Το μήνυμα της Κυριακής από την Ιερά Μητρόπολη Ξάνθης
Ή διήγηση της παραβολής του πλουσίου και του φτωχοί) Λαζάρου διαιρείται σε τρία μέρη: α) ό πλούσιος και ό φτωχός σ’ αυτή τη ζωή. β) ό θάνατος των δύο πρωταγωνιστών, και γ) ή αντιστροφή της καταστάσεως τους στη μετά θάνατον ζωή.
Ένα σημείο στο οποίο αξίζει να σταθούμε ιδιαίτερα είναι αυτό του ονόματος. Ή γνωριμία μας με τον πλούσιο δεν γίνεται μέσω του ονόματος, αλλά με την περιγραφή ότι «φορούσε πορφύρα και βύσσο», δηλ. πολυτελή ρούχα, και διασκέδαζε καθημερινά. Μη προσδίδοντας, λοιπόν, όνομα στον πλούσιο, ό Χριστός του αφαιρεί την πραγματική ύπαρξη του προσώπου σε σχέση με τον θεό και τον συνάνθρωπο και ή ύπαρξη περιορίζεται μόνο στα πολυτελή ενδύματα και στην καθημερινή διασκέδαση, Γι αυτό και ό πλούσιος, για το περιβάλλον του, είχε αξία όχι ως πρόσωπο, αλλά ως πλούσιος. Το αμάρτημα του πλουσίου δεν ήταν ό πλούτος του, άλλα ή αναγνώριση της ταυτότητας του μόνο από την καθημερινή διασκέδαση χωρίς άλλη προοπτική. Σκοπός της ζωής του ήταν ή ολιστική απόλαυση: ας φάμε, ας πιούμε, ας διασκεδάσουμε, διότι αύριο θα πεθάνουμε. Σε αντίθεση με την ανωνυμία του πλουσίου ό φτωχός έχει όνομα, το όποιο έχει και συμβολική σημασία. Διότι Λάζαρος σημαίνει: ό θεός είναι βοηθός. Ό φτωχός Λάζαρος δεν πέρασε: απαρατήρητος στα μάτια του Θεού και Άγγελοι τον μετέφεραν στους κόλπους του Αβραάμ. Αυτό πού δυστυχώς δεν έχουμε αντιληφθεί είναι ότι οι επιλογές μας σ’ αυτή τη ζωή έχουν επιπτώσεις και στην αιώνια ζωή. Ο πλούσιος πηγαίνει στον τόπο της βασάνου μετά από μια πλούσια κηδεία. Αυτό πού ουσιαστικά έστειλε τον πλούσιο στον Άδη δεν είναι κυρίως ότι έκανε, αλλά ότι δεν έκανε. Ή αδυναμία του να προσέξει τον άλλον. Στο διάστημα της επίγειας ζωής του δεν καταδιώκει τον φτωχό. Όχι. Απλώς τον αγνοεί. Αδιαφορεί. Όταν όμως ό πλούσιος ζητά από τον Αβραάμ να στείλει τον Λάζαρο να δροσίσει τη γλώσσα του με λίγο νερό, ό Αβραάμ του λέγει ότι μεταξύ τους υπάρχει αδιαπέραστο χάσμα. Αν θέλουμε να ζήσουμε χωρίς χάσμα μεταξύ μας και του θεού, πρέπει από αυτή τη ζωή να αγωνισθούμε για την εξουδετέρωση του, δείχνοντας αγάπη στον αδελφό μας.
