Καλό Σαββατοκύριακο!
Αυτό με τους μετανάστες που βρέθηκαν ξαφνικά στη Νομική Αθηνών και έπειτα την είσοδο των ΜΑΤ κάτι δεν μου κολλάει στην ιστορία.
Λογικό και επόμενο ήταν να ζητηθεί άρση ασύλου γιατί δεν υπήρχε άλλη λύση…
Ή μήπως υπήρχε;
Καταρχήν ας πάρουμε την άκρη του νήματος.
Ποιος τους έστειλε εκεί;
Ουρανοκατέβατοι ήταν;
«Κατάλυση του ασύλου δεν πρόκειται να γίνει. Οι νόμοι είναι νόμοι και εννοείται ότι θα εφαρμοστούν», είχε διαμηνύσει νωρίτερα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιώργος Πεταλωτής.
Μένω σ αυτό.
Ελπίζω να μην ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου για την κατάργηση γενικότερα του ασύλου.
Σαφώς και δεν θέλω να γίνονται παράνομες πράξεις μέσα στις πανεπιστημιακές κοινότητες, υπό τη σκεπή του ασύλου, αλλά όσο θυμάμαι εκείνο το τανκ που μπήκε μέσα και τα διέλυσε θέλω να μείνουν άσυλα.
Και όχι τίποτα άλλο, αλλά να μην κάνω πονηρούς συνειρμούς με την απόφαση περί «φυτευτών» Πρυτάνεων (εκτός πανεπιστημίων δηλαδή) και με την καθοδήγηση εταιρειών που θα έχουν οφέλη.
«Σε λίγο οι φοιτητές θα ξεσπούσαν και μια αλλιώτικη ζωή θα ζητούσαν
…Μα ποιος ακούει και ποιος ενδιαφέρεται για έναν κόσμο που βράζει και φλέγεται;»
Αυτοί οι στίχοι του Πλιάτσικα από το τραγούδι: «Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα» στριφογυρίζουν στο μυαλό μου.
Ελπίζω στους νέους.
Αυτών των οποίων το μέλλον υποθήκευσαν οι προηγούμενες γενιές και δεν κάνουν και κάτι για να το αλλάξουν.
