Κραυγή αγωνίας και αξιοπρέπειας από έναν αγανακτισμένο εργάτη
Μακρίδης Κωνσταντίνος
Τον τελευταίο χρόνο είμαι άνεργος και τώρα χωρίς ταμείο ανεργίας. Έχω ζητήσει δουλειά παντού και δεν κατάφερα να βρω μια οποιαδήποτε δουλειά, έστω και για 500€ το μήνα! Είμαι 45 ετών με δύο παιδιά στο λύκειο και το πανεπιστήμιο. Ζω κυριολεκτικά με την σύνταξη των γονιών μου και αν τους χάσω θα χάσω και αυτό το τελευταίο αποκούμπι. Χτύπησα όλες τις πόρτες αλλά πουθενά ανταπόκριση. Είμαι στα όρια της ανθρώπινης υπομονής και αξιοπρέπειας. Είμαι αγανακτισμένος. Είμαι πολύ θυμωμένος με τους πολιτικούς, τα ΜΜΕ, τους βολεμένους συνδικαλισταράδες του Δημόσιου τομέα. Τελευταία σαν εμένα κατάντησαν να ζουν, σχεδόν μισό εκατομμύριο συμπολίτες μας, κυρίως εργάτες και υπάλληλοι, άνεργοι του ιδιωτικού τομέα. Την ίδια στιγμή ακούω ότι το κράτος μας βούλιαξε κάτω από τις τεράστιες σπατάλες, ενός τεράστιου Δημόσιου τομέα, όπου έχουν καλοβολευτεί πάνω από ένα εκατομμύριο συνάνθρωποί μας, Δημόσιοι υπάλληλοι του στενού κι ευρύτερου Δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ, ‟παιδιά” των πολιτικών οι περισσότεροι κι ενός άλλου Θεού! Ακούω για μισθούς διπλούς και τριπλούς από αυτόν ενός εργάτη ή υπαλλήλου του ιδιωτικού τομέα. Ακούω για προνόμια, επιδόματα παραγωγικότητας, έγκαιρης προσέλευσης, μεγάλες συντάξεις, άδειες μητρότητας κλπ, που εμείς στον ιδιωτικό τομέα ούτε στα πιο τρελά όνειρά μας δεν μπορούμε να τα φανταστούμε.
Και όσο εγώ και η οικογένειά μου πεινάμε, τόσο βλέποντας αυτή την τεράστια αδικία μεταξύ των Δημοσίων υπαλλήλων και των ιδιωτικών υπαλλήλων, τόσο περισσότερο αγανακτώ. Τόσο περισσότερο δίνω δίκαιο στον Πάγκαλο που με περισσή ειλικρίνεια μεταμελημένου εγκληματία ομολογεί. Ναι η γερασμένη μας Δημοκρατία και εμείς οι πολιτικοί είμαστε οι πρώτοι κοπρίτες που διορίσαμε ενάμιση εκατομμύριο Έλληνες με παχυλούς μισθούς, χωρίς καν να έχουν δουλειά!!!!! Ναι σήμερα που κινδυνεύουμε να πτωχεύσουμε σαν χώρα, πρέπει επί τέλους κάποιοι «κοπρίτες» που έμαθαν να λουφάρουν, χωρίς να παράγουν έστω και ένα ευρώ δουλειά τη μέρα, να δεχτούν να μείνουν και αυτοί άνεργοι, όπως μένουν 700.000 εργάτες και υπάλληλοι στον ιδιωτικό τομέα. Να δεχτούν και αυτοί τους «παχυλούς» μισθούς των 590 ευρώ μικτά που απολαμβάνουν οι συνάδελφοι τους εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα!!!
Αναρωτιέμαι λοιπόν και ρωτώ όλους, πολιτικούς, ΜΜΕ, συνδικαλισταράδες και όλους τους Έλληνες, γιατί ρε παιδιά, εμείς οι εργάτες – υπάλληλοι – άνεργοι του ιδιωτικού τομέα, δεν είμαστε Έλληνες; Εμείς είμαστε παιδιά άλλου Θεού;
Και αρκετοί φίλοι Δημόσιοι υπάλληλοι μου θυμίζουν την κατσίκα του γείτονα. Δηλαδή τι να γίνει να πεινάσουμε κι εμείς σαν εσένα; Να παίρνουμε τα ίδια; Κι εσύ τι θα κερδίσεις; Ε λοιπόν επειδή αυτό το παραμύθι το ακούω χρόνια, επειδή εμείς που καταδικαστήκαμε να δουλεύουμε στον ιδιωτικό τομέα, ποτέ δεν πρόκειται να πάρουμε αυτά, που απολαμβάνουν οι συμπαθείς φίλοι και συγγενείς μας ίσως του Δημοσίου τομέα. Επειδή αυτά που παίρνουν οι Δημόσιοι υπάλληλοι τα πληρώνουμε όλοι μαζί εμείς οι Έλληνες. Επειδή έτσι κι αλλιώς όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν δουλεύουν στο Δημόσιο, γιατί είναι τουλάχιστον διπλάσιοι απ’ ότι χρειάζονται.
Επειδή η Μεγάλη Βρετανία που σήμερα όπως ακούω έχει 2 εκατομμύρια δημοσίους υπαλλήλους και τώρα θα απολύσει 450 χιλιάδες. Έτσι θα έχει μόνον 1,5 εκατομμύριο, όσους σχεδόν εμείς, όμως με πληθυσμό εξαπλάσιο!
Με πολύ αγανάκτηση φωνάζω προς όλους:
Ζητώ – Απαιτώ ίσες αμοιβές στο Δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Ζητώ – Απαιτώ τα ίδια προνόμια στον ιδιωτικό και Δημόσιο τομέα.
Ζητώ – Απαιτώ τις ίδιες συντάξεις στον Δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Ζητώ – Απαιτώ να μείνει μισός ο Δημόσιος τομέας.
Ζητώ – Απαιτώ να φροντίσει επιτέλους η πολιτεία και οι εγκληματίες πολιτικοί μας να δημιουργηθούν δουλειές στον ιδιωτικό τομέα για να δουλέψουμε όλοι!
Ζητώ – Απαιτώ το αυτονόητο δικαίωμά μου, να αισθάνομαι ίσος με τους άλλους συνέλληνες.
Επιτέλους στον 21ο αιώνα δεν δέχομαι να υπάρχουν Πατρίκιοι και Πληβείοι μεταξύ των εργαζομένων.
