Με τον κ. Γιάννη Μενεσίδη, στο Πνευματικό Κέντρο Νεότητας και Πολιτισμού της Μητρόπολης Ρεπορτάζ: Νάντια Νάκου Ένα συναρπαστικό ταξίδι στη ζωγραφική επιφάνεια έκαναν τα μέλη του Πνευματικού Κέντρου Νεότητας και Πολιτισμού της Μητρόπολης Ξάνθης, με καθοδηγητή τον ζωγράφο κ. Γιάννη Μενεσίδη, μετά από πρόταση του Αρχιμανδρίτη π. Σωφρονίου Γκουτζίνη. «Η ζωγραφική είναι ένα βιβλίο αναγνώσιμο που μπορεί κανείς να δει αδυναμίες ή ψυχικά πετάγματα. Είναι δηλαδή μία εξομολογητική επιφάνεια που ενδεχόμενος να βοηθήσει ορισμένους στην κατανόηση των γραμμικών ή χρωματικών αποτυπώσεων», μας είπε ο κ. Μενεσίδης, ο οποίος άρχισε να ζωγραφίζει πρωτοετής φοιτητής ιατρικής, όταν γνώρισε τον μακαριστό Ν. Γ. Πεντζίκη στην Θεσσαλονίκη, με προτροπή του αρχιμανδρίτη Βασιλείου ηγουμένου τότε, της Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα. «ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΜΗ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ» Η γνωριμία του κ. Μενεσίδη με τον Πεντζίκη ήταν καθοριστική για την τέχνη του, αλλά και γενικότερα για την ζωή του. Ο ίδιος σημειώνει: «Κοντά του έμαθα να σκέφτομαι ζωγραφικά να αγαπώ την εκκλησία και τα πράγματα, να μη φοβάμαι το λάθος, αλλά να αγωνίζομαι να το επουλώσω, να βλέπω τα πράγματα μέσα από την αισθητική της εκκλησίας με την υπερβατική της διάσταση και να αγαπώ τους βίους των αγίων μέσα από τον συναξαριστή του αγίου Νικόδημου. Έτσι τα πρώτα μου έργα ήταν το 1975 με μολύβι όπως «Η αποσάρθρωση» (τότε διάβαζα οστεολογία), «Τα κατώτερα επαγγέλματα» και γρήγορα συνέχισα με σινική, με έργα «Το όνειρο», «Ήχοι της 6 ης απογευματινής ώρας», «Ο χορός» κ.α.. Σχετικά γρήγορα μαζί με τη σινική χρησιμοποίησα και κραγιόνια, αλλά από τις αρνητικές κριτικές, ιδίως του τεχνοκριτικού και ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου, ότι το χρώμα είναι βάψιμο και όχι σώμα, άρχισα να χρησιμοποιώ την τέμπερα παράλληλα με την σινική. Έτσι ακολούθησα τον Ν. Γ. Πεντζίκη χρησιμοποιώντας την ψηφαρίθμηση με ατόφια χρώματα χωρίς αναμίξεις, με απουσία του άσπρου και μαύρου χρώματος, με αλλεπάλληλα πολλά χρωματικά στρώματα και με κατακερματισμό της επιφάνειας». Πολύ αργότερα μετά την κοίμηση του Ν.Γ. Πεντζίκη ο κ. Μενεσίδης γνώρισε στην Ξάνθη τον Αθηναίο ζωγράφο Θανάση Σπηλιόπουλο που τον προέτρεψε να χρησιμοποιήσει τα λαδοπαστέλ που τον βοήθησαν να αντιληφθεί την σημασία των πλακάτων επιφανειών στην αισθητική των αντιθέσεων. Κατόπιν με την προτροπή του Αρχιτέκτονα και ζωγράφου Ανδρέα Φωκά από την Αίγινα άρχισε να χρησιμοποιεί την τέμπερα σαν τετραχρωμία (άσπρο, μαύρο, κόκκινο, ώχρα). Τα μέλη του Πνευματικού Κέντρου- μεταξύ αυτών και ο στενός φίλος του φιλόλογος συγγραφέας κ. Γιώργος Φραντζολάς, ο οποίος επίσης γνώριζε τον Πεντζίκη-, θαύμασαν τα έργα του κ. Μενεσίδη, μετά από σύντομες αναφορές αισθητικών παρατηρήσεων, ορολογιών και υλικών για την καλύτερη κατανόηση την ζωγραφικής επιφάνειας. ΜΙΑ ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ Μέσα από τα σχήματα και τις μορφές που καλύπτουν ολόκληρες τις επιφάνειες των έργων του ο κ. Μενεσίδης δεν δημιουργεί μόνο, αλλά στέλνει προσευχές στον Μεγάλο Δημιουργό. Σε έναν από τους πίνακες του έχει ζωγραφίσει μορφές γνωστών και φίλων που είτε είναι άρρωστοι, είτε κεκοιμημένοι. Είναι μια επίπονη διαδικασία που κρατάει όμως στη μνήμη όλους αυτούς που πονούν και υποφέρουν και αυτούς που βρίσκονται κοντά στον Κύριο. Τι πιο ωραίο από το να μένει κάποιος στην αιωνιότητα και να κάνεις μια προσευχή για τον καθένα μέσα από την τέχνη! ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ Η πλειοψηφία των έργων του περιέχει μέσα το νερό. Άραγε τον επηρέασαν τα νερά της Αγίας Βαρβάρας της Δράμας από όπου κατάγεται; Ο ίδιος χαμογελά. Πάντως έχει μεγάλη συλλογή από κάθε είδους κοχύλια. Μια συνήθεια που υιοθέτησε από τον δάσκαλο του Πεντζίκη, ο οποίος όμως είχε ακόμη μεγαλύτερη συλλογή από σφουγγάρια. ΑΡΚΕΤΑ ΕΡΓΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΑΜΟ Αρκετά έργα του είναι αφιερωμένα στο Ν. Ξάνθης και στη Σάμο από όπου κατάγεται η σύζυγος του. Βίοι Αγίων, Εκκλησίες, Φύση αποτυπώνονται στα έργα του και τελικά είναι μια ξεχωριστή τέχνη που ακροβατεί μεταξύ της Αγιογραφίας και της Ζωγραφικής. Θα μπορούσε κάποιος να κάνει τον Σταυρό του και να τα ασπαστεί, όπως τις εικόνες, αφού έχουν τόσες πολλές προσευχές και τόση μεγάλη αγάπη στο Θεό και στο δημιούργημα του… Κύριε Μενεσίδη σας ευχαριστούμε πολύ για το ταξίδι σας σε μια επιφάνεια που ξεκινάει από τη Γη και φτάνει μέχρι τον Ουρανό!
