ΑΡΜΕΝ ΚΟΥΠΤΣΙΟΣ
Οι αγώνες για την ενσωμάτωση της Μακεδονίας Μας στον Εθνικό κορμό παραμένουν, δυστυχώς ακόμη, ένα από τα πολλά άγνωστα, όπως και πολλά άλλα , κομμάτια της Ελληνικής Ιστορίας. Ο Μακεδονικός Αγώνας είναι μια ιστορική περίοδος στην οποία κατάφεραν να συνεργασθούν το Πατριαρχείο, η Εκκλησία και ο ελληνισμός με την επίσημη Ελληνική πολιτεία. Και πέτυχαν , μέσα σε ένα αβέβαιο διπλωματικό περιβάλλον και από ένα κράτος που προσπαθούσε για την πολιτική και οικονομική του ισχυροποίηση, χάρις στον μεγάλη αυταπάρνηση των ορθόδοξων Ελληνικών πληθυσμών της Μακεδονίας και την ηρωική συνδρομή Ελλήνων από την ελεύθερη Ελλάδα, να διατηρήσουν την Ελληνικότητα της Μακεδονίας Μας.
«Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει. Αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε» βροντοφώναζε ο Ίωνας Δραγούμης.Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ(1904-1908) έδωσε τότε στην ελεύθερη Ελλάδα τη δυνατότητα όχι μονάχα να επικαλείται την προαιώνια Ελληνικότητα της Μακεδονίας στα διάφορα συνέδρια, ενάντια σε κάθε ξένη προπαγάνδα, αλλά και να πραγματοποιήσει το μεγάλο όνειρο του Ελληνικού Έθνους για την Απελευθέρωση της Μακεδονίας – και άλλων υπόδουλων ελληνικών περιοχών – με τους νικηφόρους Α’ & Β’ Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13. Δίκαια λοιπόν, οι Μακεδονομάχοι κατατάσσονται στην ίδια σειρά με τους αγωνιστές του 1821 και τους ήρωες των Βαλκανικών Πολέμων. Ο Παύλος Μελάς υπήρξε η κορυφαία μορφή αυτού του αγώνα. Πλήθος οι ηρωικές μορφές που συνέβαλαν με την δράση τους αλλά και με την θυσία τους στην επιτυχή έκβαση αυτής της μεγαλειώδους προσπάθειας.
Ο Μητροπολίτης Καστοριάς και μετέπειτα Αμάσειας Πόντου Γερμανός Καραβαγγέλης, ο Εθνομάρτυρας Μητροπολίτης Δράμας και μετέπειτα Σμύρνης Χρυσόστομος, ο Ίων Δραγούμης, ο Λάμπρος Κορομηλάς, ο Δημήτριος Καλαποθάκης. Άλλοι σημαντικοί Μακεδονομάχοι ήταν ο Άρμεν Κούπτσιος, ο Τέλλος Άγρας, ο Μιχαήλ Σιωνίδης, ο Λουκάς Κόκκινος, ο Κωνσταντίνος Ρίζος, ο Γεώργιος Μόδης, ο Γεώργιος Γιώτας, ο Κωνσταντίνος Χρήστου, ο Ευάγγελος Νάτσης, ο Φιλόλαος Πηχεών, ο Δούκας Γαϊτατζής, ο Θεοχάρης Κούγκας, ο Κωνσταντίνος Μαζαράκης, ο Κωνσταντίνος Γαρέφης, ο Γεώργιος Παπαστεφάνου, o Λαμπρινός Βρανάς, ο Στέφανος Παπαγάλος, ο Γεώργιος Δικώνυμος, ο Χρήστος Βέσκος, ο Γεώργιος Ζουρίδης, ο Χρήστος Δρεμλής, ο Γεώργιος Σεϊμένης, ο Αριστείδης Μαργαρίτης, ο Ζαχαρίας Παπαδάς, ο Παύλος Κύρου, ο Γεώργιος Γιαγκλής, ο Γεώργιος Στρατινάκης, ο Αριστείδης Κιτράκης κ.α.
Μια άγνωστη στιγμή αυτού του αγώνα αφορά τον Άρμεν Κούπτσιο.
Ο Άρμεν Κούπτσιος ένα εικοσάχρονο παλικάρι από το χωριό Βώλακα, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Δράμα, ήταν ορκισμένος αγωνιστής του Μακεδονικού Αγώνα και παρά το νεαρό της ηλικίας του είχε γίνει το φόβητρο των κομιτατζίδων και των πρακτόρων των Βουλγάρων.
Μια άγνωστη στιγμή αυτού του αγώνα αφορά τον Άρμεν Κούπτσιο.
Σε μια φονική ενέδρα στο χωριό Καλός Αγρός, σκότωσε τον επικίνδυνο αρχικομιτατζή Πλάτσεφ αλλά δυστυχώς συνελήφθη από Τούρκους χωροφύλακες και στάλθηκε στο έκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης όπου και καταδικάσθηκε σε θάνατο. Ο πατέρας του δεν ανησύχησε για την καταδίκη του. Όλοι τον διαβεβαίωναν ότι ήταν μόνο στα χαρτιά. Ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος μάλιστα του έδωσε να καταλάβει πως θα έκανε κάθε προσπάθεια, όσα χρήματα κι να χρειαζόταν, για να τον γλιτώσει. Φρόντισαν μάλιστα να τον μεταφέρουν στην Δράμα στις 13 Σεπτεμβρίου 1906. Η γριά μάνα του μόλις το έμαθε ξενύχτησε για να ζυμώσει και να ψήσει πίτα και μπουγάτσα ώστε πρωί -πρωί να τα πάει ο πατέρας του στην φυλακή. Ξεκίνησε ο γέρος πατέρας άγρια χαράματα έχοντας κρεμασμένο στον γάιδαρό του έναν μάλλινο τορβά με την πίτα και την μπουγάτσα και έφτασε στην Δράμα το πρωί της 14 Σεπτεμβρίου 1906. Είδε ασυνήθιστη κίνηση στην Δράμα αλλά δεν έδωσε σημασία. Ξεπέζεψε σε ένα φιλικό χάνι. Από την συμπεριφορά των γνωστών του κατάλαβε ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε και όταν άκουσε από Τούρκους περαστικούς να μιλάνε για έναν κρεμασμένο ταράχτηκε. Πήγε στην πλατεία και από μακριά είδε στον μεγάλο πλάτανο έναν κρεμασμένο. «Κάποιο μεγάλο βάρος έσφιξε την καρδιά του… Στύλωσε τα πόδια του και κοίταξε. Και τι να δει. Κρεμασμένος ήταν ο γιος του. Όταν ο πατέρας συνάντησε τον επίσης συντετριμμένο Μητροπολίτη του είπε : Ντεσπότη. Τα συλλυπητήρια. Να με συγχωρέσεις. Σε συλλυπούμαι. Έχασες το καλλίτερο σου παλικάρι, το δεξί σου χέρι. Ξέρεις τι παλικάρι ήταν ο Άρμεν μου; Όσο ωραίος τόσο και γενναίος. Δεν θα ξαναγεννήσει άλλη μάνα. Η καημένη η γριά του έψηνε όλη τη νύχτα πίτα και μπογάτσα. Τον κλαίω, τον κλαίω. Σαν πατέρας. Μα περισσότερο κλαίω Σένα Ντεσπότη. Ορφάνεψες. …..»
ΥΓ. Η προτομή του Μακεδονομάχου Άρμεν Κούπτσιου βρίσκεται στην κεντρική πλατεία της Δράμας, στο σημείο που απαγχονίστηκε.
