Κλειστές βιβλιοθήκες με 6.000 βιβλία η κάθε μία στους περιφερειακούς Δήμους του Ν. Ξάνθης Ρεπορτάζ: Νάντια Νάκου Κλειστές βιβλιοθήκες με 6.000 βιβλία η κάθε μία παραμένουν στους Δήμους Μύκης, Αβδήρων και Τοπείρου με απλήρωτους υπαλλήλους και κρατώντας μακριά τα παιδιά από την ανάγνωση. Αυτή η κατάντια παρατηρείται στο Ν. Ξάνθης, στον ακριτικό νομό της Θράκης που η ελληνική πολιτεία πάντοτε υποστηρίζει ότι θέλει να προσφέρει στους ανθρώπους που φυλάνε Θερμοπύλες κίνητρα και ίση μεταχείριση συγκριτικά με άλλες περιοχές. Η κ. Δήμητρα Πυργελή, που έχει το γνωστό βιβλιοπωλείο και διοργανώνει εκδηλώσεις με συγγραφείς, μας έδωσε αυτήν την πολύτιμη πληροφορία. Αναλυτικά μας είπε: «Ο νομός μας, εκτός από τη δημοτική βιβλιοθήκη με το τμήμα παιδικών βιβλίων στην Ξάνθη, έχει βιβλιοθήκες στους Δήμους Σταυρούπολης, Μύκης, Αβδήρων και στους Τοξότες. Οι τρεις τελευταίες όμως παραμένουν κλειστές και οι εργαζόμενοι τους είναι απλήρωτοι. Όταν τελειώνει το πρόγραμμα τελειώνει και η βιβλιοθήκη. Είναι τραγικό να υπάρχουν στην Μύκη 6.000 βιβλία εκδόσεων από το 2000 και μετά και τους τελευταίους 18 μήνες η υπάλληλος που εργάζεται εκεί να είναι σε επίσχεση εργασίας και απλήρωτη. Στα Άβδηρα 6.000 βιβλία μένουν στα ράφια και η βιβλιοθήκη είναι κλειστή. Στο Δήμο Τοπείρου με έδρα τους Τοξότες η ίδια εικόνα. Για σκεφτείτε πόσα παιδιά είναι μακριά από το βιβλίο!» Πρόσβαση σε βιβλία μπορούν να έχουν και όσοι νοσηλεύονται στο Νοσοκομείο Ξάνθης και όμως συμβαίνει το εξής τραγικό όπως σημείωσε η κ. Πυργελή: «Μια βιβλιοθήκη στο Νοσοκομείο της Ξάνθης δεν έχει δουλέψει λόγω ενός καροτσιού. Η διαδικασία η προβλεπόμενη είναι να υπάρχει ένα καρότσι που θα γυρνάει από δωμάτιο σε δωμάτιο για να διαβάζουν οι ασθενείς. Δεν υπάρχει το καροτσάκι, δεν γυρνούν και τα βιβλία…» ΟΙ ΞΑΝΘΙΩΤΕΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου ξεκίνησε από τον Δεκέμβριο την υλοποίηση προγράμματος στο νομό μας προκειμένου να καταστούμε βιβλιοφάγοι όπως έγινε στο Ν. Έβρου με αντίστοιχο πρόγραμμα. Η κ. Πυργελή σημείωσε στην ερώτηση αν είμαστε βιβλιοφάγοι: «Αυτό που πρέπει να φροντίσουμε όλοι μας για να δημιουργήσουμε βιβλιοφάγους κατ ουσίαν και όχι περιστασιακούς και εφήμερους είναι ο καθένας να κάνει ότι μπορεί, με αγάπη. Στο ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικοί βιβλιοφάγοι ευθύνεται το σύστημα της εκπαίδευσης. Γιατί το παιδί έχει συνδυάσει το βιβλίο με διάβασμα και βαθμοθηρία. Όχι με διάβασμα και διασκέδαση και αγωγή ψυχής. Παρόλα αυτά η Ξάνθη έχει ανθρώπους και πολλούς νέους που διαβάζουν με αγάπη και πάθος. Υπάρχουν άλλες πόλεις που δεν έχουν τέτοια κίνηση στο βιβλίο. Ούτε σε επίπεδο δραστηριοτήτων, ούτε σε επίπεδο βιβλιοθηκών. Το ότι δεν ήταν κάποιος καλός μαθητής δεν σημαίνει ότι δεν έχει αγωγή και παιδεία. Είναι τραγικό σε όλη αυτήν την υπερβολή της τεχνολογίας να μην υπάρχει συναίσθημα, να μην ξέρεις τι άρωμα έχει το φύλλο, η εφημερίδα γιατί πολύ απλά την διαβάζεις ηλεκτρονικά. Δεν έχεις την διάθεση να ακούσεις το ραδιόφωνο και θα βάλεις να ακούσεις μουσική. Είμαστε με τις ώρες στο διαδίκτυο και ξεχνάμε να πάρουμε τηλέφωνο κάποιον και να συναντηθούμε. Ή βγαίνεις έξω και βλέπεις παρέες 6 ατόμων να μην μιλάνε μεταξύ τους αλλά να είναι μπροστά σε μια οθόνη. Για να φουντώσει η ανάγνωση πρέπει να καλλιεργηθεί το συναίσθημα. Ένα βιβλίο είναι τρισδιάστατο. Εκεί μέσα υπάρχουν ζωές που όταν τις γνωρίσεις θα σου μάθουν πολλά. Το βιβλίο μπορεί να μας ενώσει. Δεν μπορεί να μας χωρίσει ούτε στο θρήσκευμα, ούτε στην μόρφωση. Πολλά βιβλία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και ανήκουν σε ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που δεν τους γνωρίζουμε και δεν θα έρθουμε ποτέ σε επαφή μαζί τους».
