Το μήνυμα της Κυριακής από την Ιερά Μητρόπολη Ξάνθης
Όλο τό έργο και τη διδασκαλία του Ιησού, πράξεις ενέργειες, θαύματα, παραβολές, όλα τα ανακεφαλαιώνει ή Καινή Διαθήκη σε μια μόνο έννοια, όπου φαίνεται με σαφήνεια ή βαθειά κοινωνική και πνευματική παρουσία Του στον κόσμο και στην ιστορία: στην έννοια της αγάπης.
Αυτό μας αποδεικνύει το θαύμα της θεραπείας του παραλυτικού. Παράλληλα όμως, στο Ευαγγέλιο της Β’ Κυριακής των Νηστειών, φαίνεται καθαρά ή Θεότητα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ό Όποιος προσφέρει όχι μόνο την υγεία αλλά και την άφεση των αμαρτιών στον παραλυτικό . Ό παραλυτικός ζήτα τη γιατρειά του και ό Ιησούς του προσφέρει την υγεία και την απαλλαγή από την αμαρτία. Ή αμαρτία πού είναι ή αστοχία της χρήσεως της ελευθερίας μας, καλλιεργεί άβυσσο ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό, πού μόνον με το έλεος του Θεού γεφυρώνεται. Η αμαρτία μας είναι το παραμέρισμα της αγάπης του Θεού. Ή άρση της αμαρτίας και των συνεπειών της, είναι ή εκ νέου λειτουργία της αγάπης του Θεού μέσα μας. Η άφεση των αμαρτιών προσφέρεται μέσα στην Εκκλησία δια των Μυστηρίων. Τη σωτηριώδη φωνή του Κυρίου, πού άκουσε ό παραλυτικός: «τέκνον, άφέωνταί σοι αί άμαρτίαι σου», την ακούμε και εμείς, πού ζητάμε με ταπείνωση και αύτομεμψία, την άφεση των αμαρτιών και προσερχόμαστε στο μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως.
Αν ή αμαρτία είναι ό πνευματικός θάνατος, ή μετάνοια και ή άφεση των αμαρτιών είναι ζωή και ανάσταση. Αν ή αμαρτία αιχμαλωτίζει τον άνθρωπο και σκοτίζει τον νου, ή άφεση των αμαρτιών είναι το γεγονός πού μας καθιστά πρόσωπα, αφού ό άνθρωπος είναι πρόσωπο μόνον όταν συνδεθεί με το Πρόσωπο του Τριαδικού Θεού.
Ό άγιος Ιωάννης ό Καρπάθιος μας δίδει μια πολύ όμορφη εικόνα για τον άνθρωπο της μετάνοιας: «Ή σελήνη, ή οποία μεγαλώνει και πάλι μικραίνει, είναι τύπος του ανθρώπου, ό όποιος άλλοτε πράττει καλά κι άλλοτε αμαρτάνει, και κατόπιν με τη μετάνοια επανέρχεται στην ενάρετη ζωή. Λοιπόν, δε χάθηκε ό νους όποιου αμάρτησε, όπως της σελήνης το σώμα δε λιγόστεψε, άλλα μόνο το φως της. Αποκτά λοιπόν, πάλι ό άνθρωπος τη λαμπρότητα του με τη μετάνοια, όπως ή σελήνη μετά το λιγόστεμα της ξαναντύνεται πάλι το φως».
