Ο απολογισμός ήταν τραγικός
Γράφει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Τάσος Κ. Κοντογιαννίδης
[email protected]
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real News
Την ερχόμενη Παρασκευή, οι κάτοικοι του μαρτυρικού Διστόμου θα αποτίσουν φόρο τιμής στους νεκρούς συγγενείς τους που δολοφόνησαν και κατακρεούργησαν με τον πιο βάρβαρο τρόπο οι Γερμανοί και θα ξαναθυμηθούν τι έγινε τη μοιραία εκείνη μέρα…
Σάββατο 10 Ιουνίου 1944. ΄Ενας λόχος του ΕΛΑΣ στήνει ενέδρα έξω από το χωριό Στείρι της Βοιωτίας σε μια γερμανική φάλαγγα των Ες Ες. Ακολουθεί δίωρη σκληρή μάχη που προκαλεί στους Γερμανούς απώλειες με 40 νεκρούς στρατιώτες κι έναν λοχαγό. Μετά τη συμπλοκή η γερμανική φάλαγγα οπισθοχωρεί, συλλαμβάνει στα χωράφια 12 Διστομίτες ως ομήρους, ενώ έρχονται αμέσως μεγάλες ενισχύσεις και όλοι μαζί μπαίνουν εξαγριωμένοι στο Δίστομο.
Οι κάτοικοι είναι ανυποψίαστοι. Ο επικεφαλής λοχαγός των SS Φριτς Λάουτενμπαχ διατάζει και ο αξιωματικός Χάνς Τσάμπελ εκτελεί αμέσως τους 12 ομήρους μπροστά στο Δημοτικό σχολείο. Αμέσως μετά, τους πιάνει αμόκ! Αφηνιασμένοι, σε αντίποινα για τις απώλειες που είχαν, αρχίζουν με πρωτοφανές μίσος τη σφαγή των κατοίκων χωρίς έλεος και οίκτο! Σκοτώνουν ανήμπορους γέρους και γριές, εγκύους, μωρά στην κούνια και αποκεφαλίζουν τον ιερέα του χωριού γιατί δεν τους αποκάλυπτε που βρίσκονταν οι αντάρτες…
Επι ένα 4ωρο επιδίδονται σε σφαγές, εκτελώντας συνολικά 218 άτομα! Το μακελειό σταμάτησε όταν άρχισε να σουρουπώνει. Τότε άρχισαν να καίνε τα σπίτια του χωριού, ενώ φεύγοντας για την Λειβαδιά, όποιον Έλληνα συναντούσαν στο δρόμο τους τον εκτελούσαν, για να μεγαλώσουν τον αριθμό των νεκρών…
Ο απολογισμός ήταν τραγικός: Ο συνολικός αριθμός των νεκρών της 10ης Ιουνίου 1944, έφτασε τους 228, από τους οποίους, 117 ήταν γυναίκες και 111 άνδρες. Το πιο τραγικό βεβαίως ήταν ότι ανάμεσά τους ήταν 53 παιδιά ηλικίας κάτω των 16 ετών, αρκετά θανατώθηκαν μέσα στην κούνια και στην αγκαλιά των μανάδων τους!!! Άλλο ένα τραγικό στοιχείο, ο ξεκληρισμός ολόκληρων οικογενειών, όπως οι 32 νεκροί Σφουντούρηδες!.. Ιδού και μερικές αφηγήσεις διασωθέντων.
Παναγιώτης Σφουντούρης 6 ετών: « Την ώρα της σφαγής ήμουν στο σπίτι του Αγγελή Πίτσου. Ειδα να σκοτώνουν τη Σταματούλα Καστρίτη και τη μάνα της Θεοφανή που φούρνιζαν ψωμί. Ο γέρο Αγγελής πήγε να αντιδράσει, αλλά τον σκότωσαν. Όταν έφυγαν οι Γερμανοί, είδα στην αυλή σκοτωμένους τον ξάδελφο μου Νίκο Σφουντούρη, τη μάνα μου σκοτωμένη, γονατιστή στο τζάκι και μόλις την ακούμπησα σωριάστηκε χάμω, ο πατέρας μου σκοτωμένος στο κρεβάτι και τον αδελφό μου Νίκο δύο ετών τον ξεκοίλιασαν! Βγήκα έξω κλαίγοντας και με πήγαν στη γιαγιά μου… Απ’ αυτή την άγρια σφαγή έχασα 14 άμεσους συγγενείς μου…»
Παναγιώτης Περγαντάς 22 ετών: «Γύριζα από το χωράφι και άκουσα τη μάνα μου, να κλαίει και να οδύρεται. Βλέπω την αδελφή μου κομματιασμένη, βιασμένη, κατακρεουργημένη, σχισμένα ρούχα και σάρκες! Το αίμα έτρεχε από τα σκέλια της, τα στήθη της κατασφαγμένα φέτες, το πρόσωπο της παραμορφωμένο και σ’ όλο το σώμα σημάδια άγριας πάλης. Δίπλα στην κούνια του το 7 μηνών κοριτσάκι της το ξεκοίλιασαν και του έκοψαν το λαιμό, το 5χρονο αγοράκι της του τίναξαν τα μυαλά, ενώ το 7χρονο κοριτσάκι της το έσφαξαν κι αυτό! Το άλλο πρωί τους θάψαμε όλους σ’ έναν τάφο μέσα στην αυλή…»
Η γυναίκα του Διστόμου
Η πολύ γνωστή φωτογραφία, της γυναίκας του Διστόμου με τη μαντίλα, που δημοσιεύτηκε στο Αμερικανικό περιοδικό “Life” στις 29-11-1944, την τράβηξε δυο μήνες μετά το μακελειό ο Dmitri Κessel. Είχε εκτενές ρεπορτάζ για τη σφαγή με τίτλο « τι έκαναν οι Γερμανοί στην Ελλάδα». Εικονίζει την Μαρία Παντίσκα που στέκεται όρθια μπροστά σε μια σκάφη και πλένει ρούχα στην αυλή της και κλαίει τη μητέρα της που σκότωσαν οι γερμανοί. Η Μαρία πέθανε το 2009
