Ίσως να είναι ένας εφιάλτης
Ένα κακό όνειρο που ζούμε και ελπίζουμε να ξυπνήσουμε. Κι όμως η Ελλάδα, ο Φάρος του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού βρίσκεται στα όρια της εξαθλίωσης. Όχι μόνο της οικονομικής αλλά της κοινωνικής, της ανθρώπινης, της ίδιας της Εθνικής της ταυτότητας. Σε όλο τον κόσμο αποτελούμε παράδειγμα προς αποφυγή. Σε λίγο θα ξεπεράσουμε και αυτή την Ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ που εξόντωσε 50 εκατομμύρια ανθρώπους και οδήγησε στην οικονομική εξαθλίωση άλλα 300 εκατομμύρια Ευρωπαίους. Κι όμως ακόμη και οι Γερμανοί κατάφεραν να φαντάζουν σήμερα σαν οι ηγέτες της Ευρώπης! Πώς όμως έγινε αυτό. Μα χρωστώντας στους υπόλοιπους λαούς τις αποζημιώσεις και τα δάνεια που πήραν από την κατεχόμενες χώρες.
Οι δικοί μας πολιτικοί, ουσιαστικά υπάλληλοι των Τραπεζικών συμφερόντων, έχοντας κάνει περιουσία, διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους ότι προσπαθούν να σώσουν της Πατρίδα. Πώς; Απλά θυσιάζοντας τους Έλληνες! Αλλά ακόμη και αυτή η θυσία δεν αποφέρει καρπούς, παρά μόνο αύξηση του Χρέους το οποίο από το 129% του ΑΕΠ το 2009 εκτινάχθηκε στο 160 % με προοπτική το 180% του ΑΕΠ. Και όλοι διερωτούνται; Μα που πήγαν όλα αυτά τα χρήματα από την ισοπέδωση μισθών, συντάξεων, παροχών, κοινωνικών δαπανών; Ακόμη και στην Αργεντινή που έφτασαν στην χρεοκοπία, οι πολιτικοί γνωρίζουν καλά ότι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και η παγκοσμιοποίηση αποτελούν παρελθόν για την ρητορική τους. Η σημερινή πρόεδρος της Αργεντινής, Κριστίνα Φερνάντες, που είναι και το φαβορί των εκλογών της επόμενης Κυριακής, στο τηλεοπτικό –προεκλογικό της- σποτ δείχνει την κατάσταση στην Ελλάδα (για παράδειγμα τα επεισόδια στο Σύνταγμα) και τονίζει «Πρέπει να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις… Για εμάς ο πρώτος κόσμος θα είναι πάντα η Αργεντινή». Συγκεκριμένα, παραλληλίζει την κατάσταση της Αργεντινής του 2001 με αυτή που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα και ζητάει να μην γίνουνε πάλι έτσι!!! Η κ. Φερνάντες πρόσφατα καταδίκασε τα μέτρα λιτότητας που επέβαλε η τρόικα στην Ελλάδα, ενώ προέβλεψε ότι θα υπάρχουν νέες αντιδράσεις.
Εμείς δυστυχώς δεν έχουμε σε αυτή την μαύρη περίοδο της Ιστορίας μας έναν ηγέτη που θα μας ωθήσει να πάμε μπροστά. Έναν άνθρωπο που να τιμωρήσει επιτέλους όλους τους πολιτικούς τα τελευταία 30 χρόνια. Πρωθυπουργοί, Υπουργοί, Βουλευτές, Νομάρχες, Δήμαρχοι και κάθε λογής κομματόσκυλο δεν έχουν πάθει το παραμικρό. Ακόμη και εάν δεχθούμε αλητήρια ρητορική τους ότι μαζί τα φάγαμε, έ ακόμη και έτσι εμείς πληρώσαμε. Αυτοί πότε θα πληρώσουν; Τελικά η μοιρολατρία μας; Ο φόβος μας; Ο ωχαδερφισμό μας; Η ίδια μας η εθνική ύπαρξη σαν λαός τους δίνει άφεση αμαρτιών και παραπέμπουμε στον Θεό την πιθανή τιμωρία τους ελπίζοντας ότι και αυτοί κάποτε θα πληρώσουν. Είναι γνωστή η παροιμία που θέλει έναν καημένο Έλληνα να πηγαίνει στην κόλαση και να βλέπει σε μια χαβούζα με σκατά τον δήμαρχο της πόλης του, χωμένο μέχρι το στόμα. Και στην ερώτηση του : Μα κύριε Δήμαρχε και εσείς εδώ του απαντά ο άρχοντας…. Που να δεις … πατάω στους ώμους του Βουλευτή!!! Μήπως θα έπρεπε εμείς να κάνουμε χαβούζες εδώ στην Γή να τους χώσουμε όλους και να αφήσουμε ήσυχο τον ύψιστο και τις μελλοντικές του τιμωρίες γιατί στο τέλος και αυτός θα μας βαρεθεί!
Καλημέρα Ελλάδα
