Καλό Σαββατοκύριακο.
Το τελευταίο του Μάη.
Αν σας έλεγα ότι χάρηκα αυτό το μήνα ψέματα θα σας έλεγα.
Ας είναι καλό το καλοκαίρι ρε παιδιά.
Το έχουμε ανάγκη όλοι μας.
Οι αγανακτισμένοι το θέλουν πάντως.
Την Πέμπτη πήραν το μικρόφωνο συμπολίτες μας και μίλησαν.
Χάρηκα που ανέβηκαν με θάρρος και βγήκαν μπροστά.
Οι περισσότεροι είναι μουδιασμένοι όχι αγανακτισμένοι.
Στην Αθήνα βλέπω με μεγαλύτερη άνεση βγαίνουν και μιλάνε.
Εδώ είμαστε και κλειστή κοινωνία και όσο να ναι γνωριζόμαστε και φοβόμαστε την κριτική των διπλανών μας.
Αν και τώρα οι ντροπές δεν χωράνε.
Προτάσεις μου είναι πάντως να ληφθούν άμεσα δράσεις.
Καταρχήν να γίνει μια συντονιστική επιτροπή και να συγκεντρώνει προτάσεις.
Να διοργανωθούν μουσικές εκδηλώσεις και να συζητήσουν επί της ουσίας τα επόμενα βήματα.
Γιατί οι καθιστικές διαμαρτυρίες μας φέρνουν πιο κοντά, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος να ξεφουσκώσουν γρήγορα.
Να δούμε και τι αποφάσισαν οι πολιτικοί μας αρχηγοί.
Τώρα που γράφω δεν βγήκε απόφαση.
Μάλλον πάμε βουρ για χρεοκοπία ή για δραχμή.
Προς ξέρα πάντως σίγουρα.
Θα πιάσουμε μπατάκι για να μπορέσουμε μετά να βγαίνουμε μεσοπέλαγα.
Χρειαζόμαστε ως τοπικές κοινωνίες να αναδείξουμε ηγετικές μορφές που να μπουν μπροστά για όλους εμάς.
Να ξέρουν να βαράνε το χέρι στο τραπέζι και να μην μασάνε.
Ή τώρα ή ποτέ.
Πήραμε την τύχη στα χέρια μας.
Πάμε μόνο μπροστά, μην γυρίσετε πίσω.
