Η Οικονομική κρίση και οι αποφάσεις της Ευρώπης
Μενέλαος Καρυωτάκης
Μόλις δύο εβδομάδες έμειναν από την σύνοδο κορυφής της 25 ης Μαρτίου στις Βρυξέλες. Και μετά από δεκαοκτώ μήνες με εξαντλητικές δημοσιονομικές ρυθμίσεις, τις οποίες πλήρωσαν, όπως πάντα οι πολλοί εργαζόμενοι και συνταξιούχοι. Καλούνται να σηκώσουν το βάρος του χρέους της Ελληνικής οικονομίας, που δύο βασικές αιτίες έχει: Ο υπέρμετρος ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ από την εκάστοτε ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ και η ΥΠΕΡΜΕΤΡΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ, διότι είναι γνωστό ότι : ΕΙΣΑΓΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ότι ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ!
Ελπίζουμε ότι κατά την σύνοδο κορυφής της 25 ης Μαρτίου στις Βρυξέλες, θα επιτευχθούν οι Ελληνικοί στόχοι, οι οποίοι πρέπει να είναι : α) Η επιμήκυνση του συνολικού χρέους της χώρας β) το γνωστό κούρεμα των επιτοκίων γ) Η εξαγορά των Ελληνικών ομολόγων, από την κεντρική Ευρωπαϊκή τράπεζα ή την έκδοση του ευρωομολόγου, το οποίο, όπως αναφέρουν οι ΚΗΔΕΜΟΝΕΣ, θα στηρίξουν τις οικονομίες των ασθενέστερων χωρών της Ευρωζώνης. Αν όμως τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά, τότε θα ισχύσει Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ( το γνωστό χρηματοδοτικό συμβόλαιο ) για το οποίο πολλοί ισχυρίζονται, ότι έχει αποτύχει, διότι δεν δημιουργεί προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση. Οι όροι του μνημονίου στοχεύουν στην εκμετάλλευση των περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας, με την γνωστή μέθοδο της εγγυοδοσίας, για το σύνολο του χρέους : Του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Διότι τα οικονομικά μας δεδομένα δείχνουν ότι : Οι όροι του μνημονίου έχουν απορυθμίσει την Ελληνική οικονομία με αποτέλεσμα : Την υποτίμηση των περιουσιακών μας αξιών, προκειμένου να ξεπουληθεί φτηνά ότι περιουσία μας έχει αξία. Τα μονοπωλιακά τραστ των διεθνών αγορών βρήκαν την ευκαιρία να υπερχρεώσουν την Ελληνική οικονομία με υπέρογκα επιτόκια. Η ελεύθερη διακίνηση των αγορών, οι ελκυστικές ευκαιρίες των πολυεθνικών και οι μεταπράτες όλου αυτού του μονοπωλιακού οικονομικού κυκλώματος, δίνουν την χαριστική βολή στην «χρεοκοπημένη» Ελλάδα.
Οι οικονομική επαΐοντες, μας συνιστούν : Επιθετική πολιτική στην ευρωζώνη, θυσίες μεν, αλλά και απαιτήσεις δε, για την δημιουργία ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας. Το ζητούμενο είναι : Ο περιορισμός του υπερτροφικού – αντιπαραγωγικού σπάταλου Κράτους – Πάταξη της φοροδιαφυγής – Άμεση εφαρμογή των νόμων του Ελληνικού κοινοβουλίου, που αφορούν στις διαρθρωτικές αλλαγές, με φόρο- ελαφρύνσεις του Ιδιωτικού τομέα που παράγει. Θεσμοθετήθηκε και πρέπει να ανοίξουν όλα τα κλειστά επαγγέλματα χωρίς εξαιρέσεις, που βολεύουν συντεχνίες και κάποιες μειοψηφίες συνδικαλιστών. Να φτιαχτεί ένα δημόσιο, που να λειτουργεί καλύτερα για τον πολίτη, την κοινωνία και την οικονομία. Μεσούσης της ελληνικής οικονομικής κρίσης, που κάθε μέρα η φτώχεια επεκτείνεται στο σύνολο της κοινωνίας, δεν επιτρέπονται παλινωδίες και καθυστερήσεις.
