Γράφει ο Αντγός ε.α. Νικόλαος Φωτιάδης
Επίτιμος Υδκτής Δ’ ΣΣ Τ. Πρόεδρος Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Νομού Ξάνθης
Οι βάρβαροι Βούλγαροι, αφού απέτυχαν να ανατρέψουν την εθνολογική σύνθεση των Ελλήνων της Μακεδονίας με τις επιδρομές των Κομιτατζήδων, προέβησαν σε λεηλασίες και βανδαλισμούς εναντίον του ελληνικού πληθυσμού.
Το μίσος και η εκδίκηση εκδηλώθηκαν με σφαγές αθώων Ελλήνων σε πολλές πόλεις και χωριά της Μακεδονίας και της Θράκης, την δε ημέρα των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων (30 Ιουνίου) του 1913, έκαψαν την κωμόπολη του Δοξάτου Δράμας και κατέσφαξαν τον πληθυσμό, κυρίως γυναικόπαιδα.
Ο τότε Μητροπολίτης Δράμας Αγαθάγγελος Μαγνής στο Ημερολόγιό του την Κυριακή 30 Ιουνίου 1913 σημειώνει ότι αδυνατεί να πιστέψει τον φρικτό τρόπο με τον οποίο κατέστρεψαν οι Βούλγαροι το Δοξάτο και διερωτάται εάν είναι Χριστιανοί αυτοί που προέβησαν σε αυτές τις πράξεις «… ακόμη δεν δύναμαι να πιστέψω, ότι τόσον φρικτώς κατεστράφη το Δοξάτο μας. Οι απαίσιοι καταστροφείς αυτού ούτε Χριστιανοί ήσαν, καίτοι εις Χριστόν εβαπτίσθησαν, ούτε άνθρωποι, καίτοι είχον μορφή ανθρώπινην! Νήπια τεσσάρων μηνών να φέρονται επί λόγχης και Αξιωματικός βλέπων ταύτα να γελά!! Ο κ. Μπέρνεφ μετά εκατόν ιππέων να κάμη επέλασιν κατά γυναικόπαιδων έως διακοσίων και να φωνάζη: Γκρέτσι κούτσι: δηλαδή Έλληνες σκυλιά! Ταύτα δυστυχώς επιβεβαιωθέντα υπό πολλών εκ θαύματος σωθεισών γυναικών και παιδίων, άτινα σπαθίσαντες οι φρικαλέοι ιππείς έξωθεν του Δοξάτου, έντρομα φεύγοντα και πεσόντα χαμαί τετραυματισμένα ελαφρώς, ανόμισαν νεκρά, είναι πράγματι ανατριχιαστικότατα!…».
Το Δοξάτο δέχθηκε για δεύτερη φορά τους βανδαλισμούς των απογόνων του Κρούμου και το 1941 υπό το πρόσχημα της «ψευδεπανάστασης» των Κομμουνιστών, στις 29 Σεπτεμβρίου και έγινε πάλι τόπος θυσίας.
Ο κάτοικος του Δοξάτου Δώσος Ευάγγελος παιδί 6 ετών το 1941, μεταξύ άλλων δήλωσε: «… Μέσα σ’ αυτήν την φασαρία και τα κλάματα η κατάσταση χειροτέρεψε όταν πολύ αργά το βράδυ της Δευτέρας άρχισαν οι πυροβολισμοί. Οι Βούλγαροι παίρνανε ομάδες των 20 ανδρών από τα 300 περίπου παλικάρια τα οποία είχαν κλείσει στο σπίτι του Ηλιάδη και τους οδηγούσαν στο χωράφι του Μπουντάκη, όπου σήμερα βρίσκεται το Μνημείο της δεύτερης σφαγής και τους εκτελούσαν. Οι πυροβολισμοί και οι εκτελέσεις κράτησαν όλο το βράδυ. Μάλιστα αφού άρχισε να ξημερώνει η 30η Σεπτεμβρίου και οι Βούλγαροι δεν πρόλαβαν να πάνε την τελευταία ομάδα στον χώρο της εκτέλεσης, αναγκάστηκαν να τους εκτελέσουν σε κάποιο χωράφι, στο μέσον της απόστασης…».
Οι Βούλγαροι της εποχής εκείνης αλλά και οι σημερινοί είναι οι ίδιοι. Τότε αιματοκύλισαν την Ανατολική Μακεδονία και την Θράκη με ένα απερίγραπτο μίσος στην προσπάθεια τους να καταβάλουν το υψηλό ηθικό των υπερήφανων Ελλήνων πατριωτών για να εκβουλγαρίσουν, την περιοχή, την οποία αποκαλούν “Μπελομόριε”.
Σήμερα είναι “εταίροι” μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σε λίγο θα είναι και “σύμμαχοι” μας στο ΝΑΤΟ.
Πως αλλάζουν οι καιροί!!!
