υπηρεσία και την πατρίδα, έστω και χαστουκίζοντας εκείνους που σου φέρουν εμπόδια στο έργο σου».
Το επεισόδιο θεωρήθηκε λήξαν. Ο Μπαϊρακτάρης, με τις υπερεξουσίες που είχε, εργάστηκε σκληρά για να φέρει θετικά αποτελέσματα. Προχώρησε ακόμα και στο κλείσιμο χαρτοπαικτικών λεσχών βάζοντας απ’ έξω αστυνομικούς σκοπούς για να μη πλησιάσει κανείς και για να μην ξανανοίξουν. ( από το βιβλίο μου: « Μπαϊρακτάρης πολιτικοί και κουτσαβάκηδες» εκδόσεις «Αγκυρα»)
