Ξεσηκωμός γύρω από την Μεσόγειο στα Αραβόφωνα Κράτη
Γράφει, ο Απόστολος Φορλίδας
Τυνησία, Αίγυπτος και τώρα Λιβύη. Έχω ζήσει και στις τρεις. Ένα ντόμινο σε μια γεω – στρατηγικά επικίνδυνη περιοχή, με εύθραυστα καθεστώτα, παλιομοδίτικα πρόσωπα, που αν δε ασφαλιστεί με κάτι, θα συνεχίσει σε Μαρόκο, Ιορδανία και Συρία.. Αποδεικνύεται ότι η Δύση έχει χάσει το παιχνίδι, ελέγχου και επιρροής. Θεώρησαν οι καλοπληρωμένες και νωθρές ή έτσι δομημένες μυστικές υπηρεσίες ότι μιλώντας με στρατηγούς, υπουργούς και αρχηγούς αυτών των κρατών ότι ήλεγχαν το περιβάλλον της κάθε χώρας. Αν κι έβλεπαν τη φτώχεια των απλών κατοίκων, δεν προέτρεψαν τις ηγεσίες αυτών των χωρών, να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής. Όλα αυτά σωρεύθηκαν και μια σπίθα έφερε την πυρκαγιά. Τώρα τρέχουν να προλάβουν καταστάσεις, πριν απασφαλιστεί εντελώς το ντόμινο. Στο Κάιρο, θα δεις τη φτώχια στο μεγαλείο της, αφού άνθρωποι μένουν σε κοιμητήρια μέσα σε τάφους, ενώ οι στρατηγοί και οι κυρίες τους ζουν στα μεγαλεία σαν τους Φαραώ. Το παράδοξο είναι ότι η σπίθα ξέσπασε στην Τυνησία. Μια χώρα πιο εύπορη από την Αίγυπτο, με κώδικες και πολλά στοιχεία εξευρωπαϊσμού από την περίοδο των Γάλλων. Ο πιο επικίνδυνος πυρήνας πλέον είναι στη Λιβύη και στη Δύση εύχονται το ντόμινο να κλείσει εκεί. Ο αυταρχισμός του Καντάφι και η νοοτροπία του, τον είχε στο στόχαστρο της Δύσης, άσχετα αν κάποιοι έλεγαν, πως όλα ήταν στημένα. Αν και έχει τόσο πετρέλαιο η Λιβύη, το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της είναι πολύ χαμηλό, συγκριτικά με το Κουβέιτ και τα Εμιράτα. Οι Λίβυοι παρέμειναν από το σύστημα με τη νοοτροπία του βεδουίνου, με υποτυπώδεις υποδομές, επειδή ο Καντάφι ήθελε να μένει σε τέντα, αλλά να φορά Ρέιμπαν γυαλιά. Συγκριτικά το 1990 π.χ., η Βαγδάτη ακόμη και μέχρι τις τελευταίες μέρες του Σαντάμ, που βρέθηκα εκεί 48 ώρες μετά την εισβολή του στο Κουβέιτ, αν και είχε περάσει έναν έντονο πολυετή πόλεμο με το Ιράν, η εικόνα της και οι υποδομές της, ήταν σαν ευρωπαϊκής πόλης και η αγορά της πανέμορφη. Σήμερα είναι διαλυμένη. Όπως και ο Λίβανος. Όταν έφτανα από την Τυνησία στα σύνορα με τη Λιβύη για να συνεχίσω οδικώς για την Τρίπολη, διαπίστωνα, πως στην Τυνησία όλα είναι οργανωμένα και καθαρά, ενώ με το που περνάς στη Λιβύη είναι σα να μπαίνεις σε μαχαλά κι αν δεν ήμουν (φίλος Έλληνας) με διπλωματικό αυτοκίνητο, μπορεί και να χρειαζόμουν μερικές ώρες άσκοπης αναμονής για να περάσω. Μόνο κάποιους μεγάλους δρόμους και ένα μεγάλο έργο ύδρευσης και άρδευσης θα βρεις, που πραγματικά δρόσισε και καλύπτει τις ανάγκες της Τρίπολης και άλλων πόλεων. Αυτά δε τα έκανε στην πράξη ο αδελφός Καντάφι, που όταν ήμουν καλεσμένος του στην επέτειο των 20 χρόνων της Επανάστασης στη πόλη της Σύρτης, μου είπε στα Ελληνικά «καλημέρα» και για το όραμά του για τη δημιουργία της Ένωσης Αφρικανικών χωρών με αυτόν πρόεδρο. Στην Αθήνα τελείωσε την Ευελπίδων και τα μιλάει τα Ελληνικά αν θέλει φαρσί. Στη Λιβύη θα χυθεί πολύ αίμα. Αίμα εμφυλίου. Οι Βεγγαζιανοί ποτέ δε συμπάθησαν τον Καντάφι και δεν ελέγχει χρόνια την περιοχή τους. Έχω περάσει εκεί και τα έχω δει. Οι επιρροές του είναι στο νότο από όπου κατάγεται και στη Τρίπολη και μέχρι τα όρια της Σύρτης. Πολλά παράκεντρα καραδοκούν να βάλουν χέρι στους αγωγούς και τις πηγές του πετρελαίου της χώρας. Ο Καντάφι αναζητά στήριξη και θα κλονίσει την παγκόσμια οικονομία κλείνοντας τον θαλάσσιο αγωγό πετρελαίου προς την Ευρώπη, ενώ ήδη καταστρέφουν εγκαταστάσεις μικρών πηγών. Το σενάριο της Δύσης είναι ανεπαρκές, γιατί δεν είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν παράπλευρο ηγέτη στη χώρα και πιάστηκαν στον ύπνο. «Αφήστε τον να κουραστεί» είναι τώρα η πρώτη απάντηση της Δύσης, που αναμένει εκ των πραγμάτων να χυθεί αίμα και να γίνουν πολλές αλληλο -εκκαθαρίσεις, που θα αναδείξουν όποιον σηκώσει απέναντί του ανάστημα. Στην Ουάσιγκτον και το Λονδίνο θεωρούν ότι ο Καντάφι έχει τελειώσει και πως θα εγκλωβιστεί με λίγα τανκ και την φρουρά του. Και να ήθελαν δε μπορούν να τον βοηθήσουν, παρά με παρέμβαση του ΝΑΤΟ ή του ΟΗΕ, κάτι που φοβούνται ότι θα εξεγείρει το λαό, γιατί ο λαός θα θεωρήσει ότι πάνε να προστατέψουν τον Καντάφι, που ως χθες ήταν…εχθρός τους. Εκτός κι αν με πολύ αίμα τα καταφέρει μόνος του, αλλά με τι επιρροή μετά μέσα στο λαό; Το Παρίσι προσπαθεί με παρασκήνιο Αράβων να δημιουργήσει μαξιλαράκι στον Καντάφι από τα σύνορα με την Τυνησία. Το σενάριο να κοπεί η χώρα στη μέση, σε δυο ανεξάρτητα κράτη (Τρίπολης & Βεγγάζης) έπαιξε, αλλά πλέον παγώνει, γιατί έχει ξεφύγει η κατάσταση και την ώρα που θα έπρεπε αυτοί που έψαχναν, δεν έβρισκαν τον Καντάφι. Η επόμενη βδομάδα θα ναι πολύ κρίσιμη στη Λιβύη, στην οποία ζουν μερικές εκατοντάδες Ελλήνων, οι οποίοι επιστρέφουν μαζικά.
