«Λιγότερο κράτος όχι νέοι φόροι πάταξη της φοροδιαφυγής πάταξη της σπατάλης»
Γράφει ο
Μενέλαος Καρυωτάκης
Λάθη και ανεπάρκειες υπήρξαν, γιατί λέμε το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο, αλλά δεν έφθασε μέχρι εκεί, ανταγωνιζόμαστε χαϊδεύοντας αυτιά κακομαθημένων πολιτών επενδύοντας οι δε στην αποτυχία των μεν με αποτέλεσμα η κοινωνία να σύρεται σε Γολγοθά λιτότητας χωρίς Ανάσταση.
Η συνταγή λιτότητας είναι γνωστή και είναι ακριβώς η ίδια που είχαν επιβάλει το ΔΝΤ τη δεκαετία 1990 στην Αργεντινή και τελικά η χωρά χρεοκόπησε.
Ο βαθμός και το είδος της λιτότητας πλήττει τα μικρά εισοδήματα πολιτών περικόπτοντας μισθούς και συντάξεις των οικονομικά ασθενέστερων εργαζομένων που παράγουν και τον δημόσιο πλούτο, αντί να προτάξουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές σε όλο το κοινωνικό φάσμα, αποφεύγοντας ψηφοθηρικές λογικές υποστηρίζοντας ημετέρους παράγοντες ιδιοτέλειας και παρατρεχάμενων ντόπιων και ξένων.
Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που έχουν εξαγγείλει σημαντικά έχουν καθυστερήσει με το γνωστό αποτέλεσμα: το Δημόσιο χρέος των 340 δις ευρώ που ήταν τον Δεκέμβριο του 2010 έχει εκτιναχθεί στα 354 δις ευρώ τον Μάρτιο του 2011.
Η ασφυξία της αγοράς από τα υπερβολικά φοροεισπρακτικά μέτρα νομίζουμε ότι: δεν εξυπηρετεί την Δημοσιονομική μας εξυγίανση αλλά αυξάνει ακόμη την ύφεση στην αγορά. Δεν εννοούμε να προβάλλεται ένας συνεχής αρνητισμός, αλλά με συγκεκριμένες προτάσεις πλήρως κοστολογημένες που θα ωφελούν τη κοινωνία και θα μας οδηγήσουν στην έξοδο της οικονομικής κρίσης.
Λιγότερο κράτος όχι νέοι φόροι πάταξη της φοροδιαφυγής πάταξη της σπατάλης αρχής γενομένης από την κορυφή της κρατικής πυραμίδας στα δημοσιονομικά προβλήματα των χώρων της ευρωζώνης φαίνεται ότι η Ευρώπη γενικά παλινωδεί.
Θα διαπραγματευτούμε ξανά με την τρόικα και να τους πείσουμε ότι: μια συγκεκριμένη νέα οικονομική πολιτική θα φέρει περισσότερα έσοδα στο Ελληνικό Δημόσιο διότι η προ των πυλών φοροεπιδρομη θα φέρει αντίθετα αποτελέσματα με την περαιτέρω ύφεση της αγοράς με αποτέλεσμα την μείωση των Δημοσιών εσόδων.
Δεν πρέπει να αποτελεί ουτοπία η λαϊκή άποψη: ότι πρέπει να εξεταστεί ποιες αρμοδιότητες παρουσιάζει το δικό μας δημόσιο χρέος, με εκείνο τη Αργεντινής τη δεκαετία 1990.
Οι τρεις Κυβερνήσεις της δεκαετίας 1990 δημιούργησαν χρέος 93 δις ο δολαρίων και ζήτησαν την συνδρομή του ΔΝΤ, το οποίο επέβαλε την γνωστή λιτότητα: πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, απολύσεις στον Δημόσιο τομέα, περικοπές μισθών και συντάξεων, αποκρατικοποιήσεις και ότι άλλο μέτρο εξασφαλίζει τους δανειοδότες.
Ο νέος Πρόεδρος ΝΕΣΤΟΡ ΚΙΡΧΝΕΡ επαναπραγματεύτηκε το δημόσιο χρέος με το ΔΝΤ, έδωσε κίνητρα για επενδύσεις, μείωσε τους φόρους, τόνωσε την εγχώρια παραγωγή και μηδένισε τις εισαγωγές και τον Δεκέμβριο του 2003 ο ΝΕΣΤΟΡ ΚΙΡΧΝΕΡ εξόφλησε το δημόσιο χρέος και αποστασιοποιήθηκε από την εξάρτηση του ΔΝΤ. Ο ΝΕΣΤΟΡ έχει πεθάνει, αλλά πρόεδρος της Αργεντινής σήμερα είναι η γυναίκα του Κριστίνα.
