Ο Τζο και το σαλούν
Μπαίνει ένας τεράστιος τύπος στο σαλούν, σπαέι την πόρτα και φωνάζει:
Ποιός είναι ο Τζο;
Δεν απαντά κανείς.
Τα κάνει όλα λαμπόγυαλο και φεύγει.
Την επόμενη μέρη πάλι τα ίδια, μπαίνει, ρωτάει για τον Τζο, τα σπάει και φεύγει.
Την τρίτη μέρα πάλι το ίδιο.
Κλωτσά την πόρτα, μπαίνει μέσα και ρωτά:
Ποιός είναι ο Τζο;
Ένας τύπος σε ένα τραπέζι απαντά:
Εγώ είμαι ο Τζο.
Τον πιάνει ο μπρατσαράς από τον γιακά, του μαυρίζει το μάτι, του σπάει χέρια, πόδια, τον κάνει μαύρο στο ξύλο, και φεύγει.
Ο δαρμένος αρχίζει να γελάει…
Τί γελάς ρε; Σε έκανε τόπι στο ξύλο και γελάς; ρωτάν οι θαμώνες.
Χαχαχα… Τον κορόιδεψα τον μαλάκα! Δεν είμαι ο Τζο!
Παροιμίες
1.Των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν δεν πεινούσαν!
2.Οποιος βιάζεται, φτάνει πρώτος!
3.Αμα θες να φύγεις, φύγε. Αμα θες να μεινεις, φύγε!
4.Τα δικά μου, δικά μου και τα δικά σου, δικά μου!
5.Οποιος έχει τη μύγα, να τη φέρει πίσω!
Ξανθιά γραμματέας
Δυο εργαζόμενοι σε μια μεγάλη εταιρία συναντιούνται στον δρόμο:
– Τα μαθες τα νέα; ρωτάει ο ένας.
– Ποια νέα;
– Σήμερα το πρωί πέθανε ο αντιπρόεδρος της εταιρίας!
– Σοβαρά; Μα καλά, πως;
– Έπαθε καρδιακή προσβολή. Κοντά του ήταν μονάχα η γραμματέας του, ξέρεις, εκείνη η ξανθιά…
– Πως δεν την ξέρω… Γκομενάρα!
– Δυστυχώς όμως τον έκαψε τον άνθρωπο…
– Τι εννοείς;
– Να, εκείνος της έλεγε να τηλεφωνήσει στο 166 κι εκείνη περίμενε να της πει και τα υπόλοιπα τέσσερα νούμερα…
