Δεν ήταν στο τελευταίο αντίο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός και πολιτικοί αρχηγοί
Γράφει ο Νικόλαος Φωτιάδης Αντγος ε.α.
Ο Αναστάσιος Πεπονής (Σάκη τον φώναζαν στο ΠΑ.ΣΟ.Κ), ο σεμνός , έντιμος, ευπατρίδης Πολιτικός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924 και ήταν γιός του δικηγόρου Ιωάννη Πεπονή(ο οποίος έγραψε ένα σπουδαίο βιβλίο για τον Νικόλαο Πλαστήρα).
Την περίοδο της Γερμανικής κατοχής εντάχθηκε στην Αντιστασιακή Οργάνωση ΠΕΑΝ (Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων) και αργότερα, μετά την απελευθέρωση διακρίθηκε ως Πρόεδρος της Νεολαίας της ΕΠΕΚ (του Κόμματος του Στρατηγού Ν. Πλαστήρα).Υπήρξε Γενικός Διευθυντής του ΕΙΡ(Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας ) μέχρι το 1965(ανένδοτος αγώνας του Γ. Παπανδρέου ).
Φυλακίσθηκε την περίοδο της επταετίας μαζί με τον Γ. Κουμάντο , τον Γ. Πεσμαζόγλου και τον Αντώνη Λιβάνη.
Αυτοί που τον γνωρίζουν καλά, λένε ότι «αυτά τα αγωνιστικά του εύσημα ,αυτή την μαχητική και ασυμβίβαστη πορεία του, ο πολιτικός Αναστάσιος Πεπονής ουδέποτε επιχείρησε να τα «εξαργυρώσει». Ουδέποτε τα περιέφερε προς περιγραφή για να εισπράξει επαίνους , όπως έκαναν πολλοί άλλοι δήθεν αντιστασιακοί»!
Βουλευτής της Α’ Αθήνας του ΠΑ.ΣΟ.Κ στην μεταπολίτευση , Υπουργός Βιομηχανίας – Ενέργειας , Υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως , Υπουργός Δικαιοσύνης , Υπουργός Υγείας – Πρόνοιας , εισηγητής κατά της συνταγματικής αναθεώρησης του 1985-1986.
Υπερασπίστηκε τον Ανδρέα Παπανδρέου την περίοδο της δίκης με τον Κοσκωτά («βρώμικο 89»), όταν άλλοι φοβισμένοι «παράγοντες» του ΠΑ.ΣΟ.Κ αποστασιοποιήθηκαν , ενώ αργότερα διεκδικούσαν δάφνες «αντιστασιακού».
Την περίοδο της παντοδυναμίας του Σημίτη, ο Αναστάσιος Πεπονής συνέχισε να εμμένει στις θέσεις του , να υπερασπίζεται τις αρχές του και να τολμά να σχολιάζει «επικίνδυνους» κυβερνητικούς χειρισμούς (Ελληνοτουρκικές σχέσεις , κρίση στα Ύμια , σύμφωνο Μαδρίτης ,υπόθεση Οτσαλάν).
Συνεπής , έντιμος , θεωρείται ο εκφραστής του Πατριωτικού ΠΑ.ΣΟ.Κ , γεγονός που του στοίχισε, γιατί δεν ήταν αρεστός στο κόμμα και σε «αυλοκόλακες» , με αποτέλεσμα στις εκλογές του 2000 να πολεμηθεί και να μην εκλεγεί Βουλευτής. Πικράθηκε πολύ , όμως η υπερηφάνεια του δεν τον άφησε να δημοσιοποιήσει αυτή του την πίκρα.
Υπήρξε Πρωτεργάτης του Νόμου 2190/94 για τη δημιουργία του ΑΣΕΠ (Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού), του περίφημου Νόμου Πεπονή, τον οποίο πολλές φορές ΠΑ.ΣΟ.Κ και Ν.Δ. «παρέκαμψαν» για να «βολέψουν δικά τους παιδιά».!!
Τόλμησε ο Αναστάσιος Πεπονής και παραιτήθηκε από Υπουργός την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου , για λόγους ευθιξίας , κυρίως για να «σώσει» αυτόν τον Νόμο που εξέφραζε την δικαιοσύνη και την αξιοκρατία. Διαβάζω σε ένα έντυπο : «Γνωρίζετε στην πολιτική μας ιστορία άλλη παρόμοια περίπτωση παραίτησης ;Ασφαλώς όχι. Αντίθετα γνωρίζουμε μυριάδες περιστατικά πολιτικού παχυδερμισμού»!!!
Στην κηδεία του δεν παρευρέθηκε ο «φίλος» του Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς , απόντες και οι Αρχηγοί των κομμάτων και πολλοί άλλοι «σύντροφοι». Δεν πειράζει αείμνηστε Αναστάσιε Πεπονή, έστι δίκης οφθαλμός ός τα πανθ’ορά».
