Καλή σας ημέρα!
Ήμουν στην παρουσίαση βιβλίου του φιλόλογου μουσικού Γιώργου Φραντζολά με τίτλο: «Το καμίνι που δροσίζει» (βλέπε σελ. 5).
Αναφέρω λόγια ενός φίλου του που διατηρεί ιστολόγιο και έχει αναρτήσει ένα κείμενο το οποίο κορφολογεί φράσεις που θα μπορούσαν να βρίσκονται μέσα στο βιβλίο του, όπως είπε ο συγγραφέας.
Το γραψε στην Αθήνα, στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, άλλο καμίνι, εκεί που γίνονται τώρα οι φασαρίες:
«Τώρα που διορθώνω για πολλοστή φορά αυτό το κείμενο, ο άνεμος φυσά απότομα ανάμεσα στα κτήρια με τρόπο τρομακτικό αλλά ευχάριστο, όταν κάθεσαι μέσα στην ζέστη του σπιτιού. Πριν από λίγο διάβασα πως στον δρόμο μου λίγα στενά πιο κάτω από το σπίτι μου, από εδώ που (σας) γράφω, σκότωσαν με μαχαίρι κάποιον για να του πάρουν το κινητό του. Εχτές. Τις πρωινές ώρες. Στο σπίτι μου δεν ακούγεται τίποτ άλλο από τον ανεμιστήρα του υπολογιστή και τα παράθυρα που χτυπάνε. Η καρδιά μου σα να βαραίνει και δε θέλω αυτό να με νικά και δε θέλω να υπάρχει μέσα στο κείμενο μου σαν συναίσθημα αδούλευτο. Ανακαλώ λοιπόν τη μνήμη του ουρανού της Ελευσίνας, γεμάτου με Ψαρόνια πριν μια εβδομάδα, το σμήνος των πουλιών να συστέλλεται και να διαστέλλεται στον ουρανό σα μια τεράστια καρδιά που τρίζει».
Δυστυχώς δεν είχα καθηγητή τον Γ. Φραντζολά, χαίρομαι όμως που τον γνώρισα έστω και τώρα…
Τυχεροί οι μαθητές του!
