8 Μαρτίου Διεθνής ημέρα της Γυναίκας
Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, τιμώντας μια μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε 2 χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή ύστερα από πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Κλάρας Τσέτκιν το 1910. Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη Αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της σκοπό και σήμερα γιορτάζεται σαν έκφραση συμπάθειας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων. Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του ’60 αναζωογόνησε τη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.
Στην Ελλάδα μόλις το 1952 οι γυναίκες απέκτησαν το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι» με την πρώτη γυναίκα Βουλευτή στην Ελλάδα την κ. Ελένη Σκούρα. Πολύ αργότερα πέρασα διάφορα νομοσχέδια για την εξίσωση ανδρών και γυναικών στην δουλειά, στα δικαιώματα, στην αμοιβή. Έφτασε μάλιστα το 1984 να ψηφιστεί νόμος όπου για τον βιασμό ασκείται αυτεπάγγελτη δίωξη.
Μια γυναίκα η πολιτευτής Ανδρέου Γεωργία καταθέτει την άποψη της
Με την ευκαιρία της ημέρας της αφιερωμένης στην γυναίκα, σαν ημέρα αναφοράς της ημέρας εκείνης όταν οι γυναίκες διεκδίκησαν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και μια ισότιμη θέση στην κοινωνία, διαπιστώνουμε με λύπη ότι ακόμη και σήμερα η διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών για την γυναίκα παραμένει επίκαιρη. Πρώτη φορά καταγράφεται τόσο υψηλό ποσοστό ανεργίας γυναικών. Οι γυναίκες, ιδίως οι νέες, αλλά και οι μεγαλύτερες σε ηλικία έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να βρεθούν μεταξύ ανεργίας και υποαπασχόλησης. Στον Ιδιωτικό Τομέα, η εγκυμοσύνη και η μητρότητα εξακολουθούν να είναι εμπόδιο. Η γυναίκα πηγή της ζωής, είναι αυτή που πονά και υποφέρει καρτερικά, προκειμένου να διαιωνιστεί το ανθρώπινο γένος. Της αξίζει μια καλύτερη και αξιοπρεπή ζωή. Αγωνίζεται δυναμικά για να είναι ισότιμο μέλος στην κοινωνία. Όμως, ποια μέτρα έχουν παρθεί για να καλυτερεύσουν τη ζωή της γυναίκας, που δουλεύει τόσες ώρες και μέσα και έξω από το σπίτι για να συνεισφέρει κι αυτή στα οικονομικά της οικογένειας; Δυστυχώς τα νέα μέτρα πλήττουν περισσότερο τις γυναίκες οι οποίες αναγκάζονται να δουλεύουν επί χρόνια με το πιο φτηνό μεροκάματο σε εξοντωτικές συνθήκες για να πάρουν σύνταξη αν τα καταφέρουν, σε βαθιά γεράματα. Ποια γυναίκα θ’ αντέξει να δουλεύει τόσα χρόνια; Πότε θα της μείνει χρόνος ν’ αναθρέψει τα παιδιά της; Πώς θα μπορέσει η νέα γυναίκα να δημιουργήσει οικογένεια αφού είναι αναγκασμένη να δουλεύει όλη μέρα με την απειλή της απόλυσης μπροστά της. Η πολιτεία δεν μπορεί να είναι αμέτοχη. Επιτέλους πρέπει να υπάρξει μια αυτόνομη και αποτελεσματική οικογενειακή πολιτική, ώστε να αξιοποιηθεί όλο το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας μας
Τώρα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται ενότητα και αγώνας να συμπορευτούμε όλοι μαζί για μια κοινωνία χωρίς δάκρυα, για μια κοινωνία που υπόσχεται καλύτερες μέρες.
