Ο καθημερινός αγώνας των Ελλήνων Ορθοδόξων Αγιοταφειτών
Αφιέρωμα στους Άγιους Τόπους με μαρτυρίες Ελλήνων Ορθοδόξων Αγιοταφειτών και αποκλειστικές φωτογραφίες φιλοξενούμε σήμερα στην XanthiNews. Είναι του Νικόλαου Νάκου, που μετέβη ως προσκυνητής αρκετές φορές. Τον ευχαριστούμε πολύ!
Στη Βιθανία ανεβαίνοντας προς την Άγια Πύλη ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, σταματούσε να ξεκουραστεί και να δει το φίλο του Λάζαρο.
Κάθε φορά, η Μάρθα και η Μαρία, αδελφές του Λαζάρου περίμεναν να τον διακονήσουν με χαρά και να αποσπάσουν ότι μπορούσαν από τον Θεϊκό Λόγο Του.
Σήμερα ο κάθε προσκυνητής μπορεί να ξεκουραστεί στο ίδιο σημείο, να αγγίξει το βράχο που καθόταν ο Κύριος και να δεχθεί την διακονία της Γερόντισσας Ευπραξίας και της συνοδείας της, που την αποτελούν δέκα μοναχές από την Κύπρο και την Ελλάδα.
Είναι απερίγραπτη η κατάνυξη που νιώθεις. Ίσως έτσι ένιωθαν και οι μαθητές του Χριστού που έτρεχαν, έστω για λίγο, να τον συναντήσουν όταν περνούσαν από εκεί.
Πρόκειται για το Μοναστήρι «Μάρθας και Μαρίας» αφιερωμένο στις αδελφές του Λάζαρου, μαθήτριες του Κυρίου.
Διακόσια μέτρα από το μοναστήρι είναι ο τάφος ή καλύτερα η σπηλιά που τάφηκε και σε τρεις μέρες αναστήθηκε ο Λάζαρος από τον Κύριο μας.
Η παράδοση λέει ότι μετά την ανάσταση Του από τον Άδη μέχρι που ξανακοιμήθηκε ο Λάζαρος δεν γελούσε ποτέ… προσευχόταν αδιάκοπα στο Δημιουργό μας.
Αυτούς τους τάφους και αυτά τα κειμήλια στους Άγιους Τόπους κλήθηκαν να φρουρούν φύλακες από μια «ασήμαντη, αδύναμη, φτωχή, καταχρεωμένη και τελευταία διεφθαρμένη χώρα»… Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ποια είναι η χώρα αυτή, βλέποντας πάνω από την μάντρα του μοναστηριού, να κυματίζει η Γαλανόλευκη, με ευδιάκριτο Σταυρό στο κοντάρι (ότι δεν βλέπεις πλέον στα κοντάρια όπου κυματίζει η ίδια η γαλανόλευκη, ακόμα, στην πατρίδα μας Ελλάδα).
Δίπλα η σημαία σύμβολο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.
Φύλακες Τάφων
Δύο τρία μέτρα πάνω από την μάντρα που «προστατεύει» το μοναστήρι, χαιρετίζουν κυματίζοντας τα δύο αιώνια σύμβολα τον επισκέπτη προσκυνητή.
Απέξω ζει ένας λαός «φίλος» του μοναστηριού, όχι πάντα όμως…
Την περιέργεια μου για το αν αληθεύουν οι φήμες που έφτασαν στ αυτιά μου, στην επίσκεψη μου στους Άγιος Τόπους, το καλοκαίρι του 2008, επαληθεύονται από την Γερόντισσα του Μοναστηριού Ευπραξία, σε ολιγόλεπτη κατ ιδίαν συνομιλία μας.
Πολύ απλά και ήρεμα, χωρίς να δείχνει ότι υπάρχει κάποιος κίνδυνος για τις φύλακες μοναχές και το μοναστήρι, σαν να τις προστατεύει πλήθος αστυνομικών, σωματοφυλάκων κτλ μου εξιστορεί το πάθημα της αδελφής (Ε) που ήλθε από την Αυστραλία για να ενισχύσει τη «φρουρά» του μοναστηριού.
«Μετά τον άγριο ξυλοδαρμό της αδελφής (Ε) από «ληστές» Παλαιστίνιους της περιοχής, την βρήκα στο κελί της μισοπεθαμένη» λέει η Γερόντισσα Ευπραξία και προσθέτει: «Έψαχνα σε όλο της το σώμα να βρω σημείο που να μην έχει μώλωπες».
«Και οι αστυνομικοί της περιοχής, Γερόντισσα;» την ρώτησα.
«Μα δεν υπάρχουν! Και δεν υπάρχουν κυρίως για το Μοναστήρι»…
Από τότε που έφυγε ο στρατός (υπήρχε Εβραϊκό στρατόπεδο δίπλα στο μοναστήρι και τους φοβόντουσαν), η περιοχή έγινε η χειρότερη και πιο επικίνδυνη της χώρας του Ισραήλ. Ληστές, τρομοκράτες, εχθροί του μοναστηριού…
Αλλά τι να μας κάνουν;… Έχουμε τον καλύτερο ειδικό φρουρό, τον «Γέροντα» μας. Ο Γέροντας τους Θεοδόσιος κοιμήθηκε το 1991!… Ήταν ένας από τους μεγάλους «Αγίους» φύλακες των Αγίων Τόπων και «προσωπικός» φύλακας τώρα της Μονής Μάρθας και Μαρίας.
«Μετά εγώ», συνεχίζει η Γερόντισσα, «όλη νύχτα γυρνάω γύρω από την μάντρα με την μαγκούρα μου (ύψους 1.50 όσο και της Γερόντισσας). Αν τολμάει ας πηδήξει μέσα κανένας!»
Το ύψος της μάντρας μπορεί να το υπερπηδήσει Ολυμπιονίκης αθλητής στο άλμα εις ύψος.
Πάντως δεν είναι και τόσο αποτελεσματικοί ούτε οι ληστές, ούτε οι τρομοκράτες, ούτε οι «φανατικοί» εχθροί του μοναστηριού και γενικά της Ορθοδοξίας.
«Δηλαδή Γερόντισσα, τι θέλετε να πείτε, αφού είπατε η περιοχή διαθέτει τους πιο εκπαιδευμένους αυτού του είδους».
«Ε, δεν είπαμε; Έχουμε τον Γέροντα μας»! (τον κεκοιμημένο Γέροντα).
Και εξηγεί: «Να για να καταλάβεις. Είχαμε έναν φράκτη δίπλα στο μοναστήρι και φροντίζαμε τρεις τέσσερις κατσίκες, για το γάλα τους, όταν δε νηστεύαμε.
Κάποιοι φανατικοί «φίλοι» (Εβραίοι) για να μας τρομοκρατήσουν και να φύγουμε από το Μοναστήρι, παγίδευσαν την πόρτα του φράκτη με βόμβα! Δεν πρόσεξα, άνοιξα την πόρτα και έσκασε η βόμβα. Κομματιάστηκαν οι καημένες οι κατσίκες, διαλύθηκε ο φράκτης και με «ανάγκασαν» να τρέχω στα νοσοκομεία. «Μερικά θραύσματα που διαπίστωσαν στα πόδια μου δεν τα έβγαλα αφού δεν με πειράζουν»…
Και απλά όπως άρχισε την αφήγηση της η Γερόντισσα την τελείωσε: «Τα φέρνουμε βόλτα… Λαγοκοιμόμαστε και… έχουμε προμηθευτεί τα σάβανα μας».
Από πέτρες ή από σφαίρες
Πάσχα 2000 Μονή Γ. Χοτζεβά όπου βρίσκεται η σπηλιά του προφήτη Ηλία. Ένας τάφος στην είσοδο της Μονής; Ο π. Γερμανός μας είπε: «Για να έχω κοντά τον φίλο μου Αντώνιο. Ήρθαμε μαζί πριν πέντε χρόνια από την Θεσσαλονίκη και γίναμε φύλακες στο μοναστήρι.
Ο Αντώνης φάνηκε άτυχος. Προφητικά μόλις ήρθαμε εδώ μες στους γκρεμούς μου είπε: «Εδώ που ήρθαμε ή «από πέτρες θα πάμε ή από σφαίρες!» Τον επόμενο χρόνο ο π. Αντώνιος καταπλακώθηκε από πέτρες προσπαθώντας να επισκευάσει έναν πέτρινο τοίχο». Μετά από έξι μήνες ακούσαμε στην τηλεόραση το θάνατο του π. Γερμανού από αυτόματο όπλο Παλαιστίνιου τρομοκράτη. Από λάθος…
Τα τρία τελευταία χρόνια δεν είναι δυνατή η επίσκεψη στο μοναστήρι γιατί έχει διαβρωθεί ένα σημείο του δρόμου και η επισκευή του είναι χρονοβόρα. (Τον συντηρούσαν με αξίνες οι πατέρες Αντώνιος και Γερμανός).
Ο χώρος είναι από τους πιο ιερούς για τους Εβραίους.
Καλή Ανάσταση!
